(26-02-2011, 02:19 PM)чоли Wrote:

(26-02-2011, 01:04 PM)Zoograf Wrote:

(26-02-2011, 09:35 AM)Critical Mass Wrote: За центарот - не е случаен избор на Софиjа за столица по предлог на Марин Дринов во 1879, никоj не се сомнева во блиското обединување на сите бугарски краишта, така што столицата представува навистина географски центар: од Костур до Софиjа е колку и од Варна до Софиja.

Мисирков не вели географски центар туку етнографски. Дури и по вашата дефиниција го делите бугарскиот јазик на две главни наречја, така?

Етнографскиот и географскиот центар се припокриват. Дури и за македонскиот език е избран географскиот центар по оската Битола-Велес:

А висди сега пошироката картинка:

Софиjа е и географски и диалктологичен центар на говорите по бугарското землиште. Прочете внимателно статиjата од Jосиф Ковачев. Тоj предлагал оската да биде Софиjа-Петрич, како централни да бидат кустендилските говори, кои са били еднакво разбирливи и за Дебарчани и за Варненци.
---

Картата на Македонија е различна од втората. Што е еден пример на тоа дека тука постојат различен степен на класификација. Односно, под бројката 1 на втората карта има исто многу групи, а тие групи биле уште поразлични пред 1878.

Кокретно за центар. Софија е можеби географски центар на сан стефанска Бугарија, ама основата на литературниот Бугарски е во источните диалекти.

(26-02-2011, 02:19 PM)чоли Wrote: Сепак - црвената нишка коjа се опитваш да прокараш - за некакво србофилство у Пеjчинович не е сериозна. Во оние времиньа е немало сеуште наченки на српска пропаганда. За преродбениците Србиjа е била слободна братска страна. (кое за моментот е било верно). Северната част на Македониjа е била кон Печката патриаршиjа, кое ич не е маловажно за да се разбере "србофилството" на Пеjчинович. Впрочем во Софиjа има црква "Св. Крал" во коjа се пазат моштите на српскиот крал Стефан Драгутин (или Милутин, не сум сигурен). Тие мошти са били на особена почет. Но тоа значи ли што во Софиjа живеат србомани?

Абе сега несериозно, тоа е субјективно. Никаква колктивна памет да инспирира бугарство. Никаква Бугарска држава не постолеа во Македонија од Самоила, ама ете сите што дошле сме ги асимилирале и станале Бугари по народност. Сме останале бескомпромисни Бугари, сме сонувале единство со Мизија и Тракија 10 века и на крај сме го отфлиле тоа, преку ноќ. Ете тоа е вашата исторографија.

Мисирков е ете од Пела, престолнината на античка Македонија, никаква Печка патријархија па пак пишувал тоа што пишувал.
За србоманите во Софија - нели пишувавме за тие селаните околу Софија по твое во 1878, по мене 1885 кои за 3 години не плаќање данок Срби ќе станаа.

(26-02-2011, 03:41 PM)Zoograf Wrote: Абе сега несериозно, тоа е субјективно. Никаква колктивна памет да инспирира бугарство. Никаква Бугарска држава не постолеа во Македонија од Самоила, ама ете сите што дошле сме ги асимилирале и станале Бугари по народност. Сме останале бескомпромисни Бугари, сме сонувале единство со Мизија и Тракија 10 века и на крај сме го отфлиле тоа, преку ноќ. Ете тоа е вашата исторографија.

Мисирков е ете од Пела, престолнината на античка Македонија, никаква Печка патријархија па пак пишувал тоа што пишувал.
За србоманите во Софија - нели пишувавме за тие селаните околу Софија по твое во 1878, по мене 1885 кои за 3 години не плаќање данок Срби ќе станаа.

Колективната памет е абстрактно нешто... Не си прав што од Самуил немало бугарска држава во тие краишта. Макар и за по малки времеви периоди по времето на царовите Калоjан, Иван Асен ІІ македонските земьи са били во бугарската држава. После гибелта на Душановата империjа неможе со категоричност да се тврди какви са биле државиците на независните феодални владетели како крал Марко например. Макар и србин по произход, се тврди што "кралството" му е било со бугарски поданици. Во колективната мемориjа - народните песни (ако може да се приемат за источник на историски факти) Марко насекаде е посочен за Бугарин. Уште и Константин Драгаш а преди нив во ХІІІ век и севастократор Стрез (коj е е династиjата на Асеневците).
---
А зошто требе некоj да доjде и да ги асимилира?Тие порсто са биле Бугари... За тоа сведетелстват книгите со кои мосите од Атон са ходили по разните краишта да просjат дариниjа. Во тие книги-описи землиштето на денешна Македониjа е посочено како бугарско.
----
Мисирков сигурно уште од маjчината цедилка е научил што е роден во столицата на Филип. Забораваш што е учил во елинско училиште преди да оди во Белград.
----
А за "србоманите" во Софиjа во 1885 г. - вземи прочети внимателно за што стаа дума во линкот што го дадов. Каков губернатор во 1885 година? Во таа година Софиjа е имала кмет. Конкретно во 1885 г. кмет на Софиjа е бил Иван Славеjков а од 1886 г. кмет на Софиjа е бил споменатиот по горе радетел на општиот литературен jазик - Македонецот од Штип Jосиф Ковачев

(26-02-2011, 03:41 PM)Zoograf Wrote: Мисирков е ете од Пела, престолнината на античка Македонија, никаква Печка патријархија па пак пишувал тоа што пишувал.

Тогаш зошто да не го земеме за пример Апостол воjвода, коj е од Боjмица, гевгелиско, па е 100% бугарин?
И он не бил никогаш во рамките на Кнежеството, па се чувствал онака што се чувствал.

(26-02-2011, 03:41 PM)Zoograf Wrote: Абе сега несериозно, тоа е субјективно. Никаква колктивна памет да инспирира бугарство. Никаква Бугарска држава не постолеа во Македонија од Самоила, ама ете сите што дошле сме ги асимилирале и станале Бугари по народност.

Е, то бива неграмотност, невежество, незнание, безпросветност и неписменост, ама чак толкова?

Пелагониjа - бугарска земьа:

Пелагониjа - бугарска земьа:

сликата е од книгава на Jордан Иванов "Бугарските старини низ Македониjа: http://kroraina.com/NI/JI-BSM.djvu
Да се разгледа требе да се качи четец на форматот djvu

Вий, юсопоследователи, мисленний Кирил чини то да е всичката слава земна сплетена на трите букви ъ, ѫ, ѭ. И чините сос них, че сте украшени и да украшавате болгарството в много ученост. Не, не, не стои учението в них, и красноречието окрест них. Не стои болгарский язик в них, ниту стои каравлашкий (вретенарский) язик в них! Преславните росси, които го возвишиха церковний наш язик болгарский до третото небо, како синове славянски все под гранките негове спокойствуват в академиите свои. Такожде многозалюбените сербли в наука и они не се померуват от славянството наше, но прилежно всички учени сербли се стараят. Убо ний, болгарете, имающе от искони (изначала) первенство над всичко всеславие, остануваме за подсмей от виндите и корутаните. А най-паче които сме первоучители на всите илирически и германски славяне, остануваме с три букви, непознати между них. Ний, болгарете, и отнюд да не имаме литература, пако болгари есми, каквото лева и без опаш (хвост) да е, паки лев е. Ний, ако се трудими и ако се склоними в едно согласие да пишеми и да сочиними граматика точно по славянской системи и да дополними падежите, и глагол, време неопределенное: творити, питати, бити, ний в малко времена ще достигнеми достоблагородний образ первославянство и вторий степен до учеността. Дай, Боже, да се согласиме! О, сладкии описатели! О, сладкии учители! Нека идат у тартаря тия три букви, които безчувствено существуват!!!
--------

Се гледа дека Џинот одликува бугарите од другите народи (срби, власи) и словенските народи.
Значи бугарин и бугари не е само синоним на словени и ништо друго, авторот говори точно во етничката смисла на зборот, верваjки дека Кирил и Методи се бугари.

Да видим каде е Битола во ХVІ- ХVІІ век:

Џинот одликува бугарите од другите словени:

"Ний, болгари, имаме преполна и високодостойна слава от другия славяне и достойни са да отдаваят верху нас чест, понеже сме ги дарувале писменост. Ний, болгари, имеюще си коренобитен и изобилен язик, това е наша граматика, това е наш словар. Всекой, който дерзае да осуждава наше болгарство, той е образ Момусов — кой заповядова ний человеци очи да имаме на груди и нос отзади... Ний, болгари, се удостоихме ли училища и мудри учители да имаме? Наскоро и граматика, и „Словар” ще имаме, и имаме!
...Но Аспарух, цар болгарскии, како ся потверди в Мизия и преиде повечето болгарски народ на юга, това име пименес заостана в Македония и Тракия. И тако от тия пастири-овчаре родил ся е Велизарий, Юстиниан Великий, Кирил и Методий, и произишло княжество болгарское."
----

Колку актуално звучи ова:

"И нашите споменици — где имало болгарско писмо на некоя стара церква или камен, копай го, напиши место болгарски спомен от хилядо години — гречески или латински, па после речи — овая е черква и споменик гречески и латински. Молим тя да ми кажеш защо гречески много споменици има, а болгарски нема?"
-----

Поново за Горна и Долна Бугариjа:

"Ради това сега с голема благодарност ще ви ся отговорим що е юрук. Но молим вас — тая реч туречко и греческо, или болгарско ли наречие? От кого дошло в болгарете това име, от колко години се е вселило? Защо в Горна Болгария юруци нема, кои са тия болгаре-юруци? Има ли ответ г. С. Радулов? Всяк знае, что е юруко-болгарин."

(26-02-2011, 05:37 PM)Critical Mass Wrote: Џинот одликува бугарите од другите словени:

"Ний, болгари, имаме преполна и високодостойна слава от другия славяне и достойни са да отдаваят верху нас чест, понеже сме ги дарувале писменост. Ний, болгари, имеюще си коренобитен и изобилен язик, това е наша граматика, това е наш словар. Всекой, който дерзае да осуждава наше болгарство, той е образ Момусов — кой заповядова ний человеци очи да имаме на груди и нос отзади... Ний, болгари, се удостоихме ли училища и мудри учители да имаме? Наскоро и граматика, и „Словар” ще имаме, и имаме!
...Но Аспарух, цар болгарскии, како ся потверди в Мизия и преиде повечето болгарски народ на юга, това име пименес заостана в Македония и Тракия. И тако от тия пастири-овчаре родил ся е Велизарий, Юстиниан Великий, Кирил и Методий, и произишло княжество болгарское."
----

Колку актуално звучи ова:

"И нашите споменици — где имало болгарско писмо на некоя стара церква или камен, копай го, напиши место болгарски спомен от хилядо години — гречески или латински, па после речи — овая е черква и споменик гречески и латински. Молим тя да ми кажеш защо гречески много споменици има, а болгарски нема?"
-----

Поново за Горна и Долна Бугариjа:

"Ради това сега с голема благодарност ще ви ся отговорим що е юрук. Но молим вас — тая реч туречко и греческо, или болгарско ли наречие? От кого дошло в болгарете това име, от колко години се е вселило? Защо в Горна Болгария юруци нема, кои са тия болгаре-юруци? Има ли ответ г. С. Радулов? Всяк знае, что е юруко-болгарин."

Лебамов хубаво им го каза: ВАКА НЕМАТЕ ИДНИНА!

Тази глупава теория, че българското име в македония е дадено от гърците, от която Мисирков все пак се отказва , я оборихме на един друг форум ама айде и на този.
Първо никой не преима едно име само защото някой друг го нарича така.Да речем албанците - всички им казват албанци или албанези или нещо от този род, но те самите се наричат шиптари;всички славянски народи наричат германците немци-тоест хора които са неми ,не могат да говоря (ако това го броим за обида), но те самите наричат ли се немци?НЕ. Грузинците ги наричат или грузинци или джорджиънс (georgians) ,но те самите се наричат картвелеби ,а страната си Сакартвело. А и ако се замислим гърците казват на българите -вулгари тоест ако македонците са се наричали българи само защото гърците им викали така то по тази логика би трябвало да се наричат Вулгари както са им викали гърците,а не Бугари или българи. Второ ако българин е имал негативен смисъл както искат да изкарат някои хора то това още повече я "демантира" тази теория защото никой не би приел обида за национално име.
Виж за гърците може и българите да са били прости ама това не означава , че самото название българин означава това, а това че когато гърците описвали колко са прости българите са описвали най-вече българите от македония вече е отделен въпрос...

(26-02-2011, 04:06 PM)чоли Wrote:

(26-02-2011, 03:41 PM)Zoograf Wrote: Абе сега несериозно, тоа е субјективно. Никаква колктивна памет да инспирира бугарство. Никаква Бугарска држава не постолеа во Македонија од Самоила, ама ете сите што дошле сме ги асимилирале и станале Бугари по народност. Сме останале бескомпромисни Бугари, сме сонувале единство со Мизија и Тракија 10 века и на крај сме го отфлиле тоа, преку ноќ. Ете тоа е вашата исторографија.

Мисирков е ете од Пела, престолнината на античка Македонија, никаква Печка патријархија па пак пишувал тоа што пишувал.
За србоманите во Софија - нели пишувавме за тие селаните околу Софија по твое во 1878, по мене 1885 кои за 3 години не плаќање данок Срби ќе станаа.

Колективната памет е абстрактно нешто... Не си прав што од Самуил немало бугарска држава во тие краишта. Макар и за по малки времеви периоди по времето на царовите Калоjан, Иван Асен ІІ македонските земьи са били во бугарската држава. После гибелта на Душановата империjа неможе со категоричност да се тврди какви са биле државиците на независните феодални владетели како крал Марко например. Макар и србин по произход, се тврди што "кралството" му е било со бугарски поданици. Во колективната мемориjа - народните песни (ако може да се приемат за источник на историски факти) Марко насекаде е посочен за Бугарин. Уште и Константин Драгаш а преди нив во ХІІІ век и севастократор Стрез (коj е е династиjата на Асеневците).
---
А зошто требе некоj да доjде и да ги асимилира?Тие порсто са биле Бугари... За тоа сведетелстват книгите со кои мосите од Атон са ходили по разните краишта да просjат дариниjа. Во тие книги-описи землиштето на денешна Македониjа е посочено како бугарско.
----
Мисирков сигурно уште од маjчината цедилка е научил што е роден во столицата на Филип. Забораваш што е учил во елинско училиште преди да оди во Белград.
----
А за "србоманите" во Софиjа во 1885 г. - вземи прочети внимателно за што стаа дума во линкот што го дадов. Каков губернатор во 1885 година? Во таа година Софиjа е имала кмет. Конкретно во 1885 г. кмет на Софиjа е бил Иван Славеjков а од 1886 г. кмет на Софиjа е бил споменатиот по горе радетел на општиот литературен jазик - Македонецот од Штип Jосиф Ковачев

Колективна меморија е навистина апстракција, како и било која припадност на група - народност на пример. Но неопходно е да имаш некаква меморија за основа на некој идентитет. Дури и за најбазичниот однос на светот, нуклеус на секое општество, а тоа е семејството. Утврдено е дека човек нема перманентни сеќавања на случки пред да наполни 4-5 години. Тоа значи ако дете помладо од 4-5 години го одвоиш од мајка му, ќе нема никакво сеќавање на неа и следствено ќе си утврди соодветен идентитет.

Асимилација е нормална работа. Каде се на пример, големиот број на Вардаритите населени во Македонија ако немаше асимилација? Како и многу други етникуми. Еве во контекст на темата, значи веднаш после Самоил да видиме која е ситуацијата со соседите на Македонија:
1. Бугарија - нема да ја спомнам намерно.
2. Албанија, Албанците - сеуште не се никаде спомнати.
3. Грција - Словените се присутни сеуште и во Пелопонез, иако веќе трае еден асимилациски процес од 200+ години.
4. Србија - целата територија на денешната држава Србија е во Бугарија - политички (претходните царства и следната византиска тема) а Срби не се спомнуваат таму уште поприлично време.

Асимилацијата постоела, очигледно. Монополот на духовната (а и донекаде и политичката) власт која Грците ја имале над Македонија покажува дека изборот на употреба на етнонимот ‘Бугари‘ ако не било нивен избор од самиот почеток, тогаш нивен избор е што тоа име воопшто преживеело во Македонија. Секако, не поради некаква си блгарштина.Тука е Мисирков во право. Ако сакале Грците да не прекрстат во друго име имале секако доволна моќ за тоа. Впрочем како е можно да еден процес за кои и самите ваши историчари велат дека сеуште незавршен, да продолжи во една таква географска, политичка а и културна изолација помеѓу Македонија и Мизија?

Земајки го тоа на ум, и земајки во предвид дека во Македонија има јасно и различно име за населението од Мизија и Тракија, повторам дека врската е многу мала. Вистинската врска доаѓа за време и после препородбата. И не се сум согласен дека вакво мислење е анти-бугарско!

(28-02-2011, 09:00 PM)Zoograf Wrote:

(26-02-2011, 04:06 PM)чоли Wrote:

(26-02-2011, 03:41 PM)Zoograf Wrote: Абе сега несериозно, тоа е субјективно. Никаква колктивна памет да инспирира бугарство. Никаква Бугарска држава не постолеа во Македонија од Самоила, ама ете сите што дошле сме ги асимилирале и станале Бугари по народност. Сме останале бескомпромисни Бугари, сме сонувале единство со Мизија и Тракија 10 века и на крај сме го отфлиле тоа, преку ноќ. Ете тоа е вашата исторографија.

Мисирков е ете од Пела, престолнината на античка Македонија, никаква Печка патријархија па пак пишувал тоа што пишувал.
За србоманите во Софија - нели пишувавме за тие селаните околу Софија по твое во 1878, по мене 1885 кои за 3 години не плаќање данок Срби ќе станаа.

Колективната памет е абстрактно нешто... Не си прав што од Самуил немало бугарска држава во тие краишта. Макар и за по малки времеви периоди по времето на царовите Калоjан, Иван Асен ІІ македонските земьи са били во бугарската држава. После гибелта на Душановата империjа неможе со категоричност да се тврди какви са биле државиците на независните феодални владетели како крал Марко например. Макар и србин по произход, се тврди што "кралството" му е било со бугарски поданици. Во колективната мемориjа - народните песни (ако може да се приемат за источник на историски факти) Марко насекаде е посочен за Бугарин. Уште и Константин Драгаш а преди нив во ХІІІ век и севастократор Стрез (коj е е династиjата на Асеневците).
---
А зошто требе некоj да доjде и да ги асимилира?Тие порсто са биле Бугари... За тоа сведетелстват книгите со кои мосите од Атон са ходили по разните краишта да просjат дариниjа. Во тие книги-описи землиштето на денешна Македониjа е посочено како бугарско.
----
Мисирков сигурно уште од маjчината цедилка е научил што е роден во столицата на Филип. Забораваш што е учил во елинско училиште преди да оди во Белград.
----
А за "србоманите" во Софиjа во 1885 г. - вземи прочети внимателно за што стаа дума во линкот што го дадов. Каков губернатор во 1885 година? Во таа година Софиjа е имала кмет. Конкретно во 1885 г. кмет на Софиjа е бил Иван Славеjков а од 1886 г. кмет на Софиjа е бил споменатиот по горе радетел на општиот литературен jазик - Македонецот од Штип Jосиф Ковачев

Колективна меморија е навистина апстракција, како и било која припадност на група - народност на пример. Но неопходно е да имаш некаква меморија за основа на некој идентитет. Дури и за најбазичниот однос на светот, нуклеус на секое општество, а тоа е семејството. Утврдено е дека човек нема перманентни сеќавања на случки пред да наполни 4-5 години. Тоа значи ако дете помладо од 4-5 години го одвоиш од мајка му, ќе нема никакво сеќавање на неа и следствено ќе си утврди соодветен идентитет.

Асимилација е нормална работа. Каде се на пример, големиот број на Вардаритите населени во Македонија ако немаше асимилација? Како и многу други етникуми. Еве во контекст на темата, значи веднаш после Самоил да видиме која е ситуацијата со соседите на Македонија:
1. Бугарија - нема да ја спомнам намерно.
2. Албанија, Албанците - сеуште не се никаде спомнати.
3. Грција - Словените се присутни сеуште и во Пелопонез, иако веќе трае еден асимилациски процес од 200+ години.
4. Србија - целата територија на денешната држава Србија е во Бугарија - политички (претходните царства и следната византиска тема) а Срби не се спомнуваат таму уште поприлично време.

Асимилацијата постоела, очигледно. Монополот на духовната (а и донекаде и политичката) власт која Грците ја имале над Македонија покажува дека изборот на употреба на етнонимот ‘Бугари‘ ако не било нивен избор од самиот почеток, тогаш нивен избор е што тоа име воопшто преживеело во Македонија. Секако, не поради некаква си блгарштина.Тука е Мисирков во право. Ако сакале Грците да не прекрстат во друго име имале секако доволна моќ за тоа. Впрочем како е можно да еден процес за кои и самите ваши историчари велат дека сеуште незавршен, да продолжи во една таква географска, политичка а и културна изолација помеѓу Македонија и Мизија?

Земајки го тоа на ум, и земајки во предвид дека во Македонија има јасно и различно име за населението од Мизија и Тракија, повторам дека врската е многу мала. Вистинската врска доаѓа за време и после препородбата. И не се сум согласен дека вакво мислење е анти-бугарско!

Вардариотите са споменати каj Василиj ІІ во 1020 г. Значи са биле и преди тоа по Вардарско. Ете ти еден документ од 1075 г. каде сеуште ги има Турците-Вардариоти. Е, и Бугари има...

“До него [Трикала, Гърция] на два дни път е големият град Кастория, разположен под планина в средата на езеро. Прочее, в тези предиспоменати градове на господин деспота и в другите, трите части са християни, а четвъртата – турци, и всички селяни, които идват на панаира, са християни. В гореспоменатия град Кастория се говори български език, който е славянски.
От него на почти два дни път е големият град Ахарида [Охрид], разположен край езеро.[…]”
Трудът на Л. Хефт „Световна хроника”, написан през 1072-1075 г. в Регенсбург, обхваща събития от сътворението на света до 1075 г.

Леонард Хефт

Вистината е била што требело да поминат поне 100 години за да се асимилират Турките-Вардариоти помегу Бугарите.

“След това от Одрин до Пловдив изминахме два дневни прехода. Пловдив е също един хубав град, който преди време е принадлежал на гърците... Този град принадлежи към областта Тракия.

След това пътувахме от Пловдив до Пазарджик три дни път.Това е хубав град. Намира се в Горна България, която цялата е подчинена на турския султан.

След това от Пазарджик до Дупница изминахме един ден път. Това е също един хубав град. Тук тече една река, която се нарича Струма.

След това от Дупница минахме два дни път до Кюстендил, който е един доста голям и хубав град. Минахме една голяма река, наречена Вардар. Там се стига в другата България, която цялата е подчинена на турския султан.

Из “Поклонническо пътуване” на немския рицар Арнолд фон Харф с данни за Македония, наречена от него “другата България”1496–1499 г.
Немски и австрийски пътеписи за Балканите ХV-ХVІ в
Тие изрази Горна България и другата Българияне ти ли напомнат за Горна и Долна Мисиjа кои ги имаме при Пеjчинович? Овоj документ уште веднаж ни указва што бугарското име е устоjчиво и е наложено општоприето за дълго време. Сепак описваните собитиjа се случли 100 години после османското овладеване на земите ни.

А относно градот Пела - родното место на Мисирков ете што пишува еден французин во 1829 година:

“Малкият град Енидже, разположен в подножието на този планински амфитеатър, около едно езеро, където се втичат всички води на Лудиас, представлява приятна гледка и може да има четири до пет хиляди жители, почти всички турци. Изглежда, че този град е бил построен от развалините на Пела, намираща се на две левги по югоизточно и в подножието на склоновете, които отделят басейна на Лудиас от този на Аксиус. Пела се е издигала амфитеатрално върху склона на един хълм, на който е била крепостта, към мястото, където днес се вижда малкото село Ала-Клисия, населено с християни българи. От подножието на хълма изтича извор с минерална вода, преди хващана в квадратен басейн със страна 40 стъпки, в който се е слизало по стълба, чиито стъпала се виждат още.”

з пътеписа на барон Луи-Огюст Феликс Божур за географията на селищата и българското население в Македония 1829 г.

(01-03-2011, 08:24 AM)чоли Wrote: Вардариотите са споменати каj Василиj ІІ во 1020 г. Значи са биле и преди тоа по Вардарско. Ете ти еден документ од 1075 г. каде

Па знам дека се спомнати. Наводно било поприличен број, затоа и ги спомнав. А потоа ги нема... Како и другите.

(01-03-2011, 08:24 AM)чоли Wrote: сеуште ги има Турците-Вардариоти. Е, и Бугари има...


“До него [Трикала, Гърция] на два дни път е големият град Кастория, разположен под планина в средата на езеро. Прочее, в тези предиспоменати градове на господин деспота и в другите, трите части са християни, а четвъртата – турци, и всички селяни, които идват на панаира, са християни. В гореспоменатия град Кастория се говори български език, който е славянски.
От него на почти два дни път е големият град Ахарида [Охрид], разположен край езеро.[…]”
Трудът на Л. Хефт „Световна хроника”, написан през 1072-1075 г. в Регенсбург, обхваща събития от сътворението на света до 1075 г.

Леонард Хефт

Вистината е била што требело да поминат поне 100 години за да се асимилират Турките-Вардариоти помегу Бугарите.

Гледаш, тука ти користиш анахронизми. Вардариотите се всушност најверојатно Унгарци (односно Маџари). Византија во тоа време во изворите, Унгарците ги нарекува Турци. Што очигледно денеска нема никаква врска со луѓето кои денеска се викаат Турци.

И што докажува ова? Зарем не беше и Теофилакт Охридски Бугарин, а всушност Грк дојден од Грција?

Се согласвме веќе дека името Бугарин речиси исчезнало во Мизија. Имало различни други имиња во Мизија - Власи, Мизи, Паристронци итн, додека во Македонија се користи етнонимот Бугарин. Ова ви е клучен доказ дека ние сме народот од Македонија е ист со народот од Мизија. Ако можеш одговори ми на следново прашање:
Дали ако во Мизија исчезна името Бугарин ќе можевте да го тврдите дека сме ист народ? Што суштински ќе се променеше во целата приказна?

(01-03-2011, 08:38 AM)чоли Wrote: “След това от Одрин до Пловдив изминахме два дневни прехода. Пловдив е също един хубав град, който преди време е принадлежал на гърците... Този град принадлежи към областта Тракия.

След това пътувахме от Пловдив до Пазарджик три дни път.Това е хубав град. Намира се в Горна България, която цялата е подчинена на турския султан.

След това от Пазарджик до Дупница изминахме един ден път. Това е също един хубав град. Тук тече една река, която се нарича Струма.

След това от Дупница минахме два дни път до Кюстендил, който е един доста голям и хубав град. Минахме една голяма река, наречена Вардар. Там се стига в другата България, която цялата е подчинена на турския султан.

Из “Поклонническо пътуване” на немския рицар Арнолд фон Харф с данни за Македония, наречена от него “другата България”1496–1499 г.
Немски и австрийски пътеписи за Балканите ХV-ХVІ в
Тие изрази Горна България и другата Българияне ти ли напомнат за Горна и Долна Мисиjа кои ги имаме при Пеjчинович? Овоj документ уште веднаж ни указва што бугарското име е устоjчиво и е наложено општоприето за дълго време. Сепак описваните собитиjа се случли 100 години после османското овладеване на земите ни.

А како е ова различно од патеписците кои зборуваат и за Македонија кај Одрин и за Македонија кај Охрид? Или и таму се работи за ист народ исто така?

(01-03-2011, 08:41 AM)чоли Wrote: А относно градот Пела - родното место на Мисирков ете што пишува еден французин во 1829 година:

“Малкият град Енидже, разположен в подножието на този планински амфитеатър, около едно езеро, където се втичат всички води на Лудиас, представлява приятна гледка и може да има четири до пет хиляди жители, почти всички турци. Изглежда, че този град е бил построен от развалините на Пела, намираща се на две левги по югоизточно и в подножието на склоновете, които отделят басейна на Лудиас от този на Аксиус. Пела се е издигала амфитеатрално върху склона на един хълм, на който е била крепостта, към мястото, където днес се вижда малкото село Ала-Клисия, населено с християни българи. От подножието на хълма изтича извор с минерална вода, преди хващана в квадратен басейн със страна 40 стъпки, в който се е слизало по стълба, чиито стъпала се виждат още.”

з пътеписа на барон Луи-Огюст Феликс Божур за географията на селищата и българското население в Македония 1829 г.

Чоли, која е поентата, се вртиме во круг. Постојат патеписци кои наоѓаат Бугари во Сараево, исто така и Срби во јужна Бугарија. Мислам дека не еднаш реков дека се користело Бугарското име во Македонија, ама не во значение која прави еднаквост со Мизија и Тракија. Ако не веруваш на Мисирков, верувај барем на Прличев која е состојбата пред преродбата:
българин българина наричаше “шоп”; българската азбука само на трима беше известна и се наричаше сръбска;

(01-03-2011, 05:35 PM)Zoograf Wrote:

(01-03-2011, 08:41 AM)чоли Wrote: А относно градот Пела - родното место на Мисирков ете што пишува еден французин во 1829 година:

“Малкият град Енидже, разположен в подножието на този планински амфитеатър, около едно езеро, където се втичат всички води на Лудиас, представлява приятна гледка и може да има четири до пет хиляди жители, почти всички турци. Изглежда, че този град е бил построен от развалините на Пела, намираща се на две левги по югоизточно и в подножието на склоновете, които отделят басейна на Лудиас от този на Аксиус. Пела се е издигала амфитеатрално върху склона на един хълм, на който е била крепостта, към мястото, където днес се вижда малкото село Ала-Клисия, населено с християни българи. От подножието на хълма изтича извор с минерална вода, преди хващана в квадратен басейн със страна 40 стъпки, в който се е слизало по стълба, чиито стъпала се виждат още.”

з пътеписа на барон Луи-Огюст Феликс Божур за географията на селищата и българското население в Македония 1829 г.

Чоли, која е поентата, се вртиме во круг. Постојат патеписци кои наоѓаат Бугари во Сараево, исто така и Срби во јужна Бугарија. Мислам дека не еднаш реков дека се користело Бугарското име во Македонија, ама не во значение која прави еднаквост со Мизија и Тракија. Ако не веруваш на Мисирков, верувај барем на Прличев која е состојбата пред преродбата:
българин българина наричаше “шоп”; българската азбука само на трима беше известна и се наричаше сръбска;

Сега да верваме на патеписците кои са очевидци? Насекаде тие виделе Бугари... току Македонци не виделе...
Нели не си заборавил што Босна е средиштето каде са емигрирали богомилите? Ете зошто патеписците наогьали Бугари и во Босна... Прозаична причина да не видат Босненци оти тие уште не биле создадени.

Сега ди видим патеписот за Босна (на коj се позоваваш). Еден арменец - Симеон Лехаци е понал каj нашите земьи. Ке цитирам рускиот превод, бидеjки бугарскиот и македонскиот са извесни:

...Оттуда за пять дней мы достигли Босна-Сарая.* Это был большой город, построенный на высокой горе. Через него протекала широкая река, еще большая, чем остальные. Это был благоустроенный и торговый [город] и место купцов. Там сидел беглербек Румелии. Мы разыскали там четырех армянских купцов, которые, утешив нас, с любовью встретили и почтили у себя дома, за что да вознаградит их Господь! Там мы пробыли два дня. Люди той страны – здоровые богатыри, сильные и могучие, рослые и мускулистые; они совсем не знают турецкого языка, но только болгарский. Говорят, что в Румелии, кроме городов, есть 80 тысяч болгарских сел; по исповеданию они греки, а их архиепископ сидит в Атране. (Одрин)...

Сега правиш ли разлика помегу Румелиjа и Босна? Кога се говори за Босна се разбира само градот Босна-Сараj и реjонот му... Симеон Лахаци е стигнал до градот Босна-Сараj (Сараево) кое во моментот е било главен град на Румелиjа. Зошто во Румелиjа да немало неколко илjади бугарски села? (числото 80 илjaди сепак е хипербола).