Што знаете за рилскиот конгрес?

Со цел да се надмине исклучиво сложената положба во која се нашла МРО по Илинденското востание, особено со цел да се надминат проблемите и несогласувањата на внатрешно – организационен план, во октомври 1905 год. започнал со работа Општиот конгрес на Организацијата познат како Рилски. На него биле разгледани повеќе важни прашања од организациона и програмска определба.

На дневниот ред на Рилскиот конгрес се нашле следниве прашања:

* Минатата дејност и моменталните состојби во Организацијата по окрузи и околии;
* Идната дејност на Организацијата;
* Устројство и управување на Организацијата;
* Литература и печат;
* Односот и поведението на Организацијата спрема разните струења;
* Тактиката на Организацијата;
* Отчет за дејноста на Централниот комитет и Задграничното претставништво.

Во работата на Конгресот учествувале 21 делегат, меѓу кои: Дамјан Груев, Ѓорче Петров, Јане Сандански, Пере Тошев, Борис Сарафов, Христо Чернопеев, Ѓорѓи Поп Христов, Мишо Развигоров, Борис Мончев, Аргир Манасиев, Добри Даскалов, Лазар Томов, Стоју Хаџиев, Иван Илиев, Илија Балтов, Лазар Маџаров, Стамо Икономов и др. За претседател на Конгресот бил избран Дамјан Груев, а за секретар Аргир Манасиев.

Уште на почетокот на Конгресот дошло до поларизацијата на ставовите по основното прашање за организационата поставеност на Организацијата. Помалубројната струја што ја предводел Дамјан Груев се залагала за обновување на централизираната организациона структура и авторитарен Централен Комитет. Втората, пак, мнозинска струја, во која се вбројуваат Јане Сандански, Пере Тошев, Ѓорче Петров, се застапувала за децентрализација и доследна примена на принципот на изборност. Во контекст на оваа полемика со свој став истапиле делегатите од Серскиот, Струмичкиот и Солунскиот револуционерен округ кои предложиле Конгресот да донесе решение за потполна автономност на револуционерните окрузи. Тие побарале и формирање на посебно претставничко централно тело на МРО - Централно биро.

По повеќедневна полемика, како компромис, Конгресот усвоил Програмска Декларација чии точки се вградиле во новиот Устав и Правилник на ВМОРО. По донесувањето на Уставот и Правилникот Конгресот избрал и Централен комитет во којшто влегле Дамјан Груев, Пере Тошев и Тодор Поп Антов. Со ова всушност било обновено организационото единство на Организацијата. Освен тоа, било избрано и ново Задграничното претставништво во чиј состав влегле Ѓорче Петров, Димитар Стефанов и Петар Поп Арсов. Истовремено, за редактор на весникот "Револуционерен лист" бил избран Димо Хаџи Димов. Судејќи според содржината на усвоените документи, како и според составот на раководните тела неспорно е дека Конгресот минал во целосна доминација и победа на реформско - демократските сили на Организацијата. За ова посебно бил заслужен Јане Сандански кој со својот авторитет придонел мнозинството делагати да застанат зад ставовите на реформско – демократската група.

Интересно е да се потенцира дека Конгресот донесол решение Организацијата повеќе да не се именува со Тајна, туку со Внатрешна Македонско Одринска Револуционерна Организација.

Делегатите на Рилскиот конгрес не го заобиколиле ниту прашањето за односот на ВМОРО кон врховистите. Конгресот испратил ултимативно соопштение до врховистите со кое се барало од нив да се самораспуштат и да ја прекинат својата дејност. Во соопштението, меѓу другото, се истакнувало дека Организацијата нема да трпи на територијата на Македонија никакви други групи.

Мирцштегските реформи како обид за решавање на македонското прашање

По задушувањето на Илинденското востание положбата на македонското население алармантно се влошила. Ваквата послевостаничка состојба била повод некои од големите сили повторно да ја актуелизираат идејата за спроведување на реформи во Македонија. Во овој контекст особено треба да се издвои ставот на Русија и Австро – Унгарија кои прашањето за реформи во Македонија го сметале за еден од своите приоритети. Ова особено дошло до израз на средбата меѓу рускиот и австроунгарскиот цар одржана кон крајот на септември 1903 година во Виена. На средбата станало збор за состојбата на Балканот и можните мерки за смирување на приликите во Македонија.

Ваквата засилена, заедничка, дипломатска активност на Русија и Австро – Унгарија резултирала со донесувањето на Мирцштегската реформска програма. Имено, на 2-ри октомври 1903 г. претставниците на австриската и руската дипломатија, во австриското (штаерско) место Мирцштег, изготвиле посебна реформска програма која се однесувала на Македонија, која на 22-ри октомври и била доставена на Високата Порта. Во исто време со предлогот на мирцштегските реформи биле запознаени и другите европски дипломатии.

Главните точки на реформите од Мирцштег се однесувале на администрацијата и полицискиот апарат во Македонија. Со нив се предвидувало на чело на жандармеријата во Македонија да застанат странски генерал и офицери кои воедно би раководеле со реорганизацијата на полицискиот апарат. Во административен поглед Мирцштегските реформи предвидувале промена на границите на административните единици и реформа на судскиот апарат преку вклучување на христијаните во истиот. Во поглед на настаните од август – октомври 1903 г. со Мирцштегските реформи се предвидувало формирање на мешовити комисии составени од христијани и муслимани со задача да ги иследуваат сите направени злосторства за време на востанието, потоа надохнадување на штета, едогодишно ослободување на населението од настраданите села од плаќање на данок и распуштање на Башибозукот т.е. нередовната османлиска војска.

Надгледувањето на спроведувањето на реформите им било доверено на поставување на специјални странски претставници.

Иако на почетокот Портата изразила негативен став кон Мирцштегската програма, сепак, по силниот дипломаски притисок, на 24-ти ноември 1903 г. начелно ги прифатила реформите со забелешка дека го задржува правото за преговори за допрецизирање на поедини точки од реформската програма, а посебно во делот околу механизмите за нивната конкретна примена во пракса.

Сепак, и покрај декларативното прифаќање на Мирцштегската реформска програма, Високата Порта на сите можни начини се обидувала да ја успори и пролонгира нејзината целосна имплементација. Причината за ова треба да се бараат во фактот, што долгорочно гледано, реформите значеле пат кон автономија на Македонија, како еден од чекорите за државна независност.

Сепак, и покрај поволноста на реформскиот програм, раководството на МРО негативно се произнесло за истиот. Организацијата, соочена со внатрешните проблеми настанати по неуспешното востание, неможела да изнајде сили да ја согледа долгорочната корист од едни вакви реформи и да истите да ги поддржи. МРО и понатаму останала на позицијата за вооружена борба и „автономија веднаш“. Можеби ваквиот став на Организацијата, да отфрли секаква можност, преку постепени политички, административни и економски реформи да се дојде до македонска држава, се должи на нејзиниот слаб интелектуален потенцијал во тој период.

И покрај очигледното неспроведување на мирцштегските реформи, европските дипломатии продолжиле со настојувањето да се реши македонското прашање. Последниот обид за праведно решавање на македонското прашање, во периодот пред Првата светска војна, се датира во јуни 1908 година. Станува збор за заклучоците од позната „Ревалска средба“ меѓу рускиот цар и британскиот премиер. На средбата било заклучено двете дипломатии да предложат заедничка програма со која Македонија би добила вистинска автономија. Но започнувањето на Младотурската револуција, истата 1908 г., го спречила нејзиното спроведување.

Значи со заклучоците од Ревалската средба во јуни 1908 г., Македонија била најблиску до добивање на суштинска автономија.

Еде важен дел од настаните што следеле.

Дали има некој книги со документи за овие настани??????

Един въпрос.Къде се състоял Рилския конгрес?

Кажи?

Tи кажи
Това Рила да не е в Сърбия случайно или в Гърция?

Во Франција.

(02-05-2010, 10:32 PM)афион Wrote: Во Франција.

Не, кај маџарите било:

http://www.twenga.co.uk/travel/hotels/ho...apest.html

Hotel Rila
Address: Fehér Holló Utca 2 1097 Budapest

(22-04-2010, 09:19 PM)афион Wrote: Што знаете за рилскиот конгрес?

Провежда се през 1905 година во Рилскиот манастир (Бугария). Трае един месец.
http://bg.wikipedia.org/wiki/%D0%A0%D0%B...0%A0%D0%9E
За председател е избран Даме Груев.
ТМРО се преименува во ВМРО .
Конгресот поставjа ултиматум за разпускане на врховниот комитет.
Организациjата се разцепва на две - леви и десни.
Левите са за пълна самостоятелност, докато десните са за сътрудничество с българската држава.
Така се поставя началото на една от най-отрицателните тенденции в македонското движение ­ физическата разправа с вътрешно-организационните опоненти.
http://www.promacedonia.org/obm2/33.html

http://www.promacedonia.org/obm2/33.html
Ето какво пише Христо Силjанов, като тук излага причината зашто ВМРО се ориентира към автономиjа:
Учредена отъ чистокръвни българи, възприета изключително отъ българското население В. р. организация бѣ прегърнала автономния принципъ поради господствуващитѣ на времето политически условия: България не бѣ още заздравила ранитѣ си отъ сръбско-бълг. войни и отъ детронацията на князъ Ал. Батембергъ, дължащи се на съединението на Южна съ Северна България.

Балканскитѣ държави гледаха съ завистливо око на културния и материаленъ успѣхъ на младото Българско княжество и на спечелената отъ него военна слава и единъ новъ опитъ за териториалното му разширение би ги насочилъ противъ него. Познати бѣха отъ друга страна аспирациитѣ на Австро-Унгария, която бѣ насочила цѣлата своя политика къмъ излаза на Солунския заливъ.