Котле - форум без граници, без цензура - плурализам на мислења и идеи!

Quote:Три невесте тикве б......



Во општото правење бурек од научноста и стручноста пуштена низ тунелот на политичката моќ, се истакнаа „три невесте стручне“, деновиве драги мои! Двете, да е трагедијата поголема, предаваат на факултет нешто како уставно право и политички систем и приде, а третата е стручњак од општа пракса и лупа наоколу за сенешто! Од секогаш ме нервирала измамата кога „ебани експерти“ го злоупотребуваат своето формално стручно звање – за да ги покријат своите лични политички фрустрации. Нивната надмена добронамерност, загриженост за темата и посегнувањето од торбата на слабите стручни аргументи е одвратно и достојно за презир. Тоа е измама кон научното звање што го носат и кон јавноста на која, истовремено, и се обраќаат.

Имено, првата невеста јавно искажа „стручен“ став дека имала инсајдерски информации оти се спремал пуч од опозицијата на 24-ти декември – и од тој „научен аспект“ ја оправдувала интервенцијата на полицијата, која на клоци ги избрка опозиционерите надвор од Собранието?!
Втората невеста, малку пософистицирано ја оправда полициската акција во парламентот, со став во интервју за неделник, дека секоја борба во институциите и секоја институција е подобра од демократија на улица и на плоштад.
А третата невеста, тиквата ја собра на начин што оправда и посака и во иднина полициски интервенции, секогаш кога граѓанската непослушност ќе се испречела пред процедурите и институциите на власта или изборите!

Во ритмот и римата на кумановската песна, по оваа фасцинација од моќта на пастирските пендреци и собирањето стручни тикви – невестите „заспаа“, а ќе ги разбуди подоцна свекрвата.

Имено, колешките не знам дали воопшто знаат, но ја предадоа науката незнаејќи дека во нововековната политичка филозофија (да не одиме во античката каде истото е присутно), барем од Џон Лок се заснова правото на отпор (Right of rebellion) против нелегитимната влада во рамките на, со општествениот договор, легитимната држава (во Втората расправа за владеењето во делот 17 и 18 за узурпацијата и тиранијата, и тоа уште од 17 век). Лок вели дека на власта, која ги узурпира правата на граѓаните, која применува неправедна и неправна гола сила, може да и се спротиставиме (may be opposed). „Растурете ја таквата влада и вратете го природното право во рацете на граѓаните повторно… да изберат легитимна влада.“ (Princ, стр. 397-403 и 414-415) .

На линија на тоа засновање на правото на отпор или на правото на бунт се протега огромна и богата политичка теорија и практика на она што денес го нарекуваме делиберативна демократија (драги учителки селски). Она што Хана Арент, Ј. Хабермас и Џ. Ролс го нарекуваат право што извира од „општествениот договор“, а не само од Уставот и го чинат праксите на граѓанската непослушност и вон-институционалната борба за демократија, зголемена партиципативност, инклузивност или деридијански кажано: борба за правдата која треба да дојде (и која го трансцендентира позитивното право)!

Отпорот и граѓанската непослушност, вели Јирген Хабермас, се плебисцитарен притисок врз институциите, што не се само машина за носење одлуки врз системската инерција на институционализираната политика. Граѓанската непослушност (Г.Н.) ја обелоденува неправдата, ја прави реална за набљудувачот, со неа се открива реалната репресивна сила на државата во однос на одредена група ѓраѓани. Г.Н. е театрална и перфомативна (Џудит Батлер) и има јасен естетски аспект. Хабермас заснова уште една многу важна теза дека сè што е легално не мора да биде и легитимно и, во овој расцеп, кој никогаш не може да биде зацелен и надминат, се позиционира граѓанската непослушност и правото на отпор. Фашизмот нè научи дека не треба да веруваме до крај и без остаток на институционализираната демократија, со која Хитлер дојде на власт. Оттаму, Г.Н. е нормален дел од уставната демократија, извор на нејзиниот легитимитет, на јавната делиберативност и инкузивност. Со неа се излага „јавниот аргумент“ на ненасилен, на демонстративен и на симболичен начин.

За разлика од револуцијата и насилното рушење на поредокот (ова за учителките селски) Г.Н. се разликува супстанционално бидејќи не го напаѓа уставниот поредок како таков, туку засилено го легитимира, и ги прифаќа казните кои произлегуваат од свесното не почитување на законите кое го применува (и со тоа ја потпира правната држава). Свесно кршејќи ги законите и прифакајќи ја казната за тоа, Г.Н. упатува на нивната суштествена неправедност и нелегитимност од аспект на лојалноста кон принципите на правдата од „општествениот договор“ (Џ. Ролс), како симболичен гест на обединување во заедница . Со тоа, Г.Н. е демократизација на самата демократија, особено во услови на институционална остеопороза.

Посебна улога граѓанската непослушност има во рушење на диктатури (и на нелегитимни влади во демократии), но за тоа на следниот час!

Но што да ве учиме, драге невесте! Јасно е дека сте „фасциниране од тврдоќу пастирског стапа“ кој беше употребен на 24 декември во парламентот, но земете си ги стручните тикви под мишка и марш на подука „куде свекрву“.

Љубомир Данаилов Фрчкоски

Билјана Ванковска излезе прва на "црта":

Quote:Сега ми јавуваат дека Фрчкоски пак забегал во народен фолклор, па напишал колумна на тема која му е слабост - жени. Ако не може да ги истепа физички, се обидува со зборови. Дури и кога му се колешки. Сега сме „Три невесте тикве брале“ (Ванковска, Силјановска и Каракамишева) на кои им фалело, знаете што, или ај да кажам експлицитно - тврди пендреци! Но, тоа е само покажување на примитивецот, алфа-мажјакот, кој во отсуство на аргументи се служи со сексизам и навреди спрема колешки. Јас сум за него недефиниран „експерт од општа пракса“, т.е. тешко му е да прифати дека двајцата имаме ист докторат, па дури и некои предмети исти предаваме (вклучувајќи и едни докторски студии). На оваа мивка од професор, кој има страшен проблем со силни и попаметни од него жени, имав можност да му го видам академскиот профил во својство на член на универзитетскиот Совет за докторски студии. Беда и очај! Па тој не знае ни да си ги цитира трудовите, а за меѓународната лис...та на трудови и да не зборувам. И за него јас сум некоја која предава на селски универзитети... Кутриот, мора да е многу гневен. А јас се скинав од смеа кога едната „невеста“ ми го читаше текстот. Може да ми плукне под прозор, и ај што сум политичка девица, а не политичка проститутка како него, туку имам таков академски ранг каков што тој никогаш нема да има. Јас, како невеста, не можам друго да си мерам со него (иако и тоа што го има за мерење сигурно не е импресивно), ама ако сака нека повели со CV. Помина нешто повеќе од еден месец откако заедно дебатиравме во ист тим, за да ги учиме младите на дебата (за религијата). Но тоа е единствениот тим во кој јас сум се нашла со него. Сега покажа како не се дебатира јавно, и колку е мало и гневно маже.Види повеќе

Quote:Од секогаш ме нервирала измамата кога „ебани експерти“ го злоупотребуваат своето формално стручно звање – за да ги покријат своите лични политички фрустрации.

Ovaa parola treba avtorot da si ja zakaci vo ofisot a i site tie koi gi proziva znajni i neznajni junaci....

Quote:СЕКСУАЛИЗАЦИЈА НА ЈАВНИОТ ДИСКУРС



Немојте да се чудите на насловот, и верувајте ми, не сум „забегала“. Прво, кога нешто поврзано со секс ќе се најде во наслов (или на насловна страна), беѕ оглед на квалитетот или содржината, тоа гарантира читаност. Таква ни е публиката - воајерска и се пали кога некого го онакваат, макар и симболично. А второ, што се однесува до насловот на овој текст, тој е само парафраза на една дамнешна колумна на еден професор со „пендрек“ (т.е. порано имаше пендрек без наводници), па и жртви паѓаа, а сега очигледно има носталгија по него). Не дека колумната (од 2006 година) му беше фасцинантна и незаборавна, туку беше на толку ниско ниво, што ја запомнив и напишав писмо до редакцијата на „Дневник“ кое го објавија под наслов „Сочниот јазик на еден професор“. Овој кобожем високоучен професор-колумнист има стил, непроменлив и по кој е препознатлив. А стара е и позната изреката на Бифон дека стилот е самиот човек, зар не? Во минатото знаеше колешките да ги нарече кокошки и да им цитира стихови од Цеца, но сега се вратил на автентичниот македонски фолклор, па пишува за трите невести кои тикви б.... Деновиве ќе седнат заедно во комисија за одбрана на магистериум со која ќе претседава една од „невестите“ (cum „селски учителки“), и останува човек да се праша само дали ќе се посрами пред аудиториумот, пред кандидатот и пред колегите. Не верувам, но да си прашам... Во она мое дамнешно писмо, кое не ја возбуди редакцијата, бидејќи таа како и секоја друга повеќе сака колумнист сексист и повисок тираж отколку што се грижи за пристојноста на јавниот дискурс, го напишав следното: „..оној момент кога зборот ја искажува мислата и бива упатен кон јавноста, тој веќе не е наш - но зборува многу за нашата личност. А чиателите, на крајот на краиштата, се истите: нашите студенти се возрасни луѓе и се дел на политичката јавност (веројатно дел од нив и учествуваат, на еден или на друг начин, во политичкиот дискурс). Возрасни се и нашите деца. Пораката упатена низ колумна е еднакво значајна, ако не понекогаш и поефектна од онаа искажана на часот по демократија во факултетската училница. А и ние имаме само едно лице, една етика, и еден став кон аудиториумот, и кога сме во улога на професори, родители или креатори на јавното мислење - освен, ако не се лажам?“ Да биде иронијата поголема, токму таа година Хелсиншкиот комитет го издвои овој „младожења“ како пример на човек кој користи говор на омраза и особено сексизам. (Претседателката испрати англиска верзија на извештајот до Стразбур, на што јавно се спротивставив бидејќи мислев дека вистинската дареса е колумнистот и домашната јавност.) Сега, каква иронија, тој е член на Хелсиншкиот комитет. Крај на приказната! Но, овој човек-стил не заслужува повеќе внимание, освен како пример дека примитивизмот и сексизмот се наоѓаат и кај најобразованите и повисоки социјални слоеви. Како што политичарите кокетираат со демагогија, популизам, и пикантерии за своите противници, истото го прават и ваквите интелектуалци. Тезата за правото на побуна против тиранија, борбата против злото и граѓанската непослушност полесно ќе му мине со сексистичка обланда за невестите кои сонуваат тврди пендреци (и демек, ја бранат власта). Тука сите се ставени во пакет, небаре се дел на некаква завера или немаат личност и интегритет со кој стојат зад кажаното. Но тоа не е важно, важно е што се невести за берење тикви и онадуење. Оние читатели кои немаат ни појма која е Хана Аренд, Џон Лок или Раулс и Дерида (овие двајца му се главен штос за предизвикување интелектуални екстази), убаво ќе ја разбере поентата за кумановските или струмичките невести. А оние сериозните кои знаат што пишуваат авторитетите зад кои се крие овој полуук колумнист, нема ни да го земат сериозно она што го читал, ама не го разбрал или намерно го интерпретира без контекстуализација, а заради манипулација. И така, тој ги обесхрабрува и да влезат во сериозна теориска и практилна дебата, па си останува сам на пиедесталот додека околу него восхитени и оргазмички аплаузи велат ЦАР СИ, како само им го кажа на оние невестине, си го добија тоа што го заслужија!
Во онаа колумна царов (кој е гол, за оние кои знаат да читаат и прочитале повеќе од него, а богами и објавиле подалеку од него) пишуваше за сексуализација на политичкиот дискурс. Седум години подоцна, по онаа колумна, напредуваме - сега имаме сексуализација на целиот јавен дискурс.

Biljana Vankovska