Сега би сакал да се осврнам како Тито успеваше да го уништи секого кој беше против него,со едни други методи, освен праќање на Голи Оток.
Кога Тито се скарал со Сталин, полно Срби се побуниле,некои избегале и од таму се бореле против Тито.
На пример еден Србин избегал во Чехословачка, и од таму ширел пропаганда против Тито. Сите критики се пренесувале преку Радио, и се емитувала во Југославија.
За да го острани, Тито и УДБА го убедиле да се врати назад во Југославија и дека се ќе биде добро. Кога се вратил, УДБА веднаш го ликвидирала него.
Такви случаи имало полно, но и самиот Тито се обидел да добие сојузник.Кога Унгарците се дигнале против Сталин, Тито го подржал Имре Наги,кој по задушувањето на бунтот бил убиен од КГБ.

Во една своја драма Францускиот филозоф Алберт Ками "Калигула" ќе го отслика менталитот на сите диктатор.
Тоест од една страна нудел благосостојба и економски и социјален мир,а за да го постигне тоа ќе инвестира со крвта на секој кој бил против него и неговото владеение.
Таков бил и Тито, нудеше економска благосостојба и социјален мир, но сето тоа го постигна со тоа што се пролеа "море крви".
А сето тоа беше спакувано во убав пакет и се викаше "Братство и Едниство".
Неговите губернатори во Македонија, како Абас, Колишевски и Глигоров ја спроведуваа таа политика уште пожестоко.
Но и нивниот морал не беше поразличен од Југословенскиот "Калигула". За да се докачам за власт спремен сум да направам се,да убивам, да крадам, да уништувам животи. А кога ќе дојдам на власт се ќе уништам.
Бидејќи комунизмот не учеше да се откажеме од нашите права,а ние да се занимаваме само со уметност и други видови на забава.
Истиот тој проблем го имал и Рим, па затоа еден Римски писател Џувенал во неговите сатири ќе го искритикува тоа, дека народот едноставно, дека народот едноставно, се откажал од своите должности како граѓанин на Рим,и само го интересирало "Лебот и Циркусот".