Ѓорѓија Пулевски или Ѓорѓи Пулевски (1817, Галичник – 13 февруари 1893, Софија) бил македонски писател на кратки дела, лексикограф, историчар и воен водач.

Роден во селото Галичник, Ѓорѓија од печалбар-ѕидар во Романија до почетокот на 60-те години својот животен пат го продолжува низ разните ослободителни војни и востанија во текот на целата втора поволина на 19 век. Тој ја започнува борбата за слобода на својот народ, истовремено учествувајќи во ослободителната борба и на другите балкански народи. Верувајќи дека со тоа се бори и за својата татковина, Пулевски најпрвин се вклучува како доброволец во ослободителните акции во настаните од 1862-1863 година кога, како наредник на „понтонерска чета“, се бори против турскиот гарнизон во Белград. Потоа, по избувнувањето на Српско-турската војна (1876) тој пак се вклучува како доброволец, на страната на српската војска. Веќе во следната година започнува Руско-турската војна и Пулевски е одново со својата чета во редовите на авангардата на руската армија при ослободувањето на Бугарија. Со Одринското примирје и Санстефанскиот прелиминарен договор е прекинато заземањето и на Македонија. Но уште во следната година (1878) Пулевски пак активно учествува како војвода во Кресненското востание, ставајќи се директно во функција на борбата за слобода на македонскиот народ.

Не помалку е значајна неговата културно-национална дејност како учебникар, лексикограф, граматичар, поет, фолклорист, етнограф и историчар. Негово првопечатено дело е „Речник од четири јазика“ (четиријазичник), објавено во Белград во 1873 година. Тоа е всушност петјазичник, бидејќи во колоната на српскиот јазик дава лексички материјал од двата блиски, но сепак различни јазика: македонскиот и српскиот. Втората публикувана книга на Пулевски е „Речник од три јазика“ (тријазичник), објавена исто така во Белград во 1875 година. Ова дело е особено значајно поради јасната концепција и отворено изнесената идеја за татковината Македонија, за македонскиот народ и македонскиот јазик како посебни во словенскиот свет.

По неуспехот на Македонското Кресненско востание и неговото заминување во Софија, во 1879 година Пулевски сепаратно ја публикува првата патриотско-политичка поема во нашата литературна историја „Самовила Македонска“. Во неа е одразена идеологијата на македонските учесници во Кресненското востание. Во тоа време ја објавил и првата одделна стихозбирка на македонски јазик во македонската литературна историја „Македонска песнарка“ (во две книшки). Стихозбирката содржи три лични и повеќе народни песни. Во следната 1880 година излегува од печат и „Слогница речовска“, којашто претставува прва публикувана граматика на македонскиот јазик. Во неа Пулевски се обидел да создаде основни норми на македонски литературен јазик, комбинирајќи го централно-македонското наречје со словенската писмена традиција во Македонија, креирајќи притоа мошне интересна лексика и позајмувајќи зборови и од другите словенски јазици, но секогаш изразито македонизирани.

Како дел од активноста на Пулевски сред македонската емиграција во Софија е и формирањето на Словеномакедонската литературна дружина во 1888 година, под негово претседателство. Таа има особено значење како прва македонска литературна асоцијација воопшто и тоа е само уште еден доказ за неговата патриотска културна дејност и национално-политичка ориентација. Меѓутоа, посебно место во претставувањето на делото на Пулевски зазема неговата „Славјанско-маќедонска општа историја“, завршена во 1892 година непосредно пред неговата смрт.

Не е за занемарување и неговиот обемен ракопис, насловен како „Јазичница“, завршен исто така во Софија, којшто претставува специфичен прирачник за изучување на македонскиот јазик.

Има многу нејасни работи околу Пулевски, ама да започнеме со ова

Пн,
Што је Србин и какво је това име кажими да знам?
Од.
Србин је име, христијанско и мушко, а срби се мнозина, иљи имиња,
иљи људи а србиновци је ку^а која се зовед така. !
Пн.
Што је Србија иљи Србадија.

Србија је многу делови земја, каде живувајед тије људи, који су до-
сељени од север у Иљирик римски.
Пн.
Који се тије делови кажи ми ако знајеш.
У Јевропа у Иљирику римском зачевши.
а.Бачка, Банат, Стрем, Хорватска, овије се у' аустријском царству
б, Расија, Шумадија, Мачва, тије се у књажевини Србији.
в, Босна, ЕрЦегована, Горња мисија Захолмија, Рагуза, Албанија и Македонија тије се у царству турском, и под вдаденијем његовог вељаче-
ства Елив шанди Султан Абдул Азис Азамет.
г, Књјажество Црна Гора на Цетињје.


Со други зборови речено Србија е поделена помеѓу књажевина Србија, књажевина Црна Гора, австриското и турското царство.

Мене тој дел ми прави чкртаници. Звучи како зборот „Срби“ е само синоним на „Славјани“, теза што сум ја среќавал и претходно - се разбира од Срби. Исто така, колку што можев да видам, доста се потрудил да објасни за Србија и Србите, а за Македонци, за Бугари нема такво нешто. Ова го кажувам во доверба на мојот Adobe Reader.

Си пишува бе Дојкар, читај поубаво:


Србија је многу делови земја, каде живувајед тије људи, који су до-
сељени од север у Иљирик римски.
Пн.
Који се тије делови кажи ми ако знајеш.
У Јевропа у Иљирику римском зачевши.
а.Бачка, Банат, Стрем, Хорватска, овије се у' аустријском царству
б, Расија, Шумадија, Мачва, тије се у књажевини Србији.
в, Босна, ЕрЦегована, Горња мисија Захолмија, Рагуза, Албанија и Македонија тије се у царству турском, и под вдаденијем његовог вељаче-
ства Елив шанди Султан Абдул Азис Азамет.
г, Књјажество Црна Гора на Цетињје.


Тука пишува дека Македонија е само дел од српските земји. И Бугарите се Словени, ама нив не ги пишува. Тоа погоре е голема Србија. И Албанија (или барем извесен дел од неа) влегувал во тој проект.

Е сега, дали тоа го пишувал Пулески или му е подметнато, или пак често го менувал мислењето како Мисирков е прашање. Бидејќи, во некои други дела пак пишува друго.

За Пулевски денешна западна Македонија била дел од Албанија.


po nekolku minuti ke pokazham delovi od knigata

Влкан Караџовски ги измислил буквите за „НАШИОТ ЈАЗИК“


Кои делови се од Албанија?

(13-06-2010, 02:45 PM)Път Wrote: Си пишува бе Дојкар, читај поубаво:


Србија је многу делови земја, каде живувајед тије људи, који су до-
сељени од север у Иљирик римски.
Пн.
Који се тије делови кажи ми ако знајеш.
У Јевропа у Иљирику римском зачевши.
а.Бачка, Банат, Стрем, Хорватска, овије се у' аустријском царству
б, Расија, Шумадија, Мачва, тије се у књажевини Србији.
в, Босна, ЕрЦегована, Горња мисија Захолмија, Рагуза, Албанија и Македонија тије се у царству турском, и под вдаденијем његовог вељаче-
ства Елив шанди Султан Абдул Азис Азамет.
г, Књјажество Црна Гора на Цетињје.


Тука пишува дека Македонија е само дел од српските земји. И Бугарите се Словени, ама нив не ги пишува. Тоа погоре е голема Србија. И Албанија (или барем извесен дел од неа) влегувал во тој проект.

Е сега, дали тоа го пишувал Пулески или му е подметнато, или пак често го менувал мислењето како Мисирков е прашање. Бидејќи, во некои други дела пак пишува друго.

Го видов сето тоа, и видов дека и Македонија е спомената. Но такво подробно објаснение има само за Србија, а Македонија фигурира со само еден збор. Значи текстот го читаме на ист начин. А тоа дека текст или делови од текст може да му се подметнувани или поставени како услов од издавачите, се разбира дека е можно. Но не можеме да знаеме. Јас од утрово досега се разбира дека не седнав да го читам и да го мозгам цел Тријазичник, и тешко дека ќе го направам тоа, но во него не најдов да пишува кои се Македонците и деловите во кои живеат, кои се Бугарите и на кои територии ги има, на оној начин како што е напишано за Србите.

Има еден интересен дел каде објаснува како шумадинците, босанците, црногорците и македонците се викаат со содветните термини „од милост“, т.е. според него тоа се само етнографски термини, без национално значење. Или поинаку кажано, сите тие според него се дел од српскиот народ. Шумадинци јас колку што знам никогаш не фигурирале како нација. Знам дека Шаторов и Ченто ги викале Србите „шумадинци“, така, од милост

А за Македонија пишува малку затоа што Македонија според него е дел од српските земји. Нели гледаш дека набројува кои се’ се српските земји.

(13-06-2010, 03:29 PM)Kasnakovski Wrote: За Пулевски денешна западна Македонија била дел од Албанија.


po nekolku minuti ke pokazham delovi od knigata

Каснаковски немој да ја мешаш денешната Албанија со тогашната Албанија. За Србите таа Албанија тогаш била српска земја во нивната перцепција.

(13-06-2010, 03:29 PM)Kasnakovski Wrote: po nekolku minuti ke pokazham delovi od knigata

Во врска со постов напишав коментар на темата за србизмите во македонскиот литературен јазик.

Айде да я представим и българската гледна точка за Георги Пулевски:
Заедно с войводите Ильо Марков, Георги Огнянов, Георги Антонов и Димитър Трифонов, Георги Пулевски е в български доброволчески чети. В състава им нерядко са четници произхождащи от Македония.[2] като първо действа срещу башибозук и редовна армия в Троянския балкан, а после и в сраженията при връх Шипка. Пулевски е и сред освободителите на Кюстендил.
След войната Георги Пулевски остава да живее в новоосвободена България. След решенията на Берлинския конгрес участва в Кресненско-Разложкото въстание. В края на 1878 година издава поемата „Самовила Македонска“, в която съжалява за неосъщественото обединение на България и Македония и за пропадането на Санстефанския мирен договор.
Подобно на по-късния си последовател Кръсте Мисирков той се смята за един от основоположниците на македонизма. Същевременно съществуват доста противоречия в неговият житейски път, където македонистките му възгледи се редуват с про-български прояви. Например в своята последната граматика той приема македонския език за български диалект.[3] Премълчават се фактите, че съвременниците на Георги Пулевски, както българи така и чужденци, многократно го определят за българин. В архивите на сръбското министерство на вътрешните работи се потвърждава българската националност на Пулевски.[4] Руският дипломатически агент и генерален консул Михаил Хитрово, дългогодишен приятел на Пулевски, пише в едно свидетелство:
„ ...С това потвърждавам, че Българинът Георги Пулевски, както на мене добре ми е познато...[5] “
http://bg.wikipedia.org/wiki/%D0%93%D0%B...0%BA%D0%B8

(13-06-2010, 05:08 PM)Vodno konche Wrote: Айде да я представим и българската гледна точка за Георги Пулевски:

Книгите на Георгия Пулевски, финасирани от сръбската държава през 70-те години на 19 век, са били забравени още преди смъртта на автора им. Още повече, че в тях се е предлагал модел на македонизма като локален вариант на сръбството. Ръкописите му от по-късно време, които се пазят и до днес в Народната библиотека в София, бяха издадени за първи път преди 2-3 години. Дейността му е била без обществени последствия. Съвременниците на Пулевски не са го поставяли редом до личности като Пърличев, Шапкарев или Цепенков. Например няма нито един пример деец на ВМОРО да цитира Пулевски и негови текстове. Старецът е доживял живота си в България с българска държавна пенсия като борец за освобождението на България без да оказва влияние върху развитието на екзархийска Македония.
http://makedonski-list.blogspot.com/2008...t_526.html

Негово првопечатено дело е „Речник од четири јазика“ (или четиријазичник), објавено во Белград во 1873 година. Тоа е всушност петјазичник, бидејќи во колоната на српскиот јазик дава лексички материјал од двата блиски, но сепак различни јазика: македонскиот и српскиот.

Оваа информација не е точна, бидејќи колоната е српско-албански јазик, кој во Тријазичникот е с.македонски.