(14-02-2010, 07:05 PM)mungos Wrote: ванче далеку сме јас и ти.
Каде Мисирков во „За македонските работи„ вели дека е македонски бугарин,или таму каде што објаснува дека поимот бугар за македонците не е етнички туку политички?

А од делото на Мисирков до делата на врховистите има светлосни години разлика.

Професоре сигурен си во тоа дека го велиш?
Аз мислам даже дека Мисирков на моменти е български шовинист!

Дай да почнем со едно писмо на Мисирков до върховния комитет:


До Господина Председателя на
ВЪРХОВНИЯ МАКЕДОНО-ОДРИНСКИ КОМИТЕТ В
СОФИЯ

Акт

Господин Председателю,

Известно е вече, че няма българин, който да не се интересува от поло­жението и съдбата на онази страна от отечеството ни, която и до днес стене под игото на тирана.

Съзнавайки своя морален и патриотически дълг, ний, група студентки и студенти, решихме на 15 ноември 1900 г. да основем тук в Петербург кръ­жок1, което удостоверяваме със собственоръчните си подписи и псевдоними.

Главната цел на този кръжок ще бъде същата онази, която е предвиде­на от Статутите на Македоно-одринската организация от 1900 год.2

Като се надяваме, че Върховния македоно-одрински комитет ще ни удос­тои с доверието си, молим да ни причислите към редът на подчинените му Македоно-одрински дружества.

С. Петербург, 28 ноември 1900 г.

А. Теодорова Кръсте П. Мисирков
студ III к. ист. ф.
псевд. Секъль
А. Боикикева (Беркова) Сапунаров, Ив. (Гурилов, С.)
Р. Стоянова (Ягодинка) Д. (нечетливо) (ЮС)
А. Кръстева (Спаса) Д. Кусев (Гроздов)
Щ. Илиев (Зографов)
... Караджов (Вълков)



НБКМ-БИА, ф. 224, Върховен македоно-одрински комитет, София, а.е. 23, л. 397 За


1 Кръсте Мисирков заедно със свои другари състуденти основават в Петербург кръ­жок като българи - това опровергава оценките, които се дават в някои разработки, появяващи се в Скопие.

2 Статутите на Македоно-Одринската организация от 1900 година, в своя чл. 1 посочват целта на организацията: да се работи за "придобиване за населенията в Македония и Одринско политическа автономия, декларирана от Организацията, приложена и гаранти­рана от великите сили" (Виж Нар. библиотека - Пловдив XLIII 2/401. Статути на македо но-Одринската организация, София, 1900/. За осъществяване на поставените от Върховния Македоно-Одрински комитет цели Мисирков, избран на 28.IХ.1902 г. и за председател на кръжока, работи до заминаването си за Битоля, където от 1.XII. 1902 г. е назначен за екзархийски учител в българската мъжка класическа гимназия. Назначението, подписано от екзарх Йосиф, виж ЦДИА, ф. 246, Българска екзархия, оп. № 1, а.е.533, стр. 173/283.

Както се вижда целта на кръжока не излиза вън от нуждите на българското население: политическа автономия (а не етническа, както се мъчат да представят тази борба автори от Скопие).

Во право си сите се бугари а мислам дека и дедо Ное беше бугарин само не ми текнува кој бугарски автор оваа го тврдеше.Ама ќе побарам и ќе го најдам името на историчарот.

(14-02-2010, 08:10 PM)mungos Wrote: Во право си сите се бугари а мислам дека и дедо Ное беше бугарин само не ми текнува кој бугарски автор оваа го тврдеше.Ама ќе побарам и ќе го најдам името на историчарот.

Не бре професоре....дебатираме ....па на твоите сборови ставих писмо от Мисирков! Подготвих още писма ама ти си стручнякот дека е имал возможността да борави со оригинали. Дай ги и да сборим, а до тук от тебе само рекла-казала и нищо по существо

Ти симнувам капа,ме откри!!!

(14-02-2010, 07:05 PM)mungos Wrote: ванче далеку сме јас и ти.
Каде Мисирков во „За македонските работи„ вели дека е македонски бугарин,или таму каде што објаснува дека поимот бугар за македонците не е етнички туку политички?

А од делото на Мисирков до делата на врховистите има светлосни години разлика.

Mungose, jas napishav VO EDEN PERIOD OD SVOJOT ZIVOT:

(14-02-2010, 05:30 PM)vancevtodor Wrote: Manguse tuka e problemot. Misirkov se pishuval, znachi se chuvstvuval kako Makedonski Bugarin vo eden period od svojot zivot, prifakal Makedonija da se prikluchi kon Bugarija. Vo shto e razlikata so tie shto istorijata na Blaze Ristevski i tie kako nego gi proglasuva za ludje koi rabotele protiv makedonskite interesi.

No da se vratime na Djorche:

Quote:Погледенете ги текстовите на Ѓорче Петров од 1919 година во Билтенот на Привременото претставништво на бившата обединета ВМРО, а да не говориме за неговите новинарски прилози пред 1919 година. Секаде во етничка смисла се идентификува како Бугарин.......

Ke mozesh li da mi kazesh shto rabotel (shto sluzba imal ) Djorchev vo Bugarija.

ps. edno prashanje: ako ubiesh chovek, dali e bitno vo koj delo od zivotot si go ubil za da ne te kvalifikuvaat kako UBIEC.

Ангел Динев има многу добро дело за овие настани,а пошто е и тогашен учесник мислам дека треба да ја прочиташ неговата литература.Ако веќе ја имаш ќе знаеш што мислам.

(15-02-2010, 11:13 PM)mungos Wrote: Ангел Динев има многу добро дело за овие настани,а пошто е и тогашен учесник мислам дека треба да ја прочиташ неговата литература.Ако веќе ја имаш ќе знаеш што мислам.

Angel Dinev ima dva golemi minusa i zatoa mi e diskutabilen. Bil komunist i sa obiduva da dokaze nekoja istoriska kalabura za smesha na Sloveni i Iliri kako predci na deneshnite Makeddonci.
Zatoa ke prikacham ushte malku od knigata na Stojan Hristov:

[img][/img]

[img][/img]

[img][/img]

[img][/img]

[img][/img]

А дали Стојан Христов нема минуси.И дали ги имаш прочитано илинденските епопеи од Ангел Динев каде збора за неговиот судир со Христов.Патем книгите и на Динев излегваат во Софија.

Околу префрланјето на сајтот се случија неко проблеми. Кои ке ги исправиме

(16-02-2010, 07:20 PM)mungos Wrote: А дали Стојан Христов нема минуси.И дали ги имаш прочитано илинденските епопеи од Ангел Динев каде збора за неговиот судир со Христов.Патем книгите и на Динев излегваат во Софија.

Jas nikade ne rekov deka Стојан Христов nema minusi. Nema bezgreshen chovek. No koga gi stavam greshkite na "kantar". Spored mene nema pogolema greshka na choveka od toa da bide komunist. Komunizmot e ANTINACIONALEN i tuka zavrshuvaat site diskusii.....

Mungos ovie stranici koi gi skeniram zboruvaat za sluchuvanjata vo Bugarija za koi mnogu malku zaneme. Znaeme sosema neshto drugo za ulogata na VMRO i Mihajlov vo toa vreme ili jas se lazam.

'mungos': Мара-попара и ванчевтодор сте еден ист?

Комунизмот во Македонските редови до 1941 година нема врска со овој од 1945 година на ваму!


Што ти виде ново?
Која била улогата според тебе на ВМРО од овие страни?
И што ти виде сега кај Ванчо Михајлов?

Ако сакаш одговори за да продолжиме со дискусијa

[img][/img]

(17-02-2010, 01:38 AM)Администратор Wrote: 'mungos': Мара-попара и ванчевтодор сте еден ист?

Комунизмот во Македонските редови до 1941 година нема врска со овој од 1945 година на ваму!


Што ти виде ново?
Која била улогата според тебе на ВМРО од овие страни?
И што ти виде сега кај Ванчо Михајлов?

Ако сакаш одговори за да продолжиме со дискусијa

Postiram poveke raboti, koi dosega ne se mnogu obrabotuvani.

Quote:"Слобода или смрт"
В.М.Р.О.
№ 303
Македонија
22 август 1922 г.

Окружно. Тајно
До водачите на окрузите
и до нелегалните групи
ВО МАКЕДОНИЈА.


Централниот Комитет на Внатрешната Македонска Револуционерна Организација, откако ги зеде во предвид:

1. Декларациите на бугарската влада од 1919 год., дека за создавањето на автономна Македонија таа е готова да го отстапи делот од неа кој остана во пределите на царството Бугарија;

2. Дека истата година бугарската влада предложи плебисцит над сите свои покраини, врз коишто изјавуваат претензии соседите на Бугарија, молејќи тој да се простре и над Македонија, Тракија и Добруџа;

3. Дека населението од останатиот дел од Македонија под бугарска власт се изјасни на јасен начин, дека тоа претпочита да влезе во составот на автономна Македонија, штом таа ќе биде создадена и

4. Дека тоа население по право и долг, како и во исполнување на дадената клетва пред Организацијата во минатото, не може да не ги потпомага морално и материјално борбите за слобода на своите браќа од поробена Македонија,

РЕШИ: Да се возобнови и преустрои Организацијата во тој крај, како филијала на ВМРО, со следните цели:

1. Да ја потпомага морално и материјално ВМРО во поробените делови од Македонија под Србија и Грција;

2. Да ги отстранува сите пречки за успехот на организацијата, и тоа уништување на разбојништвото, шверцот и шпионажата, казнување на кратците, изнудувачите, рушветчиите и зулумџиите чиновници и сл.

3. Да им дава прием и помош за најдување на работа на качаците и бегалците од Македонија под српско и грчко ропство, кои се вратиле на одмор или за работа, како и да содејствува за враќање во родните места на тие што тоа го посакуваат;

4. Да се ублажат партиските борби таму до степен да не бидат штетни за каузата на бесправниот човек;

5. Да ги потпомага законски установените власти за зајакнување на редот и законитоста, во тој, до скоро, најнемирен крај во царството Бугарија;

6. Да уреди и таму милиции за засилување на заштитата на селата и границата против напади од крадци, шверцери, разбојнички банди, наши и туѓи и др. под.

Помошната организација во тие краеви, како и македонската рев. Организација е самостојна и непартиска; таа не се меша во внатрешните борби на царството Бугарија, ниту зема страна во партиските борби таму. Ако, меѓутоа, биде засегната или предизвикана од личности и групи, без разлика какви убедувања имаат тие, Организацијата лично ќе се расправи со нив, согласно правилникот и нејзините традиции.

Со многу срдечни поздрави,
Чл. во Ц.К. на В.М.Р.О.
(п) Т. Александров

Quote:80 години од Септемвриското востание во Бугарија од 1923 година и учеството на Македонците од Пиринскиот дел на Македонија

МРАЧЕН НАСТАН СО КРВАВ ЕПИЛОГ

Пишува: Анита ДИМОВА

По ослободувањето на нашите соседи и по создавањето на нивните национални држави, Македонија ја доживеа најтрагичната судбина. Македонскиот народ во новите историски услови, освен за слобода требаше да се бори и за обединување на татковината. Во тие напори, поддршка и помош бараше од прогресивните движења на земјите што ја поделија Македонија: Србија, Бугарија и Грција.
Најевидентно во тој однос е учеството на Македонците од Пиринскиот дел на Македонија и на македонската емиграција, речиси во сите случувања во Бугарија. Но, обично се манипулираше со нивните национални чувства и скоро секогаш го извлекуваа подебелиот крај. Ваков крвав епилог имаше и Септемвриското востание во кое учествуваа пиринските Македонци.
Македонија и македонскиот народ во севкупната историја на човештвото се препознатливи по неколку основни компоненти. Тоа се вековните борби на Македонците за слобода и сопствена држава, на дело покажаниот степен на толеранција во однос на малцинските заедници, не само во текот на повеќето востанија, туку и во процесот на изградување на државноста и несебичното учество во ослободителните акции на соседните народи. Првите две карактеристики во нашето досегашно историско опстојување се аргументирано потврдени, а за третата постојат сведоштва во архивските збирки што се однесуваат на настаните на Балканот во текот на 19 и првата половина на 20 век.

ПОЛОЖБАТА

И покрај се, по ослободувањето на нашите соседи и по создавањето на нивните национални држави, Македонија ја доживеја најтрагичната судбина. Со Балканските и Првата светска војна беше поделена. Бидејќи дотогашните природни и стопански врски со другите делови на Македонија беа пресечени со една вештачка граница, македонскиот народ од овој дел на Македонија беше принуден својата животна егзистенција и стопанска активност, со мали исклучоци, да ја побара и преорентира исклучиво во земјоделство и сточарство. Тоа придонесе овој дел на Македонија да остане отсечен и заостанат во секој поглед. Посебен проблем настанал со доселувањето на македонското население пребегнато од Егејска Македонија. Во Пиринскиот дел на Македонија по завршувањето на Првата светска војна се доселија повеќе од 4.500 бегалски семејства, бројка што претставува 16,7 отсто од целокупното население. Овој факт ја отежнуваше уште повеќе положбата околу распределбата на земјата, а особено тешко за решавање беше станбеното прашање. Згора на сето тоа, бугарската официјална власт во својата државно-административна поделба, овој дел на Македонија се уште го водеше како нова земја и кон него се однесуваше како кон колонија од која само се бараше, а во неа ништо не се вложуваше. Таму не беа градени фабрики, училишта, болници, патишта и железници, ниту пак друг вид стопански објекти.


Македонскиот народ во новите историски услови, совен за слобода, требаше да се бори и за обединување на татковината. Во тие напори, поддршка и помош бараше од прегоресивните движења на земјите што ја поделија Македонија, Србија, Бугарија и Грција. Тоа особено дојде до израз во периодот меѓу двете светски војни. Најевидентно во тој однос е учеството на Македонците од Пиринскиот дел и на македонската емиграција, речиси во сите случувања во Бугарија.

Една од првите такви македонски организации беше и онаа под името Привремено преставништво на Обединета внатрешна македонска револуционерна организација во чии редови по завршувањето на Првата светска војна влегоа најистакнатите раководители на некогашната ВМРО на Гоце Делчев, како: Ѓорче Петров, Димо Хаџи Димов, Петар Поп Арсов, Туше Делииванов, Ризо Ризов и други. На иста борбена линија беа и раководителите на Серскиот револуционерен округ и следбеници на Јане Сандански, кои беа поборници за македонската самостојност. Особена активност Привременото претставништво разви во времето кога во Париз се прекројуваше картата на Европа. Тие испратија и свој претставник и апел до конференцијата во кој се бара национално самоопределување на македонскиот народ.

Наспроти тоа, ВМРО на Тодор Александров и Алексадар Протуѓеров, која беше на линијата за присоединување на Македонија кон Бугарија, се повеќе ја губеше поддршката од македонското население. Во владата на Александар Стамоблиски, главно имаше позитивен став спрема македонското прашање. Лично тој имаше позитивен однос кон прогресивните револуционерни и национално-ослободителни организации на македонскиот народ.

Но, наспроти ваквиот став на претставниците на бугарската влада, официјалните органи на власта во Пиринска Македонија се однесуваа како кон колонија, во која со нивна помош се разви корупцијата, црната берза, шверцот и експлоатацијата до највисок степен, што придонесе да се нема доверба во таквата власт.

Од друга страна, бугарската крупна буржоазија, која неуморно материјално и морално ги поткрепуваше најреакциските партии и организации, таквата состојба ја користеа преку организацијата на Тодор Александров, а во меѓувреме готвеше и државен удар.

СЕПТЕМВРИСКОТО ВОСТАНИЕ

По воведувањето на воено-фашистичката диктатура во Бугарија, ЦК на Бугарската комунистичка партија (БКП) ги согледа своите погрешни ставови, а пак по острата критика на која беа подложени од страна на коминтерната, БКП зазеде нов став и курс кон оружено востание за извојување на работничко-селанска власт во Бугарија. Влегува во преговори со ВМРО на Тодор Александров и постигнуваат договор со заеднички отстапки, за оружената акција во однос на Пиринскиот дел на Македонија.

Познавајќи го добро расположението на македонскиот народ во овој дел, Окружниот комитет реши да го испрати Методи Алексиев во Софија и таму го испрати Методи Алексиев во Софија и таму со помош на воено-техничкиот центар при ЦК на БКП да се изработи дефинитивен план за востанието. Овој план предвидуваше тоа да не се крева во целиот округ, туку само во Разлошко, а партиската организација во Горна Џумаја да испрати еден одред на помош на востаниците во Дупница. Што се однесува на Петричка, Мелничка и Невркопска околија, да извршат подготовки, но да не се креваат на востание.

На 23 септември 1923 година одредот кој имаше околу 200 востаници се упати кон Дупница. Но, по веста дека таму нема никаква востаничка акција се повлече кон Разлог. Востаничките дејства во овој округ во почетокот имаа успех. По кратка борба касарната во Разлог беше заземена без жртви.



Горна Џумаја

Власта на востаниците се прошири и на гратчето Банско и на околните села: Белица, Добриништа, Бачева, Елешница, Годлево, Горно Драглиште, Дебарско и Долно Драглиште. Меѓутоа, ваквата состојба траеше мошне кратко. Согледувајќи ја безизлезната состојба во која се најде, раководството на востанието донесе одлука да се преговара со оружените сили на ВМРО на Тодор Александров.

Судбината на востаниците од Разлошко не ја споделија и учесниците во востанието од Горноџумајскиот одред. Поголемиот дел од нив, неговите водачи, а псоебно раководителите на Окружниот комитет на БКП во Горна Џумаја, беа масакрирани. Иван Илиев беше убиен истиот ден на 23 септември пред очите на неговата сопруга. Коста Сандев, раководител на воениот одред беше ѕверски убиен на 26 септември 1923 година. Тодор Чопов, внукот на Гоце Делчев, кој беше испратен на преговори со ВМРО на Александров, го убија на 27 септември истата година. Димитар Ацев и Никола Лисичев беа обесени во Горна Џумаја на деветти октомври. Методи Алексиев беше еден од среќните, кој по 23 септември се најде во четите на Алеко Василев. Меѓутоа, веќе наполно фашизираната ВМРО не го заборави неговото учество во Септемвриското востание, и по една година, на деветти октомври 1924 година го погуби.

Учеството на псевдоавтономистичката органзиација на ВМРО на Тодор Александров во превратот на деветти јуни, а подоцна и во задушувањето на Септемвриското востание, дефинитивно ја разоткри нејзината предавничка улога на оваа организација пред очите на широките народни слоеви во Пиринскиот дел на Македонија и сред македонската емиграција во Бугарија. Падна маската од лицето на оваа организација. Прокламираниот принцип за водење борба за самоопределување на македонскиот народ, за своја самостојна државна единица, наводно врз принципите на старата Македонска револуционерна организација од времето на Гоце Делчев, по последните настани загуби секакво значење. Вака разоткриената организација на Тодор Александров, а особено по неговото убиство кога на негово место дојде Ванчо Михајлов, тој ниту можеше ниту пак сакаше да ја крие својата терористичка активност во корист на најреакционерните влади и на самиот царски двор на бугарската држава.

И оттогаш, па се до мај 1934 година, кога оваа организација беше растурена и забранета, во Пиринскиот дел од Македонија владееше отворен терор кој беше раширен низ цела Бугарија. Преку таа терористичка активност во демократскиот и прогресивен печат во странство, Бугарија беше демаскирана како земја во која тероризмот е легализиран и за држава без никаков правен поредок.

Za Septemvrisloto vostanie pravime golema greshka koga zboruvame kako za izoliran nastan ili nastan koj se sluchil samo vo " Пиринскиот дел на Македонија". Ako se vidat sluchuvanjata vo ostanatite delovi na Bugarija i vlijanieto i dejstvuvanjeto na SSSR . Ke se dobie sosemna druga slika. Komunistive se obidele da dojdat do vlast.

Quote:По Деветојунскиот преврат Васил Коларов во Бугарија 1923 бара од БКП вооружена борба против режимот на Александар Цанков, но на состанокот не доби поддршка. Пристигна илегално во Бугарија во почетокот на август и заедно со Георги Димитров наметнува решението за кревање на септемвриската востание. По неговиот неуспех заминува за Југославија, а оттаму - за Австрија, каде што организира привремено задгранично преставништво на БКП. На крајот на 1923 се вракја во Москва. По смртта на Димитар Благоев во 1924 Васил Коларов застанал на чело на Задграничното биро на ЦК на Бугарската комунистичка партија.

Quote:Истовремено, партиски организации во земјата се изјаснуваат против превратот, некои дури и се вклучуваат во Јунското востание. Бугарскиот генерален секретар на Коминтерна Васил Коларов испракја телеграма до раководството на БКП (т.с.), во кое го советува да "дејствува решително, дури и со Стамболиски", но во крајна обединети активности за поддршка на востанието на БЗНС не се преземени.

Од 5 до 7 август 1923 година се одржани седници на ЦК на БКП (т.с.), на кој младите и радикално настроени дејци на партијата, на чело со Георги Димитров и Васил Коларов, инспирирани и поддржани од Коминтерна, преовладуваат во корист на организирање на ново востание. Ш2Ќ За учество во него се привлечени левицата на БЗНС и некои анархисти. Создаден е единствен комитет за военнотехничка подготовка на востанието како посебен орган на ЦК, предводен од Коста Јанков.

Причината за заземениот курс на вооружена борба се корени во амбициите на Русија за палење на светска социјалистичка револуција (Мировая револуција) и за воспоставување на нови Советски Социјалистички Републики во Европа. Русија подготвува навлегување во централна Европа на воени единици за поддршка на комунистичкото движење во Германија, Италија, Англија, преку т.н. извоз на револуција. Црвената армија навлегува и е уништени 1920 година во близина на Варшава ,таа е предводена од Маршал Михаил Тухачевски. Таа не наоѓа на очекуваната поддршка од револуционарните масите и не навлегува на територијата на Германија, но болшевичката политика останува иста. "Револуцијата надвор беше можна", пишува Маршал Тухачевски Ш3Ќ. Тоа е основната линија на Коминтерна за дестабилизација и за навлегувањето кон срцето на Европа. Бугарската историографија до сега не го покажала грубо мешање и активирањето на бугарските претставници во Коминтерна за организирање на востание и завземането на политичката власт, без за тоа да има потребните услови, сили и политичка волја. По поразот на руската армија во близина на Варшава, "Бугарската револуција требаше да стане Пролог на германската револуција", пишува Лав Троцки Ш4Ќ. Во успехот на бугарското востание немало сомневања и на седница на Политбирото на болшевичката партија во Кремлин е направено вистинскиот сценарио и датумот на следниот удар - превратот во Германија да се изврши на 9 ноември 1923 година Ш5Ќ. Така со организираното дестабилизирање на Бугарија и вовлекувањето на бугарскиот народ во граѓанска војна се применува болшевичката модел за освојување на политичката власт.

Владата презема мерки за спречување на востанието и уапси повеќе од 2000 видни дејци на БКП на 12 септември. Како реакција на апсењата, востанието почнува да избувнува стихијно, по места (најпрво во Казанлашко). На 20 септември е состана состанок на ЦК на БКП, на која, покрај противењето на приврзаниците на легалната дејност, е донесена одлука за прогласување на востанието на 22 против 23 септември. Водачите на востанието Георги Димитров и Васил Коларов за акција ја избираат северозападна Бугарија - регион, поблиску до границата со Југославија. Планот на востанието претпоставува то да биде масовно дигнато во Врачанскиот округ, по што ке се формира встаничка армија, која ќе ја превземе Софија. Целта на востанието не е промената на државниот устројство, туку само "воспоставување на работничка-селско влада".

Na komunistite Mungose ne im prechela ni MONARHIJA samo da dojdat do vlast. E sega jas nikade ne prochitav deka stav na BKP bil osloboduvanje na Pirinska Makedonija. Ako imash nekoj takov dokument, zakluchok potpishan od Dimitrov ili Kolarov da go prikachish.

ps.koristam Google preveduvach od Bugarski na Makedonski taka da mozni se greshki.