Датум: 15.02.2013, 18:19
Атина вели дека нема тајни договори со Софија

„Државата Скопје“ има проблем со Грција, има проблем со Бугарија, со Албанија и со Србија. Не можат да им се виновни сите соседи, и тие имаат некаква вина, изјави грчкиот министер за Македонија и Тракија Теодорос Kарауглу во вчерашното интервју за Бугарската национална телевизија.

На прашањето „дали има тајни договори меѓу грчката и бугарската влада во врска со обвинувањата од Скопје дека двете земји создале заеднички фронт кога Македонија не доби датум за почеток на пристапните преговори со ЕУ“, Kарауглу рече дека не постои такво нешто затоа што Бугарија и Грција имаат различни проблеми со Скопје.

Тој нагласи дека Грција сака сите држави од Западен Балкан да ги надминат сите свои проблеми во меѓусебните односи и да станат членки на ЕУ и НАТО, јави МИА.

- Откако Скопје ќе ги реши проблемите со Грција и со Бугарија, не гледам зошто не може да стане членка на ЕУ и на НАТО. Но, прво мора да се решат проблемите. Не можеме да бидеме во унија со држава што не може да биде таков сојузник. Ако не се решат тие проблеми, ќе имаме проблеми во Унијата и во НАТО. А тоа никој не го сака. Затоа е важно на ова ниво да се решат проблемите - рече Kарауглу и додаде дека македонската страна „треба да покаже добра волја во разговорите со Грција и Бугарија за да се најдат соодветни решенија“.

http://www.dnevnik.com.mk/default.asp?It...5DD367B621

Ако не сака Филе ќе дојде Борисов, бугарскиот премиер утре во Скопје

Неколку дена откако на прес конференција со хрватскиот премиер Зоран Милановиќ најави дека ќе се сретне со македонскиот колега Груевски бугарскиот премиер Бојко Борисов пристигнува во Македонија

Борисов кој во вторникoт на изненадување на бугарската јавност изјави дека односите со Македонија се одмрзнуваат во Скопје доаѓа да разговара за договорот за пријателство на кој инсистира Бугарија.

Според неофицијалните најави од Софија, Борисов во Скопје ќе пристигне утре во попладневните часови по што ќе има средба со премиерот Никола Груевски.

Вчера министерот за надворешни работи Никола Поповски во интервју за бугарските медиуми изјави дека Бугарија мора да прекине со медиумската кампањата против Македонија и дека во земјава не се води антибугарска политика.

Според Попоски Македонија не бега од договор за пријателство но дека многу поважно е како во практика се однесуваат политичарите во двете земји.

http://republika.mk/?p=22423


Държа вестник преса в ръцете и се опитвам да намеря къде мистър Бийне поръчал на София да прекине с антимакедонската пропаганда.
Я снимката от статията направо кърти мивки.

Со Бугарија би се договориле за историјата, но не и за малцинството



Според експертите, владините седници и инфраструктурната соработка се неоспорни, а можеме дури да се договориме за историските недоразбирања, односно како да не ги користиме за провоцирање. Најтешко ќе биде да се договориме за малцинските прашања



БОРИСОВ ОПТИМИСТ, ДЕТАЛИ ОД ДОГОВОРОТ НЕМА

Бугарскиот премиер Бојко Борисов деновиве мошне оптимистички изјави дека односите со Македонија бележат брз напредок и дека наскоро треба да се сретне со македонскиот колега Никола Груевски. По средбата со хрватскиот премиер Зоран Милановиќ во Софија, Борисов соопшти дека разговарал телефонски со Груевски за проблематичните односи меѓу двете земји. Според неговите најави, се создава можност наскоро да биде потпишан и долгонајавуваниот договор за добрососедски односи, базиран на декларацијата од 1999 година меѓу тогашните премиери Иван Костов и Љубчо Георгиевски, но и дополнет со неколку нови предлози од бугарска страна.

Иако конкретниот текст на договорот не е јавно обелоденет, според досегашните информации со него би се предвиделе заеднички седници на владите, изградба на инфраструктура за подобра соработка, расчистување на историските недоразбирања за двете страни да се воздржат од провокации итн. Според тоа, постојат ли точки по кои Македонија и Бугарија може да се договорат?

Според експертите, владините седници и инфраструктурната соработка се неоспорни, а можеме дури да се договориме за историските недоразбирања, односно како да не ги користиме за провоцирање.
Најтешко ќе биде да се договориме за малцинските прашања, затоа што Бугарија би инсистирала да се признаат сите права за македонските државјани со бугарска национална самосвест, но не би го прифатила тоа за бугарските граѓани што се чувствуваат како Македонци.

БЛИСКИ ПРИЈАТЕЛИ И ПОКРАЈ СЀ

Главен проблем во јавноста се празниците и личностите што би ги славеле заедно, вели поранешниот премиер Владо Бучковски.

- Тоа не е само од сега, туку и од времето кога јас бев премиер. Но го слушнав нашиот премиер како зборува дека имаме нешто заедничко на тоа поле, ние го имаме Делчево, а Бугарија Гоце Делчев, ние го славиме Јане Сандански, а во Бугарија има град Сандански итн. Со таков пристап би можел да се премости и овој најголем јаз. Што се однесува до малцинството, тоа е нешто што ние го наметнуваме и тука е малку потешко да се договориме - смета Бучковски.

Според него, нема непремостливи разлики ниту по прашањето за македонскиот национален идентитет, бидејќи и Борисов ја истакнувал посебноста на Македонците.

- Мислам дека Македонија не успеа доволно да ја искористи Бугарија како стратегиски партнер сите овие години. Неприродно е да очекуваме поголема поддршка од Словенија или од некоја уште подалечна земја во Европската Унија, а да ги запоставуваме најблиските соседи. Затоа што и покрај небулозите што ги создаваа и историчарите и политичарите, тие се покажаа како крајно коректни во два клучни момента за Македонија, тоа беа признавањето на нашата независност во 1991 година и конфликтот во 2001 година. По тоа се познаваат вистинските пријатели. Затоа не треба да ги бараме екстремите. Тие постојат, но не се одраз на реалноста - додава Бучковски.

ДОГОВОРОТ БИ ГО ЗАПРЕЛ БУГАРСКИОТ ПОПУЛИЗАМ

Главен проблем во постигнувањето конечен договор би била нерамноправната позиција на преговори, затоа што Бугарија веќе е членка на Европската Унија, а Македонија не е, вели Светослав Терзиев, аналитичар за меѓународна политика во софискиот весник „Сега“.

- Кога на средината на 1990-тите ЕУ даде зелено светло за зачленување на земјите од Источна Европа, соседните држави што имаа нерешени спорови мораа да потпишат такви договори. Нивната цел беше да не се пренесуваат меѓусебните спорови на теренот на ЕУ и да не се претворат другите членки на Унијата во арбитри за овие прашања. Но тогаш беше полесно да се постигне договор, зашто двете земји беа надвор од ЕУ и имаа заеднички интерес тоа да се случи без одложување, зашто сакаа да влезат во групата на петтото проширување (од 12 земји). Сега ситуацијата е поинаква, бидејќи Бугарија е во Унијата, а Македонија е кандидат. Едната е многу позаинтересирана да се забрза ова од другата. Ова значи дека ќе биде неопходна повешта дипломатија од земјата-кандидат да ја убеди членката - вели Терзиев.
Тој ја споредува оваа состојба со обидите на Бугарија да се зачлени во шенген-зоната, каде што иако ги исполнила сите услови, Холандија, Германија и Франција имаат резерви кон тоа, па сега бугарската држава се обидува да ги придобие.

- Во одредени случаи, правото на вето продолжува да важи во ЕУ и не треба да се потценува. Бугарија нема посебен интерес да ја попречува Македонија да почне преговори за членство, но се иритира од некои политички пораки што се однесуваат на нејзината историја и култура. Треба да се направат напори да се избегнат овие потези, бидејќи оставаат силен впечаток во јавноста. Од друга страна, тие ѝ даваат можност на нашата популистичка влада да се служи со критики на отворено за да си го крене рејтингот пред изборите дома - додава Терзиев.

Според него, проблем е што кога веќе се воспоставија заладени односи, тешко е тие да се надминат, бидејќи дури и ако дојде друга влада на власт, таа ќе мора да најде основа за тоа. Затоа, вели Терзиев, ако тој договор ја даде таа основа, подобро е што побрзо да биде склучен.

- Целта не е само двете земји да се зачленат во ЕУ, туку по некое време и целосно да ги отворат границите, на простор без внатрешни граници. Штом архинепријатели како Германија и Франција постигнаа таква согласност, зошто да не можат народи што се природно блиски - нагласува Терзиев.

Во еден од своите неодамнешни коментари тој напиша дека Борисов ја прогласил БАН (Бугарската академија на науките) за министерство за односите со Македонија, обидувајќи се да се скрие зад нечиј грб во блокирањето на членството на Скопје во ЕУ.


Заедничкото славење на одредени личности, како што е Гоце Делчев, останува едно од отворените прашања

Што сѐ имаше во Декларацијата од 1999 година

Бугарскиот министер за надворешни работи Николај Младенов лани преку официјален документ испратен до неговиот македонски колега Никола Попоски побара да се потпише спогодба за добрососедски односи што би се темелела на декларацијата од 1999 година. Конкретно, барањето на официјална Софија е да се изгради неопходната инфраструктура за зајакната соработка, да се формираат заеднички работни групи што ќе ги зајакнат заемните односи во клучните области, да се одржуваат средби на високо ниво во форма на годишни меѓувладини седници. Но, и покрај веќе напреднатиот дијалог на делегациите од двете страни, во јавноста сѐ уште не е познато што точно содржи договорот што сега се прецизира.
Според некои информации, меѓу другото, Бугарија бара и заедничко чествување празници, личности, промена во македонските учебници по историја во контекст на Втората светска војна и промени во именувањето на бугарските власти од тој период. Официјална Софија инсистира и на подобар третман во Македонија на оние што ќе се изјаснат како Бугари, тврдејќи дека се дискриминирани и на подобар однос од македонските медиуми. Иако во јавноста нема официјални информации, се претпоставува и дека македонската страна го сторила истото, односно побарала симетрија.
Слично барање беше испратено и во 2010 година, но откако Македонија ги испрати своите забелешки со кои бараше реципроцитет, во официјална Софија во која тогаш дојде и до промена на претседателската функција, па умерениот Георге Прванов, беше заменет од гласниот Росен Плевнелиев, завладеа молк.
Актуелната владејачка двојка, Борисов-Пленелеиев прашањето за добрососедските односи го издигна на високо ниво.
Непосредно пред декемврискиот самит на кој тие успеаја да протуркаат нивните барања да се внесат како услов за евроинтеграциите на Македонија во Софија се одржа состанок на претседателот и премиерот на кој навестија како ќе се однесуваат на состаноците во Брисел.
Инаку, спогодбата што на 22 февруари 1999 година ја потпишаа тогашните премиери Љубчо Георгиевски и Иван Костов има неколку интересни члена.
Во последната, единаесетта точка се наведува дека двете држави нема да преземаат, поттикнуваат и поддржуваат дејства што имаат непријателски карактер за другата страна. Меѓу другото, пишува и дека ниту една од страните нема да дозволи нејзината територија да биде искористена од организации и групи чија цел е да вршат поткопувачки, сепаратистички или застрашувачки дејства по мирот и сигурноста на другата страна и оти двете држави немаат и нема да имаат територијални претензии една кон друга.
„Република Македонија изјавува дека ништо од нејзиниот Устав не треба да се толкува дека претставува или некогаш ќе претставува основа за мешање во внатрешните работи на Република Бугарија, за заштита на статутот и правата на лица што не се граѓани на Република Македонија. Двете држави ќе преземат ефикасни мерки за пресретнување на недобронамерната пропаганда од страна на институции и агенции и нема да дозволат дејности од приватни субјекти насочени кон поттикнување насилство, омраза или други слични дејства што би ги повредиле односите меѓу двете земји“, се наведува во последниот дел од спогодбата. Ф.Д.

http://novamakedonija.com.mk/NewsDetal.a...anie=22807

МАКЕДОНИЈА | 16. FEBRUARY 2013 - 17:15
Борисов во Скопје на средба со Груевски



Претседателот на Владата на Република Македонија, Никола Груевски, доцна попладнево ќе оствари работна средба со претседателот на Владата на Република Бугарија, Бојко Борисов.

Како што соопшти владината прес-служба, двајцата премиери ќе имаат тет-а-тет средба, а потоа ќе следува и пленарна средба на делегациите на двете земји.

http://sitel.com.mk/node/60681

БАЛКАН | 15. FEBRUARY 2013 - 14:21
Хамас ја осуди депортацијата на делегацијата од Бугарија



Хамас ја осуди одлуката на бугарските власти да депортира четворица претставници на движењето.

Портпаролот на Хамас, Тахер ан Нуну изјави дека Бугарија е под „ционистички притисок“.

Тој истакна дека Хамас ќе бара официјално извинување од Бугарија, додавајќи дека членовите на Хамас требало да бидат заштитенио со дипломатскиот имунитет.

Бугарските власти денеска ги депортираа членовите на делегацијата на палестинското радиклано Исламско движење на отпорот (Хамас), кои престојуваа во посета на Бугарија.

Салах Бердевил, еден од членовите на делегацијата истакна дека депоратцијата на членовите на Хамас е „резултат на притисокот на бугарски официјални претставници лојални на израелските власти“.

- На овој потег гледам како на политичко ембарго на Европа кон Хамас. Претпоставувам дека ваквата одлука е донесена по силниот притисок на министерот за надворешни работи на Бугарија, кој е со израелско потекло, потенцира Бердевил.

Четиричлената делегација на Хамас допатува во посета на Бугарија во рамките на нејзината европска турнеја што заполна на 13 јануари.

http://sitel.com.mk/hamas-ja-osudi-depor...d-bugarija

МАКЕДОНИЈА | 16. FEBRUARY 2013 - 21:39
Груевски - Борисов: Да ги надградуваме добрососедските односи



Двајцата премиери ги поздравија односите помеѓу двете земји, и истакнаа силна посветеност за нивно продлабочување, унапредување и интензивирање на секое поле од взаемен интерес, и заложба за надминување на сите предизвици во духот на европските вредности.
Беше истакната посветеноста за унапредување на политичкиот дијалог, и интензивирање на средбите на високо ниво. Од големо значење е испраќањето на позитивни пораки во јавноста со што се придонесува во надминувањето на стереотипите и се јакне амбиентот и духот на соработката.

Владите се примарно насочени кон генерирање позитивен моментум со цел европеизација и стабилизација на нашиот регион. Добрососедството треба да се надградува и дефинира како искреност и посветеност во реализацијата на практичните дела.

Република Македонија и Република Бугарија ја споделуваат визијата за регионот, целосно интегриран во европските и евроатланските структури, а во овој процес поддршката од соседите е есенцијална .

Беа опфатени темите околу постигнување на понатамошен напредок во врска со Договорот за пријателство, добрососедство и соработка и иницијативите од заеднички интерес.

Одржување на заедничка седница на двете Влади е двостран интерес и потреба, и можност да ги постави основите и за уште посодржајна соработка во доменот на економијата, енергетиката и инфраструктурата.

Се изрази согласноста и во тековното тромесечје и на подолг рок, да се интензивира соработката и да се зајакне меѓусебната доверба, преку реализација на практични проекти од образованието, културата, економијата, евро интеграцискиот процес, здравството, инфраструктурното поврзување, енергетиката, транспортот, животна средина.

Се акцентираше дека нужно е потребно зголемување на економската соработка, за која има голем потенцијал за иден развој, зголемување на трговската размена, и динамична соработка на полето на инвестициите, при што инвеститорите од една земја се добредојдени и очекувани за инвестиции во другата земја, и обратно. Во таа насока од особено значење е почетокот на работата на Мешовитиот комитет за економска соработка

Двете страни се фокусирани на реализирање на проектите од Коридорот 8, со акцент на железничката и автопатската линија Софија – Скопје, со партнерски пристап. Од особено значење е прекуграничната соработка и ефикасно користење на европските фондови, преку реализација на повеќе практични проекти од ИПА компонента.

Отворањето на граничниот премин „Клепало’’ (Берово-Струмјани) , ќе придонесе кон подобрување на животниот стандард во пограничните региони од двете страни.

Двајцата премиери ја истакнаа својата иницијативност за понатамошно интензивирање на соработката

http://sitel.com.mk/gruevski-borisov-da-...ite-odnosi

Ай да видим груйоваата клика - вечер , нова мк , дневкик , сител и сие дали ще посвият байрака.

Подобен инцидент има за щастие никой не е умирал, ама в името на добросъседските едноси що да не измислим една детска смърт

БАЛКАН | 17. FEBRUARY 2013 - 11:54
Учителка од Бугарија претепала дете до смрт

12 годишен ученик бил речиси задавен од страна на неговата учителка во Бугарија



Учителката го фатила малолетното момче за врат и му ја удирала главата од ѕид.

Имено, учителката го нападнала момчето бидејќи трчајќи без да сака се удрил во неа, а таа мислела дека е намерно.

Соучениците на жртвата велат дека и претходно учителката ги удирала со дневникот по главата и била агресивна.

http://www.sitel.com.mk/node/60758

Повеќе илјади лица протестираа денеска во десетина градови низ Бугарија поради исклучително високите цени на електричната енергија во јануари, јави Танјуг.

Во бугарскиот главен град Софија околу 3.000 лица излегоа пред парламентот и министерствата за економија и енергетика носејќи слогани „струја+невработеност=геноцид“ и извикувајќи „мафија“ и „поднесете оставки“.

Протести се одржани во десетина други градови, меѓу кои и Варна, на брегот на Црно Море, каде околу 5.000 лица демонстрираа пред зградата на електродистрибуција.

Бранот протести во Бугарија почна пред неколку дена и добива се поголем број приврзаници. Демонстрантите тврдат дека сметките за електрична енергија ги надминуваат реалните цени за околу 120 проценти.

Европската комисија минатиот месец соопшти дека Бугарија, Велика Британија и Естонија се пријавени пред Европскиот суд на правдата во Стразбур бидејќи не ги исполниле во целост правилата на ЕУ за либерализација на пазарот на енергија.

http://www.sitel.com.mk/protesti-vo-buga...a-energija

http://www.mkd.mk/98671/kolumni/rusenje-na-mitovite-na-propagandata-koj-go-ubi-sterjo-guli/


Благојче Андонов

Стерјо Гули е најмладиот син на револуционерот Питу Гули. Роден е во Крушево во 1902 година. Стерју оставил потомство, неговите две ќерки: Евгенија и Елена, како и посинокот Кочо, дете од претходниот брак на сопругата Љуба.

За животот на Стерјо има доволен изворен материјал, кој овозможува да се направи релативно вистинска реконструкција на неговиот живот. Но, постои делумна мистерија околу мотивите и начинот на неговото убиство. Во овој текст ќе се обидеме со релевантни податоци да ги демантираме тврдењата на одредени личности што „тврдат“ дека Стерјо Гули е убиен од партизаните во 1944 година.

Имено, во статијата „Педесет и шест години премолчување на вистината“, Македонско дело, 11 февруари 2000 година, од Александар Бонев, е напишано следното:

„Третиот син на крушевскиот војвода Питу Гули, Стериу Гули, бугарската фашистичка окупација ја доживува како ослободување, станува водач на контрачета и кога влегуваат партизаните во Крушево се самоубива во една кафана, кажувајќи: ’зарем пак ќе не гази српската чизма’“. Ова „тврдење“ исто така е искористено од страна на бугарската википедија, во која за смртта на Стерју Гули стои: „Заробен од страна на партизаните – комунисти и е убиен е на 6 октомври 1944 година“.

Меѓутоа, да видиме што велат изворите. Интересна за нас е изјавата на посинокот Кочо Гули, во која се вели: „Татко му на Кочо, Стерјо – најмалиот син на Питу- се отепал со англиски автомат во кафеаната ’Цвета Лазор’ во Крушево по завршувањето на Народноослободителната војна во 1944 година. Тој и уште неколку други луѓе од градот отишле да испратат некоја партизанска чета за Кичево. Се вратиле во Крушево и влегле во кафеаната. Таму Стерјо се застрелал со автоматот“. Кочо кој тогаш имал 9 години бил на нива да го собере пиперот. „Ја завршив работата и се враќав дома. Кога влегов во Крушево слушнав дека бијат камбаните во црквата. А луѓето зборуваа: „Се убил Стерјо Гули, синот на Питу Гули“, раскажува Кочо за смртта на својот татко. Од оваа изјава јасно се гледа дека станува збор за самоубиство, дали со намера или од невнимателност се уште не може со сигурност да се тврди. Но дека гореспоменатото толкување на споменатиот Бонев е неиздржано ќе прикажеме една досега необјавена фотографија, од која јасно може да се констатираат неколку работи.


Од погребот на Стерјо Гули


На фотографијата се забележува дека има големо присуство на граѓани од Крушево, но и на партизани кој му оддаваат почит, неколку пораки напишани на траките, како и знаме на Крушевски народноослободителен партизански одред „Питу Гули“, кој е формиран на 16 април 1942 во месноста Груева Нива.

Ваквиот погреб и оваа чест доволно зборува за почитта која ја имаш Стерјо Гули како и неговиот татко Питу Гули меѓу партизаните. Но, и го разобличува тенденциозниот обид за прекројување на историските факти и обидот смртта на Стерјо Гули да ја прикажат како убиство без пресуда, егзекуција поради „српска чизма“.

Македонските партизани биле горди со делата на своите предци и борци од првиот Илинден, многубројните соборци што биле учесници и во првиот како и во вториот Илинден се доказ за решеноста на Македонците да се ослободат од секаква „чизма“ во Македонија. Несреќниот случај со смртта на Стерјо Гули пропагаторите се обидоа да го искористат, но пред фактите и боговите молчат.


http://www.mkd.mk/98671/kolumni/rusenje-...erjo-guli/

Датум: 19.02.2013, 17:59

ПРЕДУПРЕДУВАЊЕ ОД БУГАРСKИ ПРОФЕСОРИ

Добрососедството подразбира реципроцитет

Досега Бугарија не го поставуваше прашањето за Бугарите во Македонија бидејќи тоа бара признавање на Македонците во Бугарија. Рамноправноста на земјите претпоставува реципроцитет, вели бугарскиот професор Петар Емил Митев

Позитивните пораки по средбата меѓу македонскиот и бугарскиот премиер Никола Груевски и Бојко Борисов влеваат надеж дека можеби постои освестување, но не и промена на состојбата на умот, и во Софија и во Скопје, вели професорот на Софискиот универзитет, Петар Емил Митев. Според него, и двете земји недоволно ја разбираат важноста од добрососедството, а проблемот дополнително се усложнува со тоа што Бугарија одеднаш на дневен ред го става прашањето за бугарско малцинство во Македонија. Бугарскиот европратеник, Андреј Kовачев, завчера побара Македонија да го смени Уставот пред да влезе во ЕУ оти во него ги немало Бугарите.

- Досега Бугарија не го поставуваше прашањето за Бугарите во Македонија бидејќи тоа бара признавање на Македонците во Бугарија. Во бугарските документи се зборува за „граѓани на Македонија со бугарско национално сознание“. Не би требало да има пречки да се зборува и за „граѓани на Бугарија со македонска свест“. Во секој случај, пописите ги регистрираат. Рамноправноста на земјите претпоставува реципроцитет. Тоа е аксиома, а комплексноста на проблемот е плод на историјата на формирањето на балканските нации-држави - смета Митев. Оттука, според бугарскиот професор, решението е во идната заедничка европска историја.

Со ова се согласуваат и Македонците во Бугарија. Првиот човек на ОМО „Илинден“ - ПИРИН, Стојко Стојков, вели дека евроинтегрирањето на земјава ќе им стави крај на бугарските антимакедонски политики. Тогаш, под притисок на европските демократски стандарди и регулатива, ќе мора да се признае македонското малцинство, но и сите други проблеми полека ќе се решат. Но, според Стојков, на бугарската политичка елита од минатиот систем, која направила кариери и пари токму врз антимакедонизмот, не ~ одговара Македонија да биде дел од ЕУ.

- Голем дел од пратениците во ЕУ од тукашната елита се силно заинтересирани да нема добри односи, а се ближат и избори во Бугарија. Средбата меѓу премиерите влеа малку надеж дека бугарската влада се освестила оти падна во стапица токму на тие „елити“, но не верувам дека ова значи и надминување на проблемите. Само влез на Македонија во ЕУ е решение - порачува Стојков.

Според професор Митев, двете земји мора да воспостават нормални односи, а приоритет е потпишување на договорот за пријателство и соработка. Ама проблемите нема да се надминат ако се заобиколуваат или не се споменуваат.

Искра Kоровешовска

http://dnevnik.com.mk/?ItemID=513901378B...0D2FE98463

Датум: 19.02.2013, 17:58

ЕдиториЈал

Софија да не го шири списокот со барања

Ненадејно организираната средба на премиерите на Македонија и на Бугарија, Никола Груевски и Бојко Борисов, навидум дава позитивен сигнал дека двете земји почнуваат да ги решаваат меѓусебните проблеми. Сепак, с` уште е отворена дилемата дали благите тонови што пристигнаа од шефовите на дипломатиите на двете држави по разговорите во Скопје покажуваат дека недоразбирањата навистина ќе се решат, што би рекол шефот на бугарската влада, на европски начин. Можно ли е бугарскиот апетит за добрососедство да доведе до тоа источниот сосед да излезе со проширен список, со кој ќе биде условена бугарската поддршка за нас во ЕУ? Досега, бугарските европарламентарци со своите барања кон Македонија служеа како претходница, излегувајќи со барања кои подоцна ги официјализира дипломатијата на источниот сосед. Затоа, не треба да се игнорира тоа што во понеделникот европратеници од Бугарија испратија порака дека не треба да влеземе во ЕУ ако претходно не го смениме Уставот. Причината е дека ги немало Бугарите во него, а биле запишани Србите, Власите, Турците...

Зарем Македонците во европска Бугарија ги уживаат сите права: јазикот, идентитетот и слободата на политичкото организирање? Напротив, тие се замолчени, обесправени и под притисок, негирани и избришани.

За своите гласила водат децениски битки за да можат само нормално и законски да излегуваат за тамошните Македонци. Партијата ОМО „Илинден“ ПИРИН беше укината и тоа со одлука на Уставниот суд на Бугарија...

Навистина, ако бугарските европарламентарци тврдат дека нивната држава не е патерица на Грција, треба и да ни докажат. Правилото на реципроцитет вели дека источниот сосед не смее, од една страна, да не го признава македонското малцинство, а од друга страна, да бара Бугарите да влезат во нашиот Устав.

Македонците во Бугарија поднесоа тужби до Стразбур против Бугарија и добија. Уште еднаш јавно се впери прстот кон Софија кога во извештајот на претставничката на ОН за човекови права, Геј Мекдугал, јасно беше опишана состојбата: „Верски и расистички мотивиран говор на омраза, тортура, полициска бруталност, дискриминација на малцинствата и судски нерасчистени инциденти“. Посвежи се пораките што во европски дух ги испраќаат високите претставници на ЕУ до Бугарија и до Грција: дека билатералните односи не смеат да кочат ниедна земја на патот кон Унијата.

Овие укажувања треба да ја разбудат рационалноста кај софиските власти. Најмалку треба да се наметнуваат нови услови, за кои дури и бугарските експерти велат дека се неосновани и бесмислени.

Пријателската порака на крајот од минатата недела за соработка на сите нивоа, по ваквите нови условувања, не треба да падне во вода. Историјата и националистичките апетити треба да останат таму каде што им е местото.
#

http://dnevnik.com.mk/?ItemID=DBEAD4A7B5...0D680E80EB

Бојкотот на Бојко Борисов

Димитар Чулев

Формално правно, бугарскиот премиер вчера поднесе оставка во сопствено име и во име на својата влада, со образложение дека тој и министрите имале „чест и достоинство“. „Народот не' донесе на власт и ние власта денеска ја враќаме“, рече вчера Борисов и додаде уште „нема да учествувам во влада во која полицијата го тепа народот“.

Борисов, се чини, имаше „ковертиран потег“ и го повлече во вистински момент со цел да го пренасочи гневот на јавноста и незадоволството од живејачката кон други, но не и кон својата влада. Премиерот, кој е од 2009 на чело на државата, не почувствува дека е одговорен за што било и дека, ако ништо друго, должи објаснување дали неговиот кабинет има(л) некаква стратегија која може да го денфува доаѓањето на кризата и на бугарските улици. Бојко се одлучи да одигра несвојствено и – грубо: да ја остави земјата без влада со најава дека нема да биде дел од преодната...

Експлозијата на незадоволство од новиот ценовен удар ги изнесе на улица незадоволните Бугари, кои три години по „бунтот на Грците“ и шест години на „опашката“ на ЕУ се дрзнаа да демонстрираат против константното осиромашување кое се покажа како дијаметрално спротивна стварност од ветената иднина на Бугарија по ЕУ-интеграцијата во 2007 година. По 48 часа бунт на улиците, јавноста го доби тоа што го бараше – паѓање на влада. Но, не и одговор кој ќе ја води Бугарија веќе од денес кога парламентот треба да ја верификува оставката на владата.

Вчера срамежливо се појавија информации дека членови на кабинетот на Борисов биле изненадени од неговата оставка сам да одлучи за паѓањето на целата влада. Министри кои држат до своето реноме беа шокирани, пренесоа медиумите, од дрскоста на премиерот да стави знак еднаквост меѓу него и владата и без консултации да го распушта кабинетот.

Од спротивниот и опозициски табор и некои аналитичари на Борисов му забележаа дека е дезертер и дека „бега“ сега кога се појавуваат проблеми и дека се обидува врелите костени од лошото менаџирање на државата да ги префрли на оние што ќе се залетаат на јулските избори да ја освојат власта.

Но, стои процената дека ништо не е случајно и дека „бојкотот“ на Борисов е строго контролиран. Лидерот на ГЕРБ е свесен оти по три години посно владеење нема што ново да им понуди на граѓаните и дека маркетиншки е ризично, но многу извесно дека рејтингот може да се покачи на три месеци пред редовните избори, но само со популистичка мерка во вид на оставка. И тоа по само 48 часа од избувнување на „протестите“ и со најфантастично објаснување дека не сакал да учествува во влада во која полицијата го тепа народот...


Статијата е прочитана 1323 пати.

http://www.utrinski.com.mk/?ItemID=DD278...91EF83172C

Датум: 22.02.2013, 16:48
БУГАРСKАТА ЗИМА И НАШЕТО НЕЗАДОВОЛСТВО

Политиката тактизира со етиката



Прво, папата Бенедикт, давајќи оставка, рече: "Не сум важен јас, туку црквата". Потоа Бојко Борисов, давајќи оставка, рече: "Не сум важен јас, туку граѓаните". Најпосле, Бранко Црвенковски, бојкотирајќи, изјави: "Не сум важен јас, туку државата". Kога етиката влезе на голема врата во политиката, во која, како што тврдат познавачите, нема место за неа?

Прашањето за моралната одговорност на врвот на еден систем се чинеше податно за отворање по оставката на папата Бенедикт Шеснаесетти, кога тој, уморен од годините и товарот на обврските, порача: "Не сум важен јас, туку црквата". Ама, потоа се јавија активистите за човекови права и отворија дузина мрачни тајни на Kатоличката црква и на папскиот кандидат за пензија, па тоа што звучеше како високоморална норма ја (под)изгуби својата калорична вредност стекната по првото слушање.

Потоа, прашањето на моралната одговорност на владејачот (уште еден врв, ама на друга, поинаква структура) повторно се стори податно за отворање кога од пред два дена поранешниот бугарски премиер Бојко Борисов, по пресметката на полицијата со граѓаните кои протестираа против високата цена на струјата во Бугарија, поднесе оставка со драматичните реченици: "Нема да учествувам во влада во која полицијата ги тепа луѓето" и "Секоја капка крв е срам за нас". Ама, потоа се јавија познавачите на бугарските состојби и проценија дека тоа што на прв поглед се чинеше како високоетички чин е всушност добро вкалкулирана тактика за подобрување на рејтингот на ГЕРБ, партијата на Борисов, кој на 4 месеци пред изборите е подопаднат.

Се разбира, прашањето за моралната одговорност, кое одамна веќе виси како Дамоклов меч во воздухот околу нас, постојано се отвора и последниве 60-ина дена, а особено откако Бранко Црвенковски ја објави одлуката на СДСМ за бојкот на изборите со обраќање, драматично колку и тоа на Борисов, во кое порача: "Не е во прашање партијата, туку државата и демократијата". Уште повеќе, пак, откога неделава најави и дека ќе се откаже од пензијата во името на оваа кауза. Ама, потоа и без да се јават познавачите и аналитичарите, се активираа сеќавањата на почетните години од поновата историја на македонската независност, менаџирани од оваа партија, кога етичките преиспитувања на нивните постапки беа исто толку контроверзни, колку и отворањето на ваквите прашања денес, за актуелната, а богами и за која и да е власт.

Значи, има ли воопшто простор за морални прашања во модерното практикување на политиката. Познавачите велат не.

- Нема идеали во политиката. Само следете ги трагите на интересите и ќе дојдете до вистинската причина за секоја оставка или отстапка, кои редовно се од прагматична природа - вели Јован Ананиев, политиколог и декан на Правниот факултет при универзитетот "Гоце Делчев" во Штип.

И по оставката - протест

Што всушност се случи во Бугарија? Граѓаните протестираа против поскапувањето на струјата, премиерот Бојко Борисов понуди оставка, која беше прифатена, и изрази спремност за нови избори, кои би се одржале пред регуларниот јулски термин. Но протестите во Бугарија продолжија и по владината оставка. Граѓаните, како што јави БТА, велат дека не сакаат предвремени избори кои би ги довеле на власт луѓето што ја управуваа државата во последните 23 години, туку само сакаат "пониски цени за струјата". За утре (недела) се закажани уште поголеми демонстрации против, како што јавуваат бугарските агенции, целата политичка класа.

- Протестите во Бугарија навистина се експлозивни, а начинот на нивната политичка артикулација го надмина првичниот граѓански порив да се искаже незадоволство против високите цени на струјата. Згора на с`, граѓаните знаат дека наближуваат избори, а се чини дека и оставката на Борисов ја прозреле како политички исплатлива одлука. Што стори тој? Практично, го киднапира ова протестно движење, ги киднапира неговата енергија и политичката мобилизација на граѓаните, каква што досега немало на Балканот - вели аналитичарот Артан Садику од Центарот за општествени науки и хуманизам - Скопје.

Поради таквата експлозивност, како што вели Садику, и тектонските поместувања што ги предизвикаа, протестите кои веќе го добија симболичното име "бугарска зима" бргу станаа тема на опсервација и анализа на сите реномирани агенции. Ројтерс од Софија оцени дека оставката доаѓа во момент кога партијата на Борисов се обидува да ја врати поддршката за јулските парламентарни избори. Американските медиуми појаснија дека илјадници демонстранти ја обвинија владата за неуспехот во подобрувањето на стандардот на луѓето. АФП констатира дека демонстрациите што почнаа како протест против високите јануарски сметки за струја во најсиромашната европска земја, прераснаа во масовно незадоволство против неспособноста на владата да го ограничи проширувањето на привилегиите на своите пријателски кругови и да се справи со корупцијата и монополот.

Што и да е вистинската причина, искрите од високите сметки за струја и парно веќе го пламнаа огнот на јавното незадоволство. И тој, еве, прераснува во пожар, оти на Борисов, како што сега изгледа, очигледно веќе од поодамна му горело под нозете. Или како што тоа метафорично го прикажаа бугарските коментатори, уличниот пожар му ја потпали чергата и на Борисов.

- Никој никогаш не поднесува оставка без да има претходна процена дека тоа ќе му оди во прилог. Така е секаде, дури и во демократиите со подолга историја од бугарската или нашата. Земете ја, на пример, британската практика, таму постојано се распишуваат предвремени избори, тогаш кога владејачката партија ќе процени дека има добар рејтинг или кога сака изборите да ги претвори и во референдум за некое битно прашање - вели професорот Ананиев.

А, моралната вертикала? Што стана со неа?

Граѓаните веруваат

Нема морал во политиката, вели универзитетскиот предавач Љубомир Гајдов.

- Да бараш етика во политика е исто како да си искажал оксиморон, од типот дрвено железо. Политиката е многу повеќе математика отколку етика. Или уште поконкретно операција во која се пресметуваат интерес и прагматизам, ништо друго - вели Гајдов, кој е и новинар со петдецениско искуство.

Но, ако речиси полувековното следење на политиката несомнено упатува до ваква констатација, обичните луѓе очигледно с` уште негуваат верба дека политичарот, меѓу другото, треба да биде и чесен и етички чист. Во сите анкети за посакуваните карактеристики на политичарите, кои вообичаено кај нас се прават пред избори, моралноста и чесноста ги заземаат првите две места. Потоа следуваат спремност за компромис, смислата за организација и менаџирање и други особености, неопходни за управување со поголеми системи.

Слични се преференциите и на бугарските граѓани, на оние илјадници луѓе што деновиве бараат поевтина струја и топлинска енергија, протестирајќи по улиците на бугарските градови. Изјавата "Не сакаме предвремени избори, кои ќе ги вратат старите на власт, само сакаме поевтина струја" зборува за своевиден умор во граѓанските, очигледно неисполнети, очекувања за подобар живот и за почесни политичари.

Kонечно, и Словенија неодамна стана на протести, насочени не конкретно против овие или оние, туку генерално против политичарите. Дали е тоа можеби некаква задоцнета рефлексија на југоисточна Европа на минатогодишните протести во европските градови, кога десетици илјади европски граѓани бараа поправеден систем?

- Не мислам дека овие протести се рефлексија на тоа што лани се случуваше во Шпанија и во Португалија, на пример, туку дека се одраз на соочувањето со последиците од падот на структурата на социјалистичкиот систем. Kога тој систем се демонтира, најмногу изгубија граѓаните зашто исчезна квалитетот на јавните услуги во образованието и во здравството, кои дотогаш им беа достапни. Така е и со Бугарија. Луѓето очекуваа дека со влезот на државата во ЕУ стандардот ќе се подобри, а се случи спротивното - вели Садику, анализирајќи ја "зимата на нашето незадоволство".

И странските дописници нотираа дека Борисов, кој не направи големи кратења во буџетот, како што тоа го сторија многу европски влади, туку само ги замрзна платите и пензиите, до скоро се чинеше релативно имун и поштеден од граѓанското незадоволство. С` до овие протести. Патем, бугарската просечна плата изнесува 800 лева, или 550 долари. Довербата во политичарите е уште пониска.

Политичарите ветуваат

Се чини дека и политичарите добро ја прозреле потребата на граѓаните од чесни и високоморални лидери штом така несебично ја користат ваквата артилерија во одбрана на сопствените позиции. Во услови на рецесија и трескавична должничка криза што соочи многу европски влади со речиси целосен банкрот, кога е неминовно кратењето на буџетите, единствен инструмент за менаџирање на незадоволството останува - етиката. Не чини многу, единствено чини образ, достоинство и интегритет. А тоа се денеска нископрофитни вредности за политичарите, а високоценети за граѓаните. Идеална комбинација на корисно и евтино.

Исти препораки

Може ли да се направат паралели помеѓу бугарската и македонската зима? Многу аналитичари, и кај нас и во Бугарија, ја направија оваа споредба користејќи евентуални препознавања во граѓанското незадоволство, во неговото манифестирање на улиците, во политичките настапи, во тоа што премиерите го рекле и во тоа што го премолчале. А, споредбата, ако веќе може да се воспостави, може да биде дидактичка или само забавна. А може и да не се воспостави.

- Не гледам дека постои сличност зашто контекстот е сосема различен. Точно е дека и ние имавме граѓанска иницијатива за поевтина струја, која беше прилично анемична за разлика од набојот што го манифестираа бугарските граѓани. Сепак, сметам дека причината треба да се гледа во конечното соочување со последиците од падот на претходниот систем. Народот нема трпение да чека подобар стандард зашто нема никакви индикатори за унапредување на услугите од јавниот сектор, кои претходно им беа достапни - вели Садику.

И тука можеби може да се најде сличноста. "Борисов им имаше ветено на граѓаните дека ќе ја санира земјата, ќе се бори против корупцијата, ќе ја либерализира економијата и ќе ја ликвидира невработеноста. Но, и во 2013 година Бугарија останува најсиромашната земја во ЕУ", напишаа германските медиуми.

Многу изневерени економски очекувања има и кај македонското граѓанство. Списокот со желби со таков предзнак постојано вклучува исти параметри: намалување на невработеноста и подобар животен стандард. Македонија е во нова транзиција, кон ЕУ. Од ова евроинтегрирање, ние, исто како и бугарските граѓани, очекуваме подобар живот.

- Да, тоа постојано повикување на транзицијата им оневозможува на граѓаните да сфатат дека тој процес е веќе завршен и дека сме во новиот јасно воспоставен систем, кој е ваков и таков ќе биде и во иднина. Новата транзиција кон Европа е друго прашање - вели Садику.

Што е друго идентично во евентуалната македонско-бугарска паралела? Начинот на кој н` третира европската заедница. На пример, германскиот министер за надворешни работи Гидо Вестервеле (а би можел да биде кој било) апелираше до сите партии во Бугарија заеднички да најдат решение.

- Ова се околности кои во Бугарија бараат големо чувство за одговорност на сите политички сили - порача Вестервеле во изјава што би можела да биде позајмена од која и да е меѓународна препорака што последниве два месеца, по 24 декември, им беше упатена на партиите-сопернички во најновата домашна криза.

Ваквата споредба би можела да отвори и нов мегдан за проценување на етиката, ама на Европа, што е одамна апсолвирана теза со древната нејзина определба како, да го употребам политички коректниот израз, комерцијална сексуална работничка.

Приходот по домаќинство во Бугарија во четвртиот квартал лани се зголемил на 592 евра, што претставува раст од 16,1% во споредба со 2011 година, соопшти националниот Институт за статистика.

Заработувачката на вработените сочинува 52,2% од приходите на домаќинствата. Просечната заработувачка во истиот период се зголемила за 18,9% на годишно ниво, така што изнесува 309 евра.

Пензиите учествуваат со 25,1% во вкупните примања, а износот на просечната пензија е непроменлив, односно 148 евра.

Трошоците на домаќинство, меѓутоа, се зголемиле на 542 евра, што е зголемување од 13,4% на годишно ниво. Трошоците за храна и комуналии сочинуваат 52,3% од вкупните.

Бетмен и Чак Норис

Борисов, кој на политичката сцена се појави како лидер на ГЕРБ, откако беше познат како бодигард на поранешниот бугарски претседател Тодор

Живков, во јавноста беше нарекуван Бетмен. Прекарот му го доделија медиумите. Општа оцена е дека дури и се гордеел со него. Во најновите бугарски премрежиња јавноста во соседството не пропушти да нотира: Е, па, Бетмен сега си оди.

Груевски, поради сеприсутноста, медиумите кај нас умееја да го споредат со Чак Норис, човекот што може с`. Нема сознанија каков однос има премиерот кон овој неофицијален прекар. Но има една паралела со актуелната позиција на Бетмен во Бугарија. Е, па, Чак Норис останува.

Јасна Франговска

http://www.dnevnik.com.mk/default.asp?It...67D3AB342D

МАКЕДОНИЈА | 22. FEBRUARY 2013 - 16:50
Македонско-бугарски дуел во Албанија!!!


Новата мисија на бугарските експерти за докажување на бугарските корени на македонското население во Албанија овојпат заврши неславно.

На меѓународната научна конференција во Тирана ,,Албанија и националните и културните малцинства‘‘, од која дел поставена на јутјуб, музикологот Веселка Тончева од Институтот за фолклор при Бугарската Академија на науките и уметностите се најде во небрано по тврдењата дека со формирањето на албанската држава и се дадени чисти бугарски делови, како Мала Преспа, Голо Брдо и Поле, јазикот што го зборуваат е бугарски и тоа најзападниот македонски дијалект, а песните на ова заедница се чисто бугарски.

Провокативните тврдења на Тончева наидоа на остра реакција на Васил Стерјовски од партијата на Македонците во Албанија и Претседател на здружението Гора.

ТОНЧЕВА: Знаеме како се случува. Кога јас одам во Голо Брдо тие се Бугари. Кога Васил Стерјовски оди, тие се Македонци.

СТЕРЈОВСКИ: Но, јас живеам таму, јас не одам таму. Јас живеам во ова место. Различно е, ти доаѓаш од Бугарија во моето место и велиш Вие сте Бугари. Но, јас живеам тука, голема е разликата.

ТОНЧЕВА: Ти живееш во Мала Преспа.

СТЕРЈОВСКИ: Но, ти велиш Мала Преспа, Гора и Голо Брдо.

ТОНЧЕВА: Да, различно е, тоа се различни области.

СТЕРЈОВСКИ: Госпоѓата доаѓа во Преспа и вели: ,,Јас сум туристка, не ме интересира политика. Какви песни пеете? Чекај да ги запишам‘‘. И после оди во Софија и објавува книги, еве ги Бугарите во Преспа.

Стерјовски додаде дека Македонците од Албанија имаат има ист јазик и фолклор со Македонците од другата страна на границата.

Бугарија вештачки се обидува да направи бугарско малцинство во Албанија, Косово и Грција, за да докаже дека не може да постојат Македонци во Република Македонија, затоа што самата држава е оградена со Бугари.

Валентин Николоски

http://sitel.com.mk/makedonsko-bugarski-...o-albanija

Епидемија на протести

Ако Груевски во подбив го нарекуваат боксер, Борисов има многу потемно минато и поголеми боречки вештини. Демократскиот капацитет и не е нешто што се добива со брз курс, но факт е дека и Борисов победи на избори (а не е исклучено дека може да се врати)



Коинциденција или сличности меѓу општествата, ама сведоци сме на протести во Бугарија со ист мотив (струјата и нискиот стандард) како и овде. По оставката на премиерот Борисов мнозина едвај дочекаа да кликнат од восхит и да издивнат од очај што нашата влада не е европска и одговорна, а граѓаните не се толку решителни како Бугарите. Паднаа вицови за Трпе, дека е ова крунски доказ дека не сме с’што итн. Заклучокот е: ете, зашто Бугарија е во ЕУ, а ние не сме. Тие имаат европска политичка култура, а политичарите се одговорни и го слушаат гласот на народот, особено кога е гневен. Во уште еден обид да најдат добри примери од соседството за да му ги прилепат на нашиот (слаб) Отпор, мнозина ги затворија очите пред неколку куриозитети. Ако Груевски во подбив го нарекуваат боксер, Борисов има многу потемно минато и поголеми боречки вештини. Демократскиот капацитет и не е нешто што се добива со брз курс, но факт е дека и Борисов победи на избори (а не е исклучено дека може да се врати). Поинтересен е начинот на кој замина (наводно) во стил на државник. Имено, по „случувањето народ“, прво оставка даде министерот за финансии, што е навистина чин каков што ние не сме доживеале дури и по атентати врз претседатели или потонување на брод со туристи. Респект! Но кога протестите продолжија, Борисов изјави „јас не сум од овде“ и „не сакам да бидам на чело на влада што го тепа својот народ“ - небаре на таа позиција бил како експерт, а не премиер пред кого одговара министерот за полиција. Уште покомична беше изјавата на конкретниот министер, кој ај што е кабаетлија, па уште му оддаде почест на премиерот велејќи дека неговата оставка била државничка. Не знае човек дали да се смее или да плаче; но, секако, ова е илустрација за тоа дека популизам и миење раце од одговорност на перфиден начин има и кај членките на ЕУ. (Патем, бунтовите во државите на ЕУ се помасовни затоа што таму нема лижавче за залажување, ниту порака „бидете мирни или ќе добиете негативен извештај“. Мантрата се истроши и ова е момент на вистината.) Детаљот што не го споменаа запалените отпораши се однесува на „народот“. Се испостави (како што ми кажаа колеги од Софија) дека и Бугарите си имаат навивачки групи организирани по паравоен терк, т.е. дека тие биле онаа критична маса што мирните протести ги претвори во насилни. Опозициското замешателство веќе испливува на површина заедно со калкулациите за руските интереси. А државничкиот чин се случи само четири месеца пред редовните избори. Да, Бугарите ја симнаа Владата, ама и таму си ја чукаат главата за кого да гласаат на изборите. Најболната точка во една демократија е немањето алтернатива во свет што одамна се подвоил и станал црно-бел. Изгледа познато, нели? Протестите продолжуваат, сега е веќе како фонија на гласови, меѓу кои најинтересни се најрадикалните: „Долу партиите!“, „Враќање на власта на народот“, „Смена на сите политичари“. „Граѓански комитет“ ги артикулира барањата на демонстрантите во Бугарија, а би требало да излезе со предлог за нов устав и нов облик на политички систем. Но артикулацијата на барањата застанува тука. Во бугарската јавност се води истата битка на „идиоти“ (сеирџии) и „граѓани“, истите обвинувања, па дури и контрапротести (кои во меѓувреме никнаа и во Словенија). Во Грција артикулацијата на колективна фрустрација се искристализира во вид на крајна десница (Златна зора) и крајна левица (СИРИЗА). Кај нас се појави Отпор без поголеми амбиции, освен предвремени парламентарни избори, со закани за соборување на режимот од улица, преку активен бојкот и граѓанска непослушност (спрема владејачките исклучиво македонски елити, но со преголема послушност кон опозициските, повторно исклучиво македонски елити). Додека некогашниот докторанд-повторувач се пенави да операционализира стратегија на активен бојкот, проф. Пуховски (учителот) е дециден во изјава за хрватски „Индекс“: „Единствено што е полошо од лошата власт се простаците на улиците. Повикувањето на протести покажа катастрофални резултати во Словенија, каде што луѓето прво бараа смена на едните, па на другите, повикуваа на диктатура, без некаква јасна цел. Рекоа, едноставно не ја сакаме оваа влада, но не знаат што всушност сакаат“. Осврнувајќи се на бугарскиот, но и на хрватскиот случај, вели: „Протестите по кои падна Владата се нешто што ги радува посматрачите, новинарите или активистите, но јас тука не гледам ништо што би можело да се реши од улица. Тоа е фалсификат, многу повеќе се случува поради метежот што никако не личи на демократија... Ако и случајно ваквите протести ја ослабат власта, прашањето се сведува на тоа кој ќе дојде по неа. Оние што беа таму пред нив, кои не ги сакавме, и така сѐ од почеток“. Пoентата е дека модерното општество не може без управувачки слој, а кога ќе тргнете некого од владејачка позиција, просторот веќе го зазема друга елита; непосредната демократија може да биде само коректив на претставничката. Тиранијата на демократските институции лишени од динамиката и духот на демократската политика доведоа до слабеење и на институциите и на политиката. Институциите заземени од неодговорни елити, чии господари се корпорациите и банкарите, немаат легитимитет од разочараните граѓани. А гневот е лош советник...

Арапската пролет не беше нешто што се очекуваше на почвата на Европа. Сега, нејзината европска верзија станува помодарство, во вид на епидемија на протести, кои се непродуктивни гледано низ призма на демократијата и крајниот исход. Ако смената на избраните е главна цел, како што се бара од Словенија до Шпанија и Бугарија, дали е тоа заговарање власт на оние што немаат изборен легитимитет, а кои (наводно) го претставуваат народот? Ако веќе се враќаме на извориштата, и особено на Аристотел, вредно е да се потсети на неговата одбивност спрема владеењето на масите, односно на толпите (мобократија, оклократија), зад која секогаш има харизматични демагози, кои на бранот на незадоволството на луѓето ќе испливаат како спасители, ама не и како одговорни владетели.
Претставничката демократија е во криза и во развиените земји; до толку појасно зошто е така кај нас.
Партиите престанаа да бидат (ако некогаш воопшто биле) демократски устроени, репрезентативни, идеолошки препознатливи (напротив, тие се catch all партии), членството е мало и елитно, а симпатизери се главно оние разочарани што како вејка на ветрот се во потрага по казна за едните со давање власт на другите. Како тргнало, прашање на време е кога единственото важно прашање ќе биде колку луѓе ќе треба да излезат на улица и колку долго ќе треба да протестираат (по можност со некоја крвава глава и насилна сцена за да ја предизвика јавноста) за да се урне една влада што била избрана на легитимни и легални избори. Изборите стануваат вишок. Правото на протест е длабоко легитимно, ама ќе биде продуктивно само ако се фокусира не само на проблемот (дијагнозата) туку и на решението (терапија). Демократските институции во капитализмот систематски ја умртвија демократската политика, ја обесхрабрија и направија немоќна дури и да создава нови форми на партиципација и самоуправување во џебовите на општеството (за да стигне до врвот). Контролните механизми се во рацете на ривалите-близнаци, а не кај граѓаните. И покрај поразот, „Аман“ е демократски многу позрел обид од бугарските протести. Тоа е вистинскиот начин, а поразите не смеат да ја обесхрабрат јавноста на земја што практикува демократија само 20 години. Ни Рим не бил изграден за еден ден. Погубно е ако вонредната состојба се користи како пократок пат, а претходно немало ни обид за користење на сите институционални механизми. Тоа што партиите се „маскираат“ или прикачуваат како крлежи на автентичните движења или самите формираат „фронт на народот“ не е ништо друго туку доказ за поразот на внатрепартиската демократија, на лажниот и во основа безидеен плурализам, незнаење како да се користат контролните механизми и непрепознавање на општ интерес и јавно добро. На крајот, никој од нас не е невин кога дозволуваме скандалозни нешта да ни се случуваат пред носот, од градинките до државните институции, каде што живееме и работиме.

Авторката е универзитетска професорка

Автор: Билјана Ванковска

http://novamakedonija.com.mk/NewsDetal.a...anie=22814

Не му е мястото тук - но нищо...
Честита ви Баба Марта и първа пролет!
Бял и червен конец - и готово - магията става - животът започва отначало...

http://www.google.co.uk/search?q=marteni...11&bih=462

Датум: 21.07.2013, 19:03

„Јовано, Јованке“ и „Заjди, заjди“ на протестите во Софиjа

Не сакаме влада од олигарси, мафијаши и комунисти

Не протестираме за пари или за работа, собрани сме за да си ги одбраниме честа, моралот и достоинството пред нас и пред светот. Не дека немаме што да работиме, луѓето овде што ги гледате сите си имаат плата, која и не е нешто посебно, но барем е редовна. Ретко кој е дојден поради сиромаштијата, но мора да им докажеме дека не сме будали. Ние не ја избравме оваа влада составена од олигарси, мафијаши и комунисти. Е, сега ќе седиме тука до крајот с` додека не се повлече тајфата на чело со Пламен Орешарски, ни вели младо момче, нагрнато со бугарско знаме, седнато настрана од демонстрантите пред бугарското Народно собрание. „Мавнете се комунисти“, „Слобода или СССР“, „Оставка“..., скандира толпата под силното сонце насобрана на централниот софиски плоштад Независност на 35. ден од протестите во престолнината на Бугарија. Навидум мирните софиски улици, кои водат до Собранието, околу 18 часот одеднаш се преполнуваат со луѓе. Од убаво облечени мажи, нашминкани и дотерани жени, некој директно од работа, некој по одморот дома и со пиво или вода в рака, па с` до бездомници и со лица буквално оголени од сиромаштија, се движат околу бината кај парламентот и извикуваат погрдни зборови за премиерот Орешарски. Забележително се тажни, како што велат поради секојдневјето, но и среќни што успеваат да се соберат во толкав број и да бидат солидарни со сите Бугари на кои име преку глава од тешкиот живот.

Секој што првпат се наоѓа на плоштадот меѓу нив, не може, а да не увиди една заедничка нишка кај сите нив - очи полни со гнев, но истовремено и со желба да докажат пред самите себе и пред светот дека се единствени. Попладне е, с` уште е жешко, но реката луѓе не престанува да се слева. И сите, тивко и речиси неразбирливо коментираат штом ќе разберат за нас. На многумина не им е мило што некој друг, небитно дека е од Македонија, се заинтересирал за нив. Се чини, не сакаат многу да говорат за својата несреќа со други, надвор од границите на земјата. Некои дури и главата ја вртат настрана и со лутина на лицата манифестираат незадоволство кога ќе им се обратевме. Со чудење се погледнуваме меѓу себе, но полека ни станува јасно. Се обидуваме и со други демонстранти да разговараме за причините за собирот на плоштадот, одговор добивавме со молк. Ретко со зборови. Често и со доза на цинизам протечен меѓу сиромашните реченици.

Софија во изминатиот период е место на големите протести. Повеќе од еден месец централниот плоштад е собиралиште на незадоволните граѓани од социјалистот Орешарски и од составот на неговата техничка влада. Орешарски дојде на чело на Бугарија кога по изборите во мај Бојко Борисов и неговата партија ГЕРБ не успеаја да состават влада затоа што не добија поддршка од помалите партии.

- Гледате дека и деца се дојдени. Цели семејства, млади, стари, богати, сиромашни. Овде нема партии. Тука се работи за сите нас - со доза на иронија и со повисок тон ни објаснуваат оние што сепак се решија да разговараат, повеќето од нив како и младото момче од почетокот на овие редови, нагрнати во бугарското знаме и опремени со сите потребни реквизити потребни за создавање поголема врева. На денот на раѓањето на бугарскиот апостол Васил Левски, музиката на бината започнува со препознатливите за нас „Јовано, Јованке“, „Зајди, зајди“ и „Море, сокол пие“ испеани на бугарски јазик. Подзастануваме за да ни се потврди познатиот звук. Слушаме и продолжуваме да се провлекуваме низ толпата. Се движиме меѓу луѓето, ама чувството на натрапници не н` напушта. Се обидуваме да прашаме што им згрешил Орешарски кога реално немал време ни за лошо ни за арно, ама ни одмавнуваат со рака. „Добар ден, како сте? Зошто сте тука?, прашуваме едно момче. Со свирче во устата и со видно опуштено лице почнува да ни објаснува:

- Видете, не е работата за пари. Бараме нештата да бидат какви што треба. Јас имам добра работа, добро сум платен, но не е во тоа. Оваа власт е многу корумпирана. Не дека другата беше подобра, но ова е преседан - ни објаснува. Вели дека проблем се и никогаш непрекинатите врски меѓу олигарските и политиката, кои, според него, ја задушуваат Бугарија.

Средовечна жена, малку понастрана од него, со широка насмевка се обидува да дополни:

- Друга партија чесно си ги доби изборите. И не сум задоволна од управувањето со земјата. Оваа екипа на Орешански има лоша програма, сега сакаат да земат и заем од една милијарда евра, што не го правевме ниту во најтешките денови на економска криза. Сакаат да ја заглават државата во долгови. Ние предлагаме да се седне, да се преговара и набрзо да добиеме шанса да гласаме на нови избори - вели и потоа продолжува со скандирањето за оставка на владата. „Не си одиме додека оваа екипа не се повлече. Имаме поддршка од цела Бугарија, од сите градови“, додава. „До кога плоштадот Независност ќе ви биде центарот на животот?“, прашуваме. „До крајот!“, весело одговара.

Истото го потврдуваат сите со кои разговаравме. Овој пат нема повлекување, велат тие. Скептично одмавнуваме со главата, но, од друга страна, ако издржаа повеќе од еден месец без да има ниту мало намалување на нивниот број, посебно сега кога е време на летните одмори, нема причина да не биде така и во иднина. Им посакуваме успех и полека си заминуваме додека плоштадот с` уште се полни.

Во непосредна близина малку поинаква слика. Спокојни граѓани со книги во рацете, деца со слушалки на ушите, безброј млади друштва со шишиња пиво и гласна музика седнати во блискиот парк и, се разбира, пензионери седнати на клупи со шаховските табли пред нив. Kолку и да се силни впечатоците од плоштадот, сепак влегуваме во онаа другата Бугарија и во Софија, кои не се на протести. Полни кафулиња и ресторани, насмеани лица и исполнети маси укажуваат на тотална незаинтересираност на овие луѓе за борбата што за подобра Бугарија ја водат демонстрантите. Но, сите не мора да се заинтересирани за тоа.

Лепа Ѓоргиевска



Самозапалувањата беа изолирани случаи

Извршната власт ја преземаа социјалистите на чело со Орешарски кога премиерот Бојко Борисов си поднесе оставка на почетокот од годината поради с` поголемото незадоволство на граѓаните од неговото владеење. Потоа следуваа парламентарни избори, на кои Борисов ја доби мнозинската поддршка од граѓаните, но не успеа да состави влада. Тогаш за предводник на технократската влада беше назначен поранешниот министер за финансии Орешарски. Неговиот тим е составен од неколку експерти - секој во својата област, а власта ја доби со поддршка од партијата на етничките Турци. Почетокот на протестите пред речиси два месеца беше одбележан и со неколку самозапалувања во знак на незадоволство од сиромаштијата во земјата. При посетата на Софија граѓаните н` уверуваа дека тоа биле изолирани случаи, кои во иднина нема да се повторат и оти станувало збор за навистина сиромашни луѓе, кои друг излез од кризата не гледале.

Утринско кафе пред парламентот

Протести во Софија има и преку ден. Тоа го нарекуваат „утринско пиење кафе пред парламентот“. На наше разочарување, на 35. ден од протестите, плоштадот беше празен. Сведоци на собирот од претходната вечер беа само неколку транспаренти залепени на заштитните огради. Го користиме времето до вечерта за разговори со жители на Софија. Повеќето од нив се вработени, земаат за нивни услови просечна плата и сметаат дека имаат скромен, но не и лош живот. Се разбира, сакаат и повеќе. И очекуваат повеќе од Европската Унија. Некои од нив мислат дека на ваков начин не може ништо да се постигне. Ги има и такви што организираат контрапротести, кои почнуваат точно напладне, но бројот на учесници на нив е занемарлив.

- Слабо се посетени. Ни стотина души нема - љубезно ни рече една од нашите соговорнички, но без објаснување си замина инсистирајќи да не ја прашуваме за име и презиме.

Влегуваме во такси. Возачот веднаш препознава туѓинци. „Од Македонија сме“, велиме. „Дојдени сме за протестите“. Со израз на лицето и со негодување ни објаснува дека не се согласува со своите сограѓани, кои истовремено беа на плоштадот.

- И тие не знаат зошто протестираат. Сите политичари се исти. Нам ни требаат пари. Борисов ги зема и сега ужива некаде со нив. И новиот премиер сака исто да направи - со уморен глас раскажува. „А ви се допаѓа ли Софија?“, н` прашува во обид да ја смени темата. Kонечно, вообичаен муабет.
http://www.dnevnik.com.mk/default.asp?It...8D0CFFD3EF

Датум: 22.07.2013, 18:22

СОФИЈА НА ДНЕВНО СВЕТЛО

Од ЕУ очекувавме повеќе

Лепа Ѓоргиевска

Тоа што сме земја-членка на европското семејство е добар момент за нас, иако некое особено подобрување на живејачката с` уште не сме почувствувале. Во земјите од Европската Унија се живее европски, но кај вас во Македонија барем платите се повисоки. Точно е дека на некој начин живееме демократски и слободно, меѓутоа ако споредиме со останатите балкански земји, ние фактички едвај преживуваме со просечна плата од околу 240 евра - што може да се каже дека е една од повисоките. Видете, Софија е голем град, преполн со динамика, убави, средени луѓе и навидум преполни угостителски објекти, но верувајте дека ние навистина не живееме така сјајно како што изгледа. И знам дека сето тоа е малку збунувачки, но и ние не знаме зошто е така – ни раскажува продавач на брендирана стока во еден бутик во центарот на Софија.

Нема ќар од ЕУ

Со него е средовечна жена, која го почна разговорот со нас и која со широка насмевка ни посака добредојде и н` покани да го пречекориме прагот на објектот. Со многу позитивна енергија и расположение какво сме одвикнале да гледаме по продавниците, срдечно се труди да ни го објасни секојдневјето во Софија. Приказната е иста: с` е убаво, само што парите не стигнуваат. И н` зачудува нивниот впечаток дека кај нас, во Македонија, се живее побогато. Ние овде се отепавме докажувајќи дека е обратно.

Влегуваме во друга продавница. Убаво средена климатизирана просторија, гласно коментираме за топлиот ден во Софија, а потоа се обраќаме до продавачката на англиски јазик. - Од каде сте? – н` прашува. – Од Македонија.

- Па што зборувате на англиски јазик. Зборувајте македонски. Ние си се разбираме. Братски народи од Балканот – ни вели смеејќи се и прекорувајќи не што сме го почнале разговорот на странски јазик. Не пропуштаме можност да ги ѕирнеме цените. Брендирани машки пантолони чинат 50 евра, а женските маички од 10-ина евра, па нагоре. „Не се скапи, земете си нешто“, на смеа додава продавачката. Ни објаснува дека работа има, но не за сите и оти на Бугарија одамна ~ недостига средната класа. Луѓето или имаат многу пари, вели, или живеат во сиромаштија.

- Мислам дека може и подобро – истакнува. Младо момче до неа само кимнува со главата како потврда на тоа што таа го зборува. Не сакајќи да се наметнува во разговорот, со тивок глас додава: „А ништо поарно не почувствуваме ни по влезот во ЕУ“.

Бутиците во Софија ги нудат речиси истите производи како во центарот на Скопје. Цените се речиси еднакви, но може да се најде и нешто поевтино. На летните чевли речиси секаде стоеше цена од 10 евра, па нагоре, небрендираните чанти чинат 30 евра, додека патики од познат светски производител во Софија може да се купат за 50-ина евра. Граѓаните со кои по пат зборувавме се поделени во ставовите за живејачката во Софија. Некои велат дека има работа за сите, други, пак, се уверени дека нема доволно, а и оти таа што ја има, не е добро платена.

Полни ресторани и просјаци на улиците
Kако и во Скопје, и во Софија кафулињата и рестораните се преполни. Имате чувство како да е неработен ден во кој безмалку цела Софија решила да се релаксира со кафе и сок, по цена пониска од таа во центарот на Скопје. Во близина се слуша пријатна музика од уличен свирач на гитара. Свири со блага насмевка на испеченото од топлите денови лице, бос и подседнат на клупа. Минувачите не се многу заинтересирани за неговата музика. На ќебенцето пред него од сонцето светкаат само неколку ситни лева што му ги оставиле минувачи. Не престанува со свирењето иако се обидуваме да поразговараме. Си заминуваме. Kако се приближуваме кон собранието на земјата лидер во ЕУ по сива економија, така однекаде изникнуваат просјаци. Зборуваат повеќе за себе, неразбирливо и тивко. Веднаш спроти нив, преполн ресторан со голема тераса каде што се бара место повеќе за ручек. Седнуваме. Љубезни келнерки н` послужуваат, а ручек за тројца и пијалак не чинат 20 евра.

С` ни се чини дека во милионскиот град, храната е поевтина од таа во Скопје, сеедно дали станува збор за ресторан или за продавница, но од друга стана, жителите на Софија ни велат дека и тоа е скапо за нив. Вработена во маркет за храна ни објаснува дека лебот и млекото го плаќаат по цена помала од 50 центи. Kоментираме гласно меѓу нас дека тоа е слично како во Македонија.

- Да, ама вашите плати се поголеми. Јас имам пари за од 1 до 10-ти во месецот, а земам плата помала од 250 евра. Мојот сопруг не работи, а чуваме двегодишно дете. Навистина тешко живееме, затоа кажувам дека кај вас е подобро – вели таа со тажен израз на лицето, но истовремено и блага насмевка, уверувајќи н` со тивок тон дека следуваат подобри времиња.

Надежта изгледа е универзална и нема националност.

Зборувам само бугарски јазик
Не зборувам ниту еден друг јазик освен бугарски. Ако сакате нешто да купите обратете ми се на мојот мајчин јазик или терајте си по патот – ни вели уличен сликар застанат непосредно до Министерскиот совет во центарот на Софија со кого сакавме да поразговараме за неговата работа и живот во градот. Строгиот израз на лицето ни укажува дека е сериозен и оти навистина не сака да разговара со нас, но целокупниот негов изглед и побелената коса го издаваат неговото тешко секојдневје. „Добро, а може ли на англиски јазик“- прашуваме, додека тој одмавнува со раката. Непријатна сцена? Да, но можеби само лош ден на сликарот.

Најсиромашна членка на Унијата
Бугарија важи за најсиромашна земја-членка на ЕУ, со животен стандард двојно понизок од просечниот во Европа. Според официјалните податоци, во земјата невработени се 14 проценти од работоспособното население. Невработеноста меѓу младите е над 17 проценти. Во исто време, сивата економија опфаќа високи 31,9 проценти - највисоко во Европа.

Индустриското производство во земјата постојано бележи пад, а во мај годинава, споредено со мај лани падна за 6 проценти. Во првиот квартал, бугарската економија порасна за минимални 0,4 проценти, а според процените, Бугарија годината ќе ја заврши со раст на БДП од најмногу еден отсто.

http://www.dnevnik.com.mk/default.asp?It...E19682D919

На 40 ден от протестите в София...поглед от Скопие:
Па тайфата на лидера на социалистите Орешански...
Па тълпата по улиците...
Па тихият говор и нежеланието да се общува с чуждестранни журналисти...
Па македонски песни на български език...
Самозапалванията...
И други екстри - от типа на
Страна рекордьор по сива икономика...
Най-сиромашната страна на Европската уния...
Па и по-високите плати во Скопие...

Това съседът ти да се интересува от тебе и да ти съчуства си е направо "бог да чува" - т.е. "мерси"...

Разбира се, че Орешански се казва Орешарски и никога не е бил лидер на социалистите; разбира се, че той не е на чело на тайфа и че срещу него не протестира тълпа; разбира се, че хората не се притесняват да говорят пред чужденци...и т.н. и т.п.
А че страната води класациите по сива икономика и бедност в ЕС е факт - спор няма - добре, че съседите постоянно го напомнят - очевидно това е нещо което помага на Лепа Горгиевска и съответната гилдия да се чустват пресрекни...;

Незабележими детайли, предрасъдъци и т.н. и т.п....;

И бугарски и странски капитал ги влече Македонците кон Софија

Неколку стотини новодојдени Македонци живеат во бугарскиот главен град, нашле работа во некоја од интер¬на¬ционалните компании или кај домашни бизнисмени. Некои студирале тука, завршиле и останале, но имало и такви што дошле директно од Македонија во Софија во потрага по подобра работа и живот
Во Софија се доселуваат луѓе од многу земји

ПРЕСТОЛНИНАТА НА БУГАРИЈА ПОВТОРНО СО МАКЕДОНСКА ДИЈАСПОРА

Од историските учебници сме научиле дека Софија била првата печалбарска и иселеничка дестинација на Македонците, уште во 19 век. Таа била првата станица, а потоа дијаспората се ширела и кон Белград, Романија, Русија, па на крајот, како што е познато, стигнала до сите континенти. Во револуционерните времиња Софија често била збирното место на македонската интелигенција и има значајно место во биографиите на македонските револуционери. Тоа било пред сто и повеќе години.

Но историјата како да заврти цел круг, па денес повторно Македонците, пред сѐ помладите, одат не само да студираат туку и да живеат и да работат во бугарскиот главен град. Точна бројка нема, но се претпоставува дека се неколку стотини. Повеќето студирале тука, па се навикнале, нашле работа и продолжиле да живеат. Еден помал дел се доселил по студирањето.
Малку е чудно што станува збор за Бугарија, земја од која најмногу луѓе се иселиле во споредба со другите држави на Балканот. Но таа е истовремено земја во која во последниве години влегле доста странски компании што барале специфични профили - информатичари, лекари, фармацевти, нешто што нема доволно. Нудат добри работни услови и не прашуваат кој од каде доаѓа. Сличен менталитет прифатиле и домашните стопанственици. Невработеноста во Бугарија, како што објаснуваат економските експерти, е структурна. Луѓето што работеле во поранешните големи индустриски и други комбинати останале без работа кога тие пропаднале, но не знаат ништо друго да работат и потешко им е да се вклопат во новиот систем. Младите, пак, го немаат тој проблем, израснати се според современите текови, па полесно функционираат во новите услови, без оглед дали се од Бугарија или се доселени.

ПАТОТ ГО ВРАТИЛ ВО БУГАРИЈА

Со охриѓанецот Гоце Алексовски се запознавме на плоштадот пред Националниот дом на културата. Можеше да дојде само претпладне, потоа замина на работа, како фармацевт.

- Тука сум со прекини. Прво студирав, потоа работев една година, па отидов во Македонија. Таму отворив свој бизнис и работев три години, но не одеше. Потоа заминав во Црна Гора година и пол и веќе една година пак сум во Бугарија. Работам во аптека. Има многу предности, условите се подобри, а и теренот ми е познат - раскажува Алексовски.

Вели дека познавал барем четириесетина други Македонци што исто така живееле во Софија. Работеле главно во областите на информатичката технологија или на медицината, но и во други сфери.

- Трендот е релативно нов, луѓето да остануваат во Софија, да живеат и работат по студиите. Некои се враќаат кога ќе завршат, а има и такви што завршиле студии во Скопје, па успеале да се снајдат тука. Немаме здруженија или нешто слично, се собираме на забави што ги организираме. Порано имаше и македонски забави, а сега се балкански, со музика од Србија, Македонија и од други места - додава тој.
Софија, коментира Алексовски, станува сѐ повеќе шаренолика. Се доселуваат луѓе од многу земји, иако Бугарија се смета за најсиромашна држава во ЕУ. Има доста Грци и Турци, како и Срби. Заедно поминавме покрај, како што го нарече, грчко кафуле на булеварот Витоша, сега пешачка зона, и навистина таму немаше други гости освен Грци, полн локал. Можат да се видат и доста луѓе од Африка, Азија, арапските земји, особено околу старата отоманска џамија во центарот, за време на петочната молитва. Едни студираат, други работат, отвориле свои дуќани. За Сиријците, Бугарија е втората станица за бегство од тешката ситуација дома, по Турција. Има доста бегалци, како Амџед, кого го сретнавме во хотелот каде што бевме сместени. Чекаше да добие статус на жител на Бугарија и одбиваше да отпоздрави на „селам алејкум“, инаку сосема обичен поздрав што во превод значи мир со тебе, зашто не сакаше ништо да го потсетува на радикалите што ги видел дома.

Алексовски се сретнувал со Сиријци уште пред да почне војната таму. Доаѓале главно за студирање, но во поново време поради ситуацијата пробуваат да се доселат.

- Имавме колеги од Сирија и од Мароко, на пример. Некои доаѓаат поради пониските цени за студирање и потоа се навикнуваат тука. Но на Македонците им е полесно да се вклопат бидејќи лесно можат да го совладаат јазикот - објаснува Алексовски.

Можеби поради тоа им е полесно, но дали има нешто што им го отежнува престојот? Национализмот, на пример?

- Никогаш не сум се соочил со проблеми поради политичките македонско-бугарски прашања. Барем не во мојата сфера, а не сум слушнал ни некој друг да имал. Постојат ултранационалисти, како политичката партија АТАКА, но не сме имале отворени провокации. Се дружиме со Бугари и немаме никаков проблем - вели охриѓанецот.

На негови 32 години, мисли засега да остане во Софија, иако нема конкретен долгорочен план.
- Со мојата струка, со другите што Македонците ги работат во Софија, се наоѓа работа. Кој сака, може да работи и работните места се сигурни. Има доста странски компании што дојдоа и тие главно го собираат кадарот од Македонија и од другите земји, иако има Македонци што работат и во бугарски фирми - истакнува Алексовски.

Тој сепак е оптимист и за Македонија и се надева наскоро ќе се подобрат условите. Тоа би мотивирало многу Македонци да се вратат, иако голем број повторно би останале во Софија, зашто веќе се навикнале.

НОЌНАТА ШЕМА ВО МАКЕДОНСКИ РАЦЕ

Ако сте Македонец во Софија, човекот што треба да го знаете е Горан Митевски. На свои 26 години, овој пробиштипјанец веќе три години професионално менаџира два софиски ноќни клуба, „Котон“ и „Плејхаус“.
- Завршив средно училиште во Скопје и некако ми изгледаше логично да продолжам во уште поголем град, па така дојде Софија на ред. Беше некако различно овде, но имав пријатели и ми помогнаа полесно да се навикнам. Во тоа време имаше повеќе македонски студенти од сега, па заедно со уште два-тројца другари почнавме да организираме балкански журки. Тоа беа почетоците, а по некое време почнав и професионално да се занимавам со оваа работа - ја раскажува тој својата приказна.

Вели дека е задоволен, а како менаџер на клубовите е одговорен за организација на целиот забавен дел. Сѐ освен набавките, сметките и персоналот. Ја прави програмата на журките, маркетингот на дискотеките и многу други работи.

- Не верувам дека толку успешно би ми одело ако истово го работев во Скопје. Софија е сепак многу поголем град, речиси колку цела Македонија, затоа тука човек има поголеми шанси да успее. Овде сите патишта ти се отворени. Доволно е само да се потрудиш повеќе и да имаш желба за успех. Луѓето во почетокот не го прифаќаат најдобро тоа што сум странец, но кога ќе се покажеш како добар во тоа што го работиш, кога ќе покажеш квалитет, те навикнуваат. Макар што на многумина им е сѐ уште интересно како некој од друга држава се пробил во Софија - тврди Митевски.

Млад, но многу зафатен човек. Дури и разговорот моравме да го водиме во автомобил, додека патуваше од една кон друга обврска. За да може да го држи ноќниот живот во свои раце, мора многу работи да заврши додека сонцето сѐ уште свети. Но иако живее во Софија повеќе години и многу го навикнал градот, вели дека многу често се сретнувал со национализмот, дури се навикнал на него.

- Луѓето што ме познаваат знаат дека не треба со мене многу да разговараат на таа тема, освен можеби во ретки случаи кога се шегуваме. Само некои нови луѓе кога ќе сретнам може да префрлат по нешто. Но тоа не создава големи пречки, за да ми ја нарушат удобноста тука - вели тој.

Софија останува и во неговите планови за иднината. Но не и водењето на ноќниот живот. Барем не по секоја цена.

- Сега сум во потрага по друга работа, нешто посериозно, сакам да се развивам малку повеќе. Завршив маркетинг, а потоа и постдипломски студии по маркетинг и менаџмент, па сакам во таа насока и да се развивам - додава овој млад Македонец.

(утре: Местото што ја раскажува македонската приказна во Софија)

Автор: Гоце Трпковски наш известувач од Софија

http://www.novamakedonija.com.mk/NewsDet...anie=23018

Eдна от поредицата обективни /и положителни/ статии в Нова Македония за истока...

13.11.2013, 16:24
Бугарските факултети атрактивни за Македонците, ама не како порано

За „Бугарите од туѓина и за граѓаните на Македонија“ годинава беа резервирани 400 места на тамошните универзитети
Горан Адамовски

Бугарските универзитети и оваа година беа интересни за студентите од Македонија. Близината, релативно ниските трошоци за студирање, како и дипломата со ЕУ-печат ги прават Софија и Благоевград пожелни места за дошколување. Бугарските власти го кријат бројот на запишаните македонски студенти, но неофицијалните информации говорат за бројка помала од 400. Сепак, во споредба со последните години од минатиот век, станува збор за неколкукратно намалување на бројот на студенти од Македонија.

Процедурата за запишување е едноставна и може да се заврши директно на факултетите што вршат упис или во бугарската амбасада во Скопје. Студентите објаснуваат дека на секој кандидат му се остава можност да конкурира на пет факултети истовремено (се прави приоритетна листа), а не само на еден како што е кај нас.

„Јас запишав економија во Софија. Приемните испити ги полагав таму. Се одлучив за Бугарија затоа што ќе добијам диплома што ќе ми биде призната во цела Европа, а трошоците за студирање ќе ми бидат идентични како да студирам во Скопје. Да бидам искрен до крај, таму очекувам полесно да ги завршам студиите“, вели 18-годишен валандовчанец.

Искуствата на македонските студенти се различни. Едни се фалат, други се жалат на односот кон нив и на квалитетот на студиите.

„Дипломата не ти бега. Плаќаш и завршуваш факултет. Но, поради тоа не се стекнуваш со потребните знаења за во иднина“, коментираат студентите.

За упис на тамошните факултети, задолжително е да се положи предметот историја на Бугарија, како и одлично да се владеат бугарскиот јазик, граматика и литература. Приемниот е само на заокружување, по четири опции за одговор - еден е точен. Има четириесет прашања, од кои 25 за бугарски јазик и литература, а 15 за историја. На интернет-страницата на бугарското Министерство за образование се поставени неколку тестови за вежбање, во кои, на пример, се прашува во кој град е роден Христо Ботев или да се дополни која заменска форма недостига кога Павлина го испраќа Серафим да оди на лекар. На некои факултети има и дополнителни испити.

Колку точно македонски студенти се запишале во Бугарија - не добивме одговор. Од бугарската амбасада во Скопје ни рекоа да се јавиме во Министерството за образование во Софија, а оттаму не' вратија во амбасадата. На интернет-страницата од Министерството е назначено дека за „Бугарите од странство и за граѓаните на Македонија“ се оставени 400 места во државните квоти.

Трендот за уписи во Бугарија, во нашата земја стана активен околу 1995 години. Во тоа време, на тамшните факултети се запишуваа и по 1.500-1.600 студенти. Во меѓувреме, интересот спласна, пред се' поради квалитетот на нашите државни факултети, но и големиот број приватни универзитети.

Јавна тајна е дека студиите се многу поевтини и поедноставни за тие што ќе потпишат потврда за бугарско потекло што се вади во Бугарија. Со неа се студира како домашен, а не како странски студент. Студентите што учат во Бугарија велат дека не се прави притисок да се признае бугарското потекло, но оти разликата во цената на студирањето и на општите услови се големи.

„За странците, една година студирање, секако во зависност од факултетот, чини околу пет илјади евра, а за домашните околу 200 евра“, раскажуваат студентите. Дел од нашите соговорници тврдат дека односот кон македонските студенти честопати е недоличен.

Сместувањето во студентските градови, каде што има различни блокови, чини околу 50-60 евра од месец. За нив добивате кревет, топла вода во секој момент, парно и струја. Храна нема, но има студентска менза. Студентите се жалат дека храната не е вкусна, поради што се хранат надвор. Покрај Македонци, на бугарските факултети има голем број Грци (тие како членки на ЕУ плаќаат како домашни), Албанци, Косовци, Срби, Молдавци, Украинци и Казахстанци.

http://www.utrinski.mk/default.asp?ItemI...AB4E160E85

Във всеки случай на медицинските факултети в България - София, Пловдив, Варна, Плевен...има в пъти повече студенти от Гърция; а на техническите - от Турция...