(06-02-2011 10:35 AM)sokoli Wrote:  Jas licno za sebe nikako ne mozham da se osllobodam od utisok, deka i shpegel bill na kosoviot pllaten spisok.Edinstveno shto mi nedostignuvat informacii kakov bill medjusebniot odnos manolic spegelj.Inaku tvrdnjata na shpegelj da se oficirima jna odmah puca i to u stomak,I toa ponoveno nekolku pati so povisok ton od drugiot razgovor mnogu mi e somnitellen.

Во времето кога Шпегељ беше устоличен за министер во хрватската влада ЈНА веќе наголемо беше зафатена со прераспоредување на своите инсталации во Хрватска, не само заради подготовката за неминовната војна туку и заради изобилството чувствителни информации кои Шпегељ ги знае и можат да се искористат во претстојната војна. Така да не би го замислувал Шпегељ како КОС-овец, можеби бил пред `90-тите но не и за време на војната.
Туку нешто друго паѓа в очи соколи, секаква средба меѓу македонската и српската влада се толкува како здружување на Скопје и Белград заради заговор против Албанците а имаше средба на бугарските и грчките министри со српскиот па тоа нели е исто здружување со Белград и заговор против Албанците? Ако секоја средба со Белград е нелегитимна и заговарачка, како тространата средба не е, а македонската е?

Малку вракјање наназад на јануари -фебруари-март 1991 година кога треало да се реализира план за воен удар на воениот врв:

Quote:Dana 25. siječnja 1991. Predsjedništvo SFRJ izdalo je naredbu o razoružavanju svih paravojnih formacija u Hrvatskoj i Sloveniji, čime je počela operacija KOS-a pod kodnim nazivom «Štit», koja je planirana za 30.12.1990. ali je odgođena za 25 dana zbog toga što je makedonski član Predsjedništva Vasil Tupurkovski bio na službenom putu u Sad, a Generalštab se na ovako veliku akciju nije usudio bez odobrenja Predsjedništva SFRJ. JNA izdaje nalog za uhićenje Hrvatskog ministra obrane Martina Špegelja, te od Predsjedništva SFRJ traži nalog za nasilno razoružanje hrvatskih «paravojnih postrojbi» i smjenu Hrvatskog vodstva vojnim udarom. Istoga dana JNA je planirala vojni udar. Taj je prvi plan za vojni udar organiziran nakon tajnog krijumčarenja oružja iz Mađarske. »Tajno« snimljen film o hrvatskom ministru Špegelju u kojemu on govori o uvozu oružja za potrebe Hrvatske i pripremi za obranu, snimljen je za opravdanje vojnoga udara. U filmu je prikazan razgovor između Špegelja i njegova suradnika, pripadnika KOS-a (obavještajna služba JNA), pri čemu Špegelj govori o naoružavanju »ustaša« i objašnjava kako treba pobiti sve srpske oficire u Hrvatskoj uključujući njihove žene i djecu. Kako ne bi bilo zabune, nekoliko je puta ponovio: »U stomak, u stomak«. Ovo je trebalo pred svijetom poslužiti kao dokaz genocidnosti hrvatske vlasti koja vlastite policajce navodi na činjenje zločina, čime bi vojni udar pred svjetskom javnosti dobio opravdanje. Film je prikazan 25. siječnja 1991. godine, poslije drugog Televizijskog dnevnika. Mesić, kao član Predsjedništva SFRJ, na iznenađenje svih prisutnih odmah je priznao autentičnost filma. U to su vrijeme u Beogradu na sastanku bili predsjednici republika i pokrajina. U Generalštabu je sve bilo spremno za aktiviranje plana po kojem bi JNA uzela stvar u svoje ruke i spasila Jugoslaviju. To je trebalo izvesti na sljedeći način: Predsjednici Slovenije, Hrvatske i BiH, zajedno s članovima Predsjedništva SFRJ bili bi uhićeni i odvedeni na unaprijed pripremljeno mjesto. Bili bi izolirani i bez kontakata sa svojim republičkim bazama. Istovremeno, specijalne operativne skupine JNA u glavnim gradovima republika i pokrajina uz pomoć “lojalnih elemenata” osvojile bi najznačajnije administrativne, policijske i medijske punktove. Planirano je aktiviranje plana odmah poslije emitiranja filma o Špegelju te poslije informacije za jugoslavensku i svjetsku javnost kako su republički rukovodioci zadržani u Beogradu “zbog osobne sigurnosti”. Tada bi vojska predala vlast jedinoj saveznoj instituciji koja je funkcionirala SIV-u koje je vodio Ante Marković. SIV bi pripremio novi ustav po kojem bi se predsjedništvo marginaliziralo, a sva vlast bi pripala njemu. Kada se prilike u državi stabiliziraju, izbori za Jugoslavensku skupštinu, po principu jedan čovjek jedan glas, pod kontrolom Međunarodne zajednice organizirali bi se u roku od šest mjeseci. Time bi federalizam bio poništen, a obnovljena bi bila centralistička Jugoslavija. Velikosrbe to nije zanimalo pošto ni u vrijeme kralja Aleksandra nije uspjelo.
Kako bi olakšali vojni udar JNA protiv Hrvatske, Amerikanci su istu večer Tuđmanu ponudili azil te prijevoz zrakoplovom u SAD za njega i njegovih 400 najbližih suradnika. Tuđman je tu ponudu odbio.

Quote:O ovome je kasnije general Aleksandar Vaseiljević u intervju NIN-u rekao: «Sve što je Mesić govorio bilo je u sklopu nastojanja da napravi provokaciju i spreči da se donese kakva razumna odluka. Mesić je svakog prekidao, pa i Gračanina, narodnog heroja i starijeg čoveka, koji je mogao otac da mu bude. Ni na koga se nije obazirao. Kasnije smo ipak uspeli da uspostavimo odnos s Mesićem, koga smo čak jednim delom pridobili za ideju suradnje sa Armijom. S Mesićem sam, kao glavni čovek KOS-a imao dvadesetak sastanaka na kojima smo razmenili informacije i podatke jer smo mislili da možemo da sprećimo sukobe i ekstremizme. Mnogo smo upravo od Mesića doznali o ustrojavanju paravojnih jedinica u Hrvatskoj, naoružavanju HDZ-ovaca. Mesić nam je poslužio kao hdzovski insajder i informator. Mnogo su nam koristile tih dana informacije i podatci koje sam dobijao od Mesića. U jednom našem razgovoru Mesić je rekao kako bi tolerisao hapšenje svih funkcionera MUP-a i obrane iz Hrvatske osim Špegelja i Boljkovca. Inzistirao je na njihovoj zaštiti. Složili smo se oko toga. Razmena informacija i podataka s Mesićem ipak nam je bila mnogo važnija i nismo hteli da ugrozimo te kanale. Mesić je dao zeleno svetlo za akciju «Štit» i hapšenja. Kad je utvrđen točan datum, požurili smo, svako na svoje mesto, da obavimo poslednje pripreme. Poslednji dogovor svih učesnika u akciji bio je 30. novembra u Zagrebu. Na tom sastanku je svaki detalj, po ko zna koji put, ponovo proveren. Svesni da je to bio početak kraja «slučaja Špegelj», nismo želeli da nam neka mala neopreznost ugrozi ogroman višenedeljni trud….
- Tada nastaje veliki obrt. Umesto da u 18. časova krenem u akciju, ja u isto vreme iz Zagreba letim specijalnim avionom za Beograd.
Zašto za Beograd?
Tako je naredio general veljko Kadijević, savezni sekretar za narodnu obranu. Pozvao me i rekao da hitno dođem na sastanak Kolegijuma koji počinje u 18 časova u zgradi SSNO-a u Beogradu. Avion kojim ću poleteti za Beograd već me je čekao na aerodromu Pleso.
Što se događa s ekipom specijalaca?
Njima saopštavam da krenu na teren, ali da ništa ne poduzimaju, već da čekaju nova naređenja. U Beograd odlazim sa zebnjom da će početak akcije biti odložen. Posle kraćeg referisanja, gde posebno ističem da je sve spremno za početak akcije, Kadijević odlučuje da se sačeka još nekoliko dana. Kaže kako je neophodno da se zatraži suglasnost od Predsedništva države. Moja primedba da u tom kolektivnom šefu države sedi i jedan Stipe Mesić i da Mesić ne sme javno da pristane na akciju, ne menja tok stvari. »

Te se večeri, general Veljko Kadijević nije se usudio izvesti vojni udar bez odluke Predsjedništva, pa je odgođena. za 25. siječnja, kad se dio vodstva HDZ-a iz Osijeka sklonio u podrum osječkog MUP-a pod Kirovu »zaštitu«. Glavaš nije imao povjerenja u Kira, pa se na desetak dana sklonio u selo Stari Perkovci pokraj Slavonskoga Broda sa skupinom najpovjerljivijih suradnika. Kasnije je doznao kako je KOS za to znao iste večeri jer je imao suradnika među njegovim najbližim pratiocima.
Plan nije aktiviran iz više razloga. U vojnom vrhu je postojala oštra borba između “srpske” i “jugoslavenske” struje. Srpska se zalagala za udar u korist Velike Srbije, pošto Velikosrbe nije zanimala nikakva Jugoslavija. Na iskustvima iz Kraljevine Jugoslavije su vidjeli kako bi Jugoslavija, bez diktature, mogla postati država u kojoj oni ne bi mogli dominirati. Oni nisu imali apsolutnu većinu u strukturi stanovništva, a demografski podatci su pokazivali loša kretanja za njih. Projugoslavenska struja smatrala kako su za početak raspada krivi svi te ih treba sve, bez izuzetka, uhititi, uključujući i srpsko i crnogorsko rukovodstvo. Npr. mišljenje generala Svete Višnjića (zadnji zapovjednik ljubljanske VO) bilo je: “U interesu očuvanja Jugoslavije Miloševića treba rušiti svim sredstvima”. Zbog toga se odustalo od najradikalnijeg koraka, a u SSNO i Generalštabu je zaključeno kako će JNA biti s onim narodima “koji je žele” kao svoju.

Quote:Dana 9. 3. 1991. projugoslavenska frakcija KOS-a organizirala je demonstracije u Beogradu na Trgu slobode. Miting je formalno organiziran protiv informativnog monopola TV Bastilje. Na Trg Republike došlo je oko sto tisuća ljudi, a poslije intervencije milicije počeli su neredi u kojima je poginuo demonstrant Branivoje Milinović i policajac Nedeljko Kosović. Tijekom demonstracija povrijeđeno je 203, a uhapšeno 108 građana. Na zahtjev Borisava Jovića, člana Predsjedništva SFRJ, na ulice Beograda su izišli tenkovi JNA kako bi pomogli miliciji u zavođenju reda. Uhapšen je Vuk Drašković, predsjednik SPO i lider opozicije. Predsjednik Tuđman, u strahu kako bi se demonstracije mogle pretvoriti u vojni udar, javno je preko televizije pružio podršku legalno i demokratski izabranom predsjedniku Srbije. Tuđman se opravdano bojao kako bi se u slučaju rušenja Miloševića vojni udar proširio na čitavu Jugoslaviju, što bi s tadašnjim odnosom vojnih snaga bilo obično tehničko pitanje. U tom slučaju od samostalnosti Hrvatske ne bi bilo ništa, JNA bi pohvatala 10.000. hrvatskih policajaca i oko 20.000. polunaoružanih dragovoljaca na noćnim stražama te ih većinu osudila na dugogodišnje kazne ili likvidirala po raznim »Jazovkama«.

Quote:Го прашувам како сега гледа на својата улога во изведувањето на тенковите во Белград, саботата на 9 март 1991 година и потоа, во настаните што следуваа.



"Мислам дека придонесов да се смири тензијата. Јас ја дадов согласноста, дури откако во демонстрациите падна втората жртва, дури откако толпата почна да ги каменува странските мисии кои, според меѓународните конвенции, моравме да ги штитиме, дури откако беше потврдено дека ќе се почитува моето барање тенковите да немаат боева муниција и да се движат само по булеварот ?Маршал Тито". Така и беше. Утредента тенковите беа повлечени. Јовиќ преку телевизијата попладнето, во неделата, закажа седница за наредниот ден, 11 март. Одлетав за Скопје на договор. На состанокот кај Глигоров беа Кљусев, Андов, Мијалков и не знам зошто, Тошо Атанасовски. Глигоров ми рече дека не треба да одам, затоа што ќе нў апселе, дека дал налог за евакуација на македонското раководство и дека блиндирани возила на македонската полиција биле изведени пред МРТВ, "Нова Македонија" итн. Е, тогаш му реков на Глигоров дека народот мене ме избрал и за арно и за лошо и дека морам да одам, и дека нема да се кријам, па што и да стане со мене.

Навистина, тој така и постапил утредента, го чекал на писта Месиќа, кој бил преплашен дека ќе ги испоапсат или дека ќе ги убијат. Во автомобилот, возејќи се кон Белград го куражел Стипета дека нема да прават од нив великомаченици, па така стигнале на седницата и ја поништиле одлуката за излегување на тенковите, па дури потоа, дошла оставката на Јовиќ со цел да се предизвика криза на отсуство на Претседателството како Врховен командант на ЈНА, по што Генералштабот би ја презел власта во земјата...

(05-02-2011 11:10 PM)ЈорданПетровски-ЦРНИ Wrote:  После неуспехот на Голубовски, за да се спроведе планот на воениот врв за зачувување на Југославија се глумат преговори помеѓу Љупчо, Гошев и Андов за наводна поделба на власт помеѓу Македонски партии. Вистинската цел на тие преговори е да се подготви план Б. Планот Б е устоличвање на Киро Глигоров а преку него да се спроведуваат плановите на YUТА и ОПЕРА. Во тоа КОС успева.

Екипата која го носи Глигоров во Македонија:

Quote:во серијата “Најдолгиот пат” емитувана на Канал 5 минатиот месец, беше посочен од страна на Никола Кљусев како човекот кој го довел Киро Глигоров од Белград за да бидне претседател на независна Македонија. Изјавата на Кљусев гласеше вака (парафраза): “Се собравме во вилата на Михајло Апостолски, кој беше оженет за сестрата на Киро Глигоров, Цвета. Таму бевме јас, Ѓорѓи Наумов, Јордан Мијалков и Борис Змејковски. Ние одлучивме дека, преку Пане Велев, треба да го вратиме Киро во Македонија, зашто тој има доволно искуство да ја води државата”. Што е она што е посебно интересно во изјавава на Кљусев? Тоа што за враќањето на дедото на Шеќеринска во тазе осамостоена Македонија решавал не само таткото на Сашо и Владимир Мијалков, ами и “чичковците” на Никола Груевски, Кљусев и Наумов.

Quote:За атер на блискоста со Ѕинго, Мијалков "работел" по Штипска линија, за К.Глигоров од парламентот да биде избран за прв претседател на независна
Република Македонија. Но,и покрај тоа, поради различната политика што ја застапувале, меѓу нив имало голема недоверба. Глигоров постојано го критикувал Мијалков и работењето на МВР и притискал кај Кљусев да го смени. Еден од современиците на Мијалков, во своите сеќавања открива една многу индикативна работа, за која му се доверил Мијалков: "Во такви околности, спроведувајки ги службено добиените задачи, Јордан воспостави таен режим за секојдневно следење на Глигоров, за да не дојде до ескалирање на односите меѓу претседателите, а сето тоа се одвиваше во интерес на РМ". Ако очите не не лажат, ова е јасно сведочење дека Мијалков го прислушувал својот претседател Глигоров! За иронијата да биде целосна, Ѕинго сведочи дека Мијалков кај него факал врски за Глигоров да го задрзи на министерската функција откако ке падне експертската влада на Кљусев!?

Quote:Повеќе пати тие се одрекоа од договорите што ги направија со ВМРО—ДПМНЕ. Така на пример: беше направен меѓупартиски договор ВМРО-ДПМНЕ, како партија со најголем број мандати во македонскиот парламент да ги даде претседателот и потпретседателот на Македонија. Беше постигната и согласност кои личности да бидат избрани на тие функции - владиката Михаил за претседател на Републиката, Љубчо Георгиевски за потпретседател. Според тој договор комунистот Петар Гошев, требаше да биде избран за претседател на македонската влада а Андов за председател на собранието. Меѓутоа уште пред седницата на Собранието на Македонија на која што требаше да бидат избрани претседателот и потпретседателот на Републиката, комунистите на седницата на својот Централен комитет донесоа решение да не гласаат за кандидатите на ВМРО-ДПМНЕ и извршија притисок врз Македонската Православна Црква, епископот Михаил да ја повлече својата кандидатура. Михаил Гогов со повлекувањето на својата кандидатура им го отвори патот на комунистите да го кандидираат Киро Глигоров за претседател на Републиката.

Наводно Глигоров да не биде избран на првото гласање помогнал Фрањо Туѓман убедувајки ги пратениците на ПДП да не гласаат за избор на Глигоров.

Што се случува во периодот до второто гласање е многу интересно.

Quote:кога се мислеше дека македонската демократија конечно ќе почне да функционира, комунистите и кладоа нова кочница. Тие го одолговлекуваат избирањето на претседателот на владата, под изговор дека предложениот кандидат од ВМРО-ДПМНЕ, инж. Александар Лепавцев ги немал потребните стручни квалификации. Ништо не помогна и тоа што ВМРО-ДПМНЕ покрај споменатиот кандидат истакна уште тројца. Комунистот Киро Глигоров, како претседател на Републиката ги дисквалификува кандидатите на ВМРО-ДПМНЕ како нестручни. Во моментов кога ја пишуваме оваа статија македонската влада се уште не е конституирана. Комунистите, Киро Глигоров и Петар Гошев кои зад себе имаат долг стаж на "стопанственици" го упропастија македонското стопанство доведувајќи го до питачки стап, сега си го узурпираат правото да одредуваат кој е доволно стручен или не, за да биде избран за претседател на македонската влада!

Драган Богдановски 1991год

Зошто не бил доделен мандатот на ВМРО ДПМНЕ:

Quote:СЕГА: Господине Андов, многу контроверзи предизвика Вашето тврдење во неделникот “Фокус”, дека при создавањето на првата македонска влада, под влијание на Белград, Киро Глигоров ги одбил кандидатите на ВМРО-ДПМНЕ за премиер. Во интервју за минатиот број на “Сега”, Глигоров ја отфрли Вашата теза и изјави дека одлучил да ги одбие кандидатите на ВМРО-ДПМНЕ бидејќи тие “не соодветствувале на неговата претстава за профилот и за квалификациите на еден премиер на влада пред која се исправени вонредно тешки задачи”. Да расчистиме најнапред една битна работа - имаше ли Глиоров уставно право да избира и да се води од своите субјективни мислења за кандидатите?

Андов: Не, немаше. Такво уставно право претседателот во Македонија нема. И по стариот Устав, по амандманите со кои беше иновиран, претседателот го немаше тоа право. Значи, Глигоров, 1991 година, во февруари и март, кога одлучуваше на кого ќе го даде мандатот, немаше право да се раководи од некоја негова престава “за профилот и квалификациите на еден премиер на влада пред која се исправени голем број на задачи”. Тој, едноставно, беше должен да го даде мандатот на личноста што ќе му биде предложена од партијата која на изборите добила најмногу пратеници, а тоа беше ВМРО-ДПМНЕ. Исклучиво на пратениците во Собранието им е дадено право да одлчучат дали ќе го изберат предложениот кандидат или пак тој нема да добие потребно мнозинство гласови. Според тоа, Глигоров во 1991 година, без оглед од што се раководел, го прекрши Уставот и, едноставно, ги третираше како непостоечки резултатите од повеќепартиските избори.
...
СЕГА: Врз основа на што тврдите дека однесувањето на Глигоров во тие години беше раководено од Белград? Имате ли некакви докази за тоа?

Андов: Дека Глигоров сам не решил да не го даде мандатот на било кој предлог за премиер што ќе дојде од ВМРО-ДПМНЕ, туку дека тој став дошол од Белград, на македонската јавност и беше соопштено од еден наш врвен разузнавач, уште пред неколку години, во телевизиската емисија на новинарот Васко Ефтов “Во центарот”. Таа изјава Глигоров не ја демантираше. А како што знае јавноста, тој со деманти реагира многу често и на поблаги изјави.

(08-02-2011 04:06 AM)ЈорданПетровски-ЦРНИ Wrote:  кога се мислеше дека македонската демократија конечно ќе почне да функционира, комунистите и кладоа нова кочница. Тие го одолговлекуваат избирањето на претседателот на владата, под изговор дека предложениот кандидат од ВМРО-ДПМНЕ, инж. Александар Лепавцев ги немал потребните стручни квалификации. Ништо не помогна и тоа што ВМРО-ДПМНЕ покрај споменатиот кандидат истакна уште тројца. Комунистот Киро Глигоров, како претседател на Републиката ги дисквалификува кандидатите на ВМРО-ДПМНЕ како нестручни. Во моментов кога ја пишуваме оваа статија македонската влада се уште не е конституирана. Комунистите, Киро Глигоров и Петар Гошев кои зад себе имаат долг стаж на "стопанственици" го упропастија македонското стопанство доведувајќи го до питачки стап, сега си го узурпираат правото да одредуваат кој е доволно стручен или не, за да биде избран за претседател на македонската влада!

Драган Богдановски 1991год

Во играта да биде прифатена експертската влада од страна на ВМРО ДПМНЕ една од клучните улоги ја има Јордан Арсвов тогашниот председателот на Уставниот Суд на Македонија. Штипљанец и човек од кругот на Кљусев, Наумов, Мијалков, Хроват и Глигоров ...

Врските/влианието на Јордан Арсов во ВМРО ДПМНЕ е остварувано преку Мане Јаковлевски чиј зет е Јордан Арсов и Доста Димовска.

Во времето на министерувањето на Доста Димовска со МВР Јордан Арсов и беше советник на Димовска.

За Мане Јаковлевски, Јанко Бачев тврди дека е соработник на службите. ПРЕДСЕДАТЕЛ на Уставен Суд на Македонија неможело да стане лице кое не е соработник на службите.
Опстанокот на Доста Димовска на политичката сцена и покрај обвинувањата од Љупчо Георгиевски, од Груевски јасно зборува дека и нејзината улога неможе да биде не поврзана со службите.

Активностите и изјавите многу јасно ја потврдуват улога на Глигоров, Андов, Кљусев ... Се е подредено за зачувување на Југославија.

Quote:"Македонија е заинтересирана за тоа да се зачува југословенската заедница." 6-ти март, 1991 година, Љубљана, Киро Глигоров Претседател на Социјалистичка Република Македонија, подоцна Претседател на Република Македонија 1990-1999

"Ние друг избор и немаме - непрекинато да разговараме се' додека не дојдеме до решение. Тоа ќе го заклучиме и заеднички, едни ќе речат дека ќе можат да живеат во оваа земја, други ќе речат дека ќе можат да живеат под овие услови и сите ќе констатираме дека можеме да живееме заедно. Има можности за зачувување на Југославија и има услови за тоа, а кога станува збор за Македонија - животно сме заинтересирани да се зачува југословенската заедница и сакаме во тоа конструткивно да учествуваме и да соработуваме", "Кога ќе помине ова време, ќе се увериме дека не само што мораме, туку и умееме да живееме заедно и заедно да го градиме нашиот заеднички дом... Југославија и само Југославија и ништо друго освен Југославија." Киро Глигоров, 1991 година.

"Цврстата определеност на Републиката (Македонија е, н.з.) да се истрае курсот на реформата и за преобразба на Југославија во заедница на равноправни суверени републики. Југославија како заедница ќе може поуспешно да се интегрира во европските интеграции отколку републиките одделно" 23-ти мај, 1991 година, Киро Глигоров на средба со делегација на германскиот Бундестаг.

"Не предвидувам распаѓање на Југославија, сеедно што ќе ја трнасформираме по волја на граѓаните. Југословенската држава е создадена од 6 републики и нарушувањето на таа конституција не е во интерес на Македонија" - "Борба" 27-ми април, 1991 година, Васил Тупурковски член на Претседателството на СФРЈ од СРМ, подоцна специјален пратеник на Претседателот на Република Македонија во САД, подоцна лидер на Демократска Алтернатива, коалиционен парнтер во владата од 1998-ма година.

Quote:"Македонија не треба да се занесува со некои привлечни идеи кои во моментов можат да ни послужат како измама. За нас особено значајно е да не дојде до распарчување на Југославија, затоа што тоа би не одвело кон неизбежно применување на недемократски и насилни методи" 13-ти април, 1991 година, Кавадарци. Стојан Андов Претседател на Собранието на СРМ, а подоцна РМ 1990-1998.

"Македонија се' уште верува во можноста за политички договор и во одлуките што би довеле до сојуз на суверени држави" 29-ти мај, 1991 година, Љубљана, академик Никола Кљусев, Премиер на "експертската" влада на СРМ, подоцна РМ 1991-1992, а подоцна член на советот на интелектуалци на ВМРО-ДПМНЕ 1997 и Министер во Владата на ВМРО-ДПМНЕ 1998-2002.

"Се определивме за суверена република Македонија, која самостојно, доброволно и равноправно се определува за поврзување и зрдужување со другите суверени републики во рамките на Југославија. Југославија ја гледаме како можна заедница на сегашните pавноправни суверени држави, а друг вид на решение го сметаме за неприфатлива варијанта, која на Македонија не и обезбедува сигурност." 20-ти април, 1991, Скопје, Декларација на Социјалдемократскиот Сојуз на Македонија"

Quote:"Ние се боревме и ќе се бориме да се зачува југословенската заедница. Понекаде се мисли оти по референдумот Македонија ќе биде помалку заитересирана, а потоа и помалку ангажирана, за решавање на југословенската криза и за постигнување на меѓурепубличкиот договор. Би рекол напротив интензитетот на нашите напори ќе се зголеми, ќе бидеме многу активни во сите тие разговори и преговори, ќе направиме се' да дојде до договор меѓу републиките." "Гласот 'за' суверена и самостојна Македонија е глас за здружување во Сојуз на суверени држави во Југославија. Повеќедецениското опстојување и заедничкиот соживот на овој простор е основата врз која ги осознаваме и нашите интереси за неговата иднина. Гласот 'за' референдумот е повик за престанување на безумната војна и крвопролевањата во Јуогславија. Не ни требаат нови човечки жртви, нови историски омрази, националистички страсти и болни апетити за прекројување на некакви нови граници и сојузништва. Југославија ни е потребна како модерен сојуз на суверени држави, во кој равноправноста и толерантноста се услов да опстоиме и виза да се придружиме таму каде што природно припаѓаме, во европскиот дом на народите." Киро Глигоров, 28 август 1991 година.

(06-02-2011 05:37 PM)МрачниотКоњаник Wrote:  

(06-02-2011 10:35 AM)sokoli Wrote:  Jas licno za sebe nikako ne mozham da se osllobodam od utisok, deka i shpegel bill na kosoviot pllaten spisok.Edinstveno shto mi nedostignuvat informacii kakov bill medjusebniot odnos manolic spegelj.Inaku tvrdnjata na shpegelj da se oficirima jna odmah puca i to u stomak,I toa ponoveno nekolku pati so povisok ton od drugiot razgovor mnogu mi e somnitellen.

Во времето кога Шпегељ беше устоличен за министер во хрватската влада ЈНА веќе наголемо беше зафатена со прераспоредување на своите инсталации во Хрватска, не само заради подготовката за неминовната војна туку и заради изобилството чувствителни информации кои Шпегељ ги знае и можат да се искористат во претстојната војна. Така да не би го замислувал Шпегељ како КОС-овец, можеби бил пред `90-тите но не и за време на војната.
Туку нешто друго паѓа в очи соколи, секаква средба меѓу македонската и српската влада се толкува како здружување на Скопје и Белград заради заговор против Албанците а имаше средба на бугарските и грчките министри со српскиот па тоа нели е исто здружување со Белград и заговор против Албанците? Ако секоја средба со Белград е нелегитимна и заговарачка, како тространата средба не е, а македонската е?

Hmmm ne mozham nishto da kazham bideiki nemam argumenti.Inaku somnitellno mi e kako kos uspea da montira kamera vo televizorot na eden togashen minister.Tolku li mu bill nesiguren stanot.Pa mozhelle vo stan da mu montirat atomska bomba.I zashto zborovite koga tropate na vratata na oficerite na jna pukajte direktno vo stomak.Zashto ne vo gllava zashto ne vo srce.Vo princip sekoj covek e najshirok vo gradi i intuitivno koga se gadja se gadja vo gradi.I tolku zasllugi za formiranje na hrvatskite edinici za formiranje na zengite i ne znam koi sve formacii.I na kraj prosto isceznuva i ne se spomnuva nikade.Kako avet dojde tako iscezna.

Izgleda se ushte ne razbra shto pishuvashe vesnikot lajmi.
sPORED PISHUVANJATA NA BRITANSKIOT VESNIK EKONOMIST STANUVA ZBOR ZA OBNOVUVANJE NA YUGO SVERATA.
Ushte ednash ti kazhuvam pred dva meseca lajmi objavi deka se sprema eden takov sostanok od najvisok mozhen nivo kade ke se razgovara za ukinuvanje na pasoshi i pominuvanje na granica samo so licna karta.Toa ke bide pocetniot cekor kon potpollno ukinuvanje na makedonsko srpskata granica.

Znaci ne stanuva zbor za zagovor medju makedonci i srbi protiv allbanci.No stanuva zagovor protiv tvojata drzhava gospodine.Ne se stvara federacija allbanija srbija i nema da se spomne imeto allbanija.Makedonija prestanuva da postoi i da se spomnuva.Bideiki jas otvoreno ti kazhuvam.Jas pod srbija nema da zhivim.
I cellata omraza sprema bugarija e vo toa shto bugarite ke se vrodat kako precka na taja federacija bidi siguren.Za toa na mnogu zborot bugarija im izgleda kako na djavollot krstot

Според прочитаното за аферата "Опера" можам да ги дадам следниве заклучоци зошто таа операција,па и војните на Милошевиќ не успеаја.
Прво,самата "Опера" е судир меѓу две струи во безбедносните структури во Југославија.Едните биле про-Југословенски,другите про-Србски ориентирани.За судирот многу малку се знаело.
Истотака,најголемата грешка што ЈНА и КОС ја имаат направено е неизвршувањето на државниот удар во Хрватска,и другите републики.
Второ и најважно главна цел на "Опера" и каде најжестоко се одвивала е Србија,Босна,Хрватска републики со бројно Србско малцинство.Тие пак лесно можеле според проценките на КОС да се зберат под барјакот на Великосрбството.И во тие Републики граѓанската војна беше жестока.
Трето принципот кој се користеше од страна на ЈВ,КОС беше "Раздели па владеј" со посебно акцентирање на меѓусобните етнички разлики,и со тоа се сееше омраза.Во Македонија тоа кулминираше со војната во 2001 година.

Крај на ПРОЈУГОСЛОВЕНСТВОТО во ОПЕРА

Quote:na početku ratnih dejstava, u samom KOS-u i RV i PVO je počela da se stvara nova uticajna grupa koju će vlast Slobodana Miloševića iskoristiti za obračun sa svim projugoslovenskim generalima. Oni će i nehapšenje Špegelja i pad "labradora", slanje pancira MUP-u BiH..., iskoristiti protiv prvih ljudi KOS-a u aferi "Opera". "Opera" je imala presudan značaj za dalju sudbinu KOS-a, a efekti su se pokazali već početkom 1992. godine, kada su se na udaru srpskih vlasti našli mnogi operativci ove službe koji su ranije radili u Hrvatskoj i BiH. Na mesto generala Vasiljevića doveden je general Nedeljko Bošković, iako je već bio u penziji. U svakom slučaju, suština ovog "disciplinovanja" KOS-a može se pronaći u Miloševićevom nepoverenju u Vojsku, delom i zbog velikog uticaja koji je na prvog čoveka Srbije tada imao Jovica Stanišić, šef srpske Državne bezbednosti. Dok je RDB Srbije odmah pokazao lojalnost novom režimu, KOS je držao distancu neko vreme.

Quote:Afera ''opera''
U ''Operi'', još jednoj ujdurmi neozbiljnih i neodgovornih ali opasnih čelnika tajnih službi, život je pod do sada nerazjašnjenim okolnostima izgubio najmanje jedan čovek. U središte pažnje ''Operu'' ove godine vraća Haški tribunal i proces koji se tamo vodi protiv Slobodana Miloševića. On je u prvoj polovini '92. godine inicirao ''Operu'' kako bi se rešio dela JNA koji mu je smetao u daljim ratnim planovima. Uzroci i posledice ''Opere'' sežu do današnjih dana a još nema jasnih odgovora...

Quote: Svedočenje Slobodana Rakočevića

U šestom mjesecu 91. godine promijenjen je komandant ratnog vazduhoplovstva. General pukovnik Anton Tus tada se priključio vojsci svoje republike, posle je napustio Tuđmana i rekao mu 'ja sam dva puta ustao protiv poglavnika, '41. i '91. godine'. Naravno, on je proglašen ustašom, i bile su dvije opcije ko će ga zamjeniti. Jedna opcija, krajnje prosrpska, nacionalistička, da dođe Božidar Stevanović, tada komandant Prvog vazduhoplovnog korpusa na Banjici, iza koje je stajao lobi generala počev od Pekića i nekih drugih koji su držali mitinge po Petrovoj gori i svuda, a druga opcija je bila jedna jugoslovenska, da dođe Hrvat Zvonko Jurević, na čijoj je posle sahrani cijeli Slavonski Brod bio, da bi dvije godine kasnije bila izlijepljena svaka bandera tekstom o njemu kao o izdajniku. I pobijedila je opcija projugoslovenska i Stevanović je već podnio bio, u znak protesta što mu Hrvat dolazi na čelo vazduhoplovstva, zahtjev da ide u penziju, a onda mu je neko savjetovao da ostane - i on je ostao. Onda smo mnogim pučevima, koji su se završili 5. marta '92. godine, čelni ljudi u vazduhoplovstvu i Jurević komandant, Mirčetić načelnik štaba i zamjenik komandanta Vojislav Radović, i Slobodan Rakočević, tj. ja, otjerani. Da bi se to sve opravdalo, na sajmu tehnike, gdje bi to drugo, Branko Kostić rekao je o najvećoj špijunskoj aferi da je služba to radila i da će u roku od deset dana sve biti obnarodovano.

Quote:Odmah se pristupa hapšenjima pojedinih saradnika struktura bezbjednosti i naših saradnika i to uglavnom onih nesretnika sa prostora Hrvatske i Bosne koji su došli ovdje i koji nisu imali ništa. Paraslužba, privatna, ona je prikupljala sva saznanja o našoj djelatnosti, djelatnosti ''Opere''. Nedeljko Bošković preko novina je plasirao da je Slobodan Rakočević bio žestoki protivnik opcije Branko Kostić i Slobodan Milošević i odluka predsjedništva - što je bilo tačno. Četvrtog i 5. marta u beogradskoj štampi, tu su prvoborci ''Novosti'', objavljuje se o ''Operi'' kao kukavičijem gnjezdu, kao punktu hrvatske obavještajne službe. Objavljuje se da sam ja neposredno krivac za ubistvo Željka Paradžine, pilota koji je u januaru ubijen u jednom kafiću u Zemunu. Kada se to desilo, ja sam bio u Bihaću i svom pomoćniku sam rekao 'poveži se sa ovima iz MUP-a, sa Radetom Markovićem, pošto je on bio u gradu šef za kriminal, to je naša nadležnost, izdajte saopštenje'. Mi smo izdali jedno saopštenje koje ja evo imam, da ga je ubio neki Bakić, kriminalac koji se upravo vratio tih dana sa ratišta iz Vukovara, i da tu nema ničeg sumnjivog. Međutim, to je iskorišćeno dok je Tuđman bio u Ohridu, već ga je čekala moja ceduljica na stolu da sam rekao da treba ubiti ovog Paradžinu. Zašto? Zato što je on bombardovao u Novim Čakovcima jedno postrojenje gdje su bili njemački instruktori i tu je poginulo par stotina ljudi. I pošto nije bilo dokaza, ništa od velike afere, onda su počeli zatvarati.

Quote:Formira se privatni zatvor u Zemunu, to su podrumske prostorije kroz koje prolazi negdje oko petnaestak ljudi i to saradnika službe, tzv. ''labradorci'', a tih petnaestak ljudi provodi tu od 5 do 40 dana, većina preko 30, s tim što su podvrgnuti iznuđivanju dokaza i tu je pokrenut postupak. Ja imam sve izjave tih ljudi, to su izjave date u toku istrage koja je pokrenuta kasnije, '93, protiv Nedeljka Boškovića i nekih drugih, sve sa ciljem da se potvrdi izjava Branka Kostića o najvećoj špijunskoj aferi, ono što piše štampa, o punktu špijunske obaveštajne službe Hrvatske. Pošto ljudi to nisu mogli potvrditi, bukvalno je tražena izjava, dakle da se kaže da je Rakočević špijun. Mene su ostavili na miru, nisu me dirali sve od smjene, od 5. marta '92. godine do 21. maja iste godine, kada sam uhapšen. Ta tri mjeseca su koristili za mnoge radnje sa ciljem da otkriju moje aktivnosti, premda je unaprijed bilo jasno da je to tajno slušanje, snimanje, praćenje.

Quote:Rakočević: Radenko Radojčić, sa pseudonimom Ljudevit, i Slavko Malobabić, Kondor , između ostalih, su pobjegli iz Hrvatske, dobili druga imena, ušli u sastav ''Opere'' jer su im porodice otišle u Hrvatsku i sad štampa objavljuje njihova puna imena, prezimena i pseudonime i počinju stravična stradanja ljudi tamo. Radenka zatvaraju zbog toga što je pretresom u kasi nađen dokument organa bezbjednosti. Ja pod prisilom odlazim da svjedočim, ja sam mu dao ta dokumenta i ako je neko kriv, onda sam ja taj, s napomenom da je ta dokumenta on izradio. Ja sam svjedočio dva dana i posle, kad ništa nisu mogli prema njima da pokrenu, na insistiranje tadašnjeg tužioca oružanih snaga, doktora Miladina Papića, oni ga puštaju. Radenko se nađe tu, slijede presretanja, pucanja, maltretiranja od strane MUP-a, ovaj pobjegne u Banjaluku, u Bosnu, pozivaju u komandu vazduhoplovstva Papića da izvrši pritisak, da pokrene privatnu krivičnu prijavu protiv mene. Više od 12 sati su ga ubjeđivali Stevanović, Bošković, Bajić da prihvati protiv mene krivičnu prijavu. Oni su mu rekli otvoreno - Miladine Papiću, ako ne pokreneš postupak protiv Slobodana Rakočevića, otjeraćemo te u penziju. Nedeljko Bošković mu kaže - Papiću, tebe ću da hapsim u prisustvu kamera RTS-a. Sutradan, Miladin Papić održi sastanak sa svojim tužilaštvom, kolegijum, i svi su jednoglasno bili za to da tu nema ništa, uključujući i tužioca ratnog vazduhoplovstva i protivvazdušne odbrane Đuru Dragića. On je rekao da se potpuno slaže, ali da ja moram ići u postupak jer mi je naređeno. Ovaj mu daje tzv. instrukciju, a to je obaveza u hijerarhiji vojničkoj, da se pored toga pokrene postupak protiv mene, Radojčića i kasnije Vasiljevića, Tomanova, Sabolovića, Radakovića. I prvog kada je išao na posao, Papić pročita u novinama da je penzionisan.

Quote:Saslusanjem ovog treceg aktera spijunske drame u Komandi RV i PVO zavrsena je druga faza slucaja �Opera�, koji je na vojni sud doveo i generala Zvonka Jurjevica i Voju Radovica sa cak dvadesetak oficira i dobrovoljaca. Zbog interesa istrage nemoguce je bilo dobiti zvanicne informacije o daljem toku afere �Opera�, ali se znalo da vojni istrazni organi ulazu napore da kroz dokaze i svedocenja ljudi, potvrde svoje sumnje da su Rakocevic, Radakovic, Radojcic i Malobabic, pocinili dela iz oblasti politickog i privrednog kriminala. Bilo je indicija, ali i reziranih glasina u KOS-u RV I PVO, da je tajna organizacija �Opera� formirana ne samo za propagandnu delatnost protiv Hrvatske vec i za, eventualno, osvajanje vlasti u novoj Jugoslaviji i za njen povratak u stare granice. Simptomaticno je, medjutim, da se u javnosti slucaj �Opera� povezivao i sa politickim interesima stranke SK � Pokret za Jugoslaviju, pa cak i sa izjavama nekih zvanicnika o mogucnosti formiranja marionetske vlade u Jugoslaviji. Tu se, pre svega, govorkalo o navodnom vojnom pucu, koji je pripremao u Londonu penzionisani admiral Branko Mamula.

Quote:Na sudjenju, pukovnik Slobodan Rakocevic je svu odgovornost za rad u �Operi� prebacivao na generala Zvonka Jurjevica, tada komandanta Ratnog vazduhoplovstva, a ovaj na generala Voju Radovica, nacelnika politicke uprave, odgovorne i za informisanje javnosti. U tom krugu, ipak, kako su svedocili glavni akteri drame, u Komandi RV i PVO nacelnik bezbednosti je imao glavnu rec, jer su svi radili po njegovim zapovestima. Ne zna se prava uloga Slobodana Rakocevica u radu �Labradora�, mada ima oficira koji svedoce da je on izdavao naredjenja clanovima grupe, a cak i da je medju prvima saznao da je grupa otkrivena. O tome armijski vrh nije bio obavesten, mada se u vojsci i sumnjalo u patriotsku ulogu grupe �Labrador�, jer se i mislilo da je ona, ipak, radila za MUP Hrvatske, a ne za KOS JNA. Beogradski magazin �Duga� objavio je 1992. godine kompletnu pricu o tajnoj grupi �Labrador� sa imenima i podacima o njenim clanovima. Kako je ovaj tekst bio pisan iz kontraobavestajnih i poverljivih izvora, novi nacelnik KOS-a Aleksandar Dimitrijevic je naredio istragu, koju je vodio pukovnik Ljuba Ristic. General Dimitrijevic je Moravac, iskusni kontraobavestajac u Armiji, bivsi saradnik generala Aleksandra Vasiljevica. Istraga pukovnika Ristica je pokazala da je tajni dosije �Labrador� ovim novinama ustupio jedan visoki oficir KOS-a, sumnjalo se na generala Nedju Boskovica, sa namerom da diskredituje njene clanove, jer su neki od njih bili ujedno i pripadnici organizacije �Opera�. Sve se to desavalo u vreme sudjenja glavnim akterima afere �Opera�.

Quote:Sud je nasao da je Rakocevic odgovoran ponajvise zbog neovlascenog raspolaganja oruzjem koje je iz Bihaca dovezeno u Zemun. Oruzje nije bilo evidentirano i deljeno je po licnom nahodjenju, sto je protiv propisa JNA, tj. Vojske Jugoslavije. Kako je utvrdjeno da je Rakocevic mimo ovlascenja generala Zvonka Jurjevica prisluskivao generala Bozidara Stevanovica, komandanta I korpusa, za to je kaznjen i za to neovlasceno prisluskivanje i snimanje ovog komandanta, kao i komandanta i pilota batajnickog puka. Uredjaj za tajno snimanje generala Stevanovica bio je ugradjen u njegov radni sto, a snimano je u sobi ispod kabineta komandanta I korpusa na Banjici. Pukovnici Ratko Radakovic i Radomir Drobnjak kaznjeni su sa sest meseci zatvora, uslovno, takodje zbog pomaganja u prometu oruzja iz Bosne. Potpukovnik Ivan Sabolovic iz Zagreba osudjen je na tri godine zatvora, jer nije unistio tajnu dokumentaciju o vojnoj obavestajnoj grupi �Labrador� i o radu KOS-a u Petoj vojnoj oblasti, pa je ona pala u ruke MUP-a Hrvatske, a sa njom i petorica saradnika. Radenko Radojcic i Slavko Malobabic su oslobodjeni odgovornosti za rad u �Operi� i preduzecu �Opera orijentis�, jer za njihove zloupotrebe nije bilo dokaza. Ove presude u vojnim krugovima su prihvacene s olaksanjem, jer je, prema nekim komentarima, time skinuta ljaga sa RV i PVO, dok je bilo oficira KOS-a koji su smatrali da je osuda, posebno pukovnika Slobodana Rakocevica, osveta Komande iz Zemuna

Quote:Po onome sto je govorio general Blagoje Adzic, smatram, »Opera« je povod za neke mere koje su usledile u preobrazaju Armije. Novi ljudi koji su dosli u Komandu RV i PVO marta meseca naprosto su nas na brzaka isterali. Postupci prema nama u Komandi RV i PVO licili su na puc. Ja sam koliko- toliko uspeo normalno da predam duznost, ali smo nas nekoliko unapred osudjeni i proterani od strane generala Bozidara Stevanovica i pukovnika KOS-a Nedeljka Boskovica, koji je reaktiviran. Rad »Opere« ne treba mesati iskljucivo sa radom KOS-a. Clanovi »Opere« koji su radili za SB nisu bili ti koji su uticali na politiku informativno-propagandne delatnosti u RV i PVO, vec je to bilo u nadleznosti komandovanja. Sve sto je cinjeno, daje mi za pravo da tvrdim da je general Bozidar Stevanovic sa generalom Nedeljkom ­ Nedjom Boskovicem i sa jos nekim oficirima izvrsio »puc«, mada on to negira. U jednom intervjuu je, uostalom, i priznao da ga je na duznost komandanta RV i PVO dovela »neka nova vlast«. Sam general Adzic je pisao da je smena i penzionisanje generala u dva talasa izvedeno na cudan nacin i da takvo ciscenje Armije novoj vlasti nije trebalo...« ­ zakljucio je general Vojislav Radovic.
Prozvani general i novi nacelnik Uprave bezbednosti SSNO general-major Nedeljko Boskovic je rodom iz Crne Gore. Rodjen je 1939. godine u selu Orja Luka kod Danilovgrada, a u JNA je od 1959. godine. Zavrsio je vazduhoplovne vojne skole i Komandnostabnu akademiju RV i PVO. Radio je u KOS-u Ratne avijacije, a neko vreme je bio i profesor u Pancevu u Obavestajnoj skoli. Bio je penzionisan, ali je na poziv Komande RV i PVO po izbijanju afere »Opera« preuzeo duznost nacelnika KOS-a u ovoj komandi. Taj izbor Boskovica su podrzali generali Blagoje Adzic i Bozidar Stevanovic, mada su znali da je pukovnik bio disciplinski kaznjavan u KOS-u zbog zloupotrebe sluzbenog polozaja. U svom prvom javnom nastupu, u listu »Narodna armija«, izjavio je da u UB SSNO postoje kadrovi koji su sposobni da izvrsavaju nove zadatke, a time, verovatno, i da privedu uspesno kraju slucaj »Opera«. Ukazom Predsednistva Jugoslavije od 11. maja, pukovnik Nedeljko Boskovic je unapredjen u general-majora i postavljen za desetog nacelnika KOS-a. Njega je nasledio general Aleksandar Dimitrijevic, visoki oficir bezbednosti poreklom iz Jagodine, kadar Aleksandra Vasiljevica, ali i Radmila Bogdanovica.

Quote:Dok se u Zemunu odvijala afera »Opera«, maja 1992. godine u Beogradu se dogodilo iznenadno penzionisanje i smenjivanje cetrdesetak generala i admirala sa visokih funkcija u Ministarstvu odbrane. Bio je to samo jedan od koraka u transformaciji JNA u Vojsku SR Jugoslavije, tacnije prilagodjavanja bivse armije na tek proglasenu novu drzavu i njene vojne potrebe. Porazi JNA i posebno KOS-a nametali su, medjutim, utisak da je rec i o cistki u vojnim redovima. Kada je Kontraobavestajna sluzba bila u pitanju, iz koje su uklonjeni svi kadrovi nesrpske nacionalnosti, detaljno politicko objasnjenje za to je dao licno prvi covek SR Jugoslavije, ujedno i vrhovni komandant u kolektivnom Predsednistvu SRJ Branko Kostic, prilikom posete 36. medjunarodnom sajmu tehnike i tehnickih dostignuca u Beogradu. Odgovarajuci tom prilikom na pitanje o vezi izmedju smene generala i izdaje u Armiji, Branko Kostic je izrekao dosta ostru kritiku na racun organa bezbednosti u JNA:
»Mozemo samo da damo prigovor i primedbu da ocigledno od onih koji su se bavili ili morali baviti obavestajnim radom u Armiji, Predsednistvo kao vrhovna komanda nije bilo informisano i obavestavano... Ako bismo sudili i merili kako i na koji nacin su se dogadjaji odvijali u Sloveniji i Hrvatskoj, a jednim delom i u Bosni i Hercegovini, iako o tome do sada nije bilo mnogo govora, onda se sasvim sigurno ne mozemo oteti utisku da je taj deo sluzbe u JNA znacajno podbacio. Do sada su kritike cesce bile upucivane na pojedine vojne komandante, a ovaj deo sluzbe bio je zaobidjen. Mi smo sada ovim potezima i tu napravili radikalne promene. Prvo u Komandi Ratnog vazduhoplovstva, nedavno, a sada i u Generalstabu.«

Quote:Na prosirenom sastanku Vrhovne komande i rukovodecih generala, novi nacelnik GS VJ Zivota Panic je, medjutim, izjavio da je Uprava bezbednosti mobilno obavljala svoj posao i da je Generalstab jedino preko KOS-a redovno dobijao vazne informacije, procene i planove. Javnost sa tom ocenom nije bila upoznata. Za mnoge pripadnike JNA, i aktivne, a posebno penzionisane, izjava Branka Kostica protumacena je kao zestoki samar Upravi bezbednosti SSNO, a samim tim i citavom Ministarstvu odbrane. Prozivanje KOS-a i VOS-a (Obavestajna sluzba), a i samo penzionisanje generala Aleksandra Vasiljevica, kao i njegovog prethodnika generala Marka Negovanovica, predstavljaju prvu i jedinu javnu kritiku, pa i cistku u organima bezbednosti JNA. Ovoj sluzbi se na teret stavljala izdaja vise od pet stotina visokih oficira, od kojih su neki, kao, na primer, general Anton Tus i admiral Sveto Letica prebegli u Hrvatsku i izdali dva najelitnija vida vojske ­ avijaciju i mornaricu. Njihova izdaja i prebeg povukli su za sobom i cetiri pilota RV i PVO, koji su sa sobom odneli i avione »MIG-21«, dok je Ratna mornarica zbog izdaje admirala Dragoljuba Bocinova, komandanta Splitske oblasti, izgubila svoju najvazniju stratesku luku Loru i na hiljade mladjih oficira. Iz avijacije, pobeglo je dve stotine oficira.
Odgovornost KOS-a za gubljenje pojedinih bitaka, ali pre svega za izdaju i nesposobnost da resi mnoge velike podvale slovenacke, hrvatske, pa i bosanske strane, postavljena je glasno prvi put tri meseca posle izbijanja afere »Opera«. Pokazalo se, naime, da je pukovnik KOS-a Slobodan Rakocevic znao mnogo ranije da je komandant RV i PVO general Anton Tus izdajnik, ali, po njegovom kazivanju, do njegove smene nije doslo, jer na njegove izvestaje iz vise komande, tj. iz SSNO niko nije reagovao. Cak ni kad je Tus prebegao, u JNA niko zbog toga nije odgovarao, a posebno ne u KOS-u.

Momir Bulatović : PRAVILA ĆUTANJA

Quote:Užas zvani sankcije


SAVEZNA Republika Jugoslavija, zajednička država republika Crne Gore i Srbije, proglašena je 27. aprila 1992. godine. Nakon mjesec dana, Savjet bezbjednosti Organizacije ujedinjenih nacija (Rezolucijom br. 757 od 30. maja 1992. godine) zaveo je ovoj zemlji sankcije koje, po svojoj oštrini i sveobuhvatnosti, nikad prije nisu bile primjenjene u međunarodnim odnosima.
Sankcije su uvedene zbog građanskog rata u Bosni i Hercegovini. Uslovi za njihovo ukidanje, odnosno pooštravanje, takođe su bili vezani uz razvoj ratnih prilika u ovoj bivšoj jugoslovenskoj republici.
Mi koji smo bili na čelnim mjestima državne politike nismo imali ni najmanje iluzije da su sankcije bezopasne i da će biti kratkotrajne. Daleko od očiju javnosti, uporno i u stalnoj trci sa vremenom, pripremali smo taktiku privrednog i državnog preživljavanja. Prijetila je blokada svih državnih finansijskih sredstava, zaprijećeno je oduzimanjem naših brodova svuda po svijetu, onemogućeno je plaćanje prema inostranstvu čime su spriječeni svaki uvoz i izvoz (osim humanitarnog, koji je dozvoljavan po posebnoj proceduri, što je značilo nikad, ili još kasnije).

Quote:Država kao švercer


UPRKOS svim naporima, privreda Crne Gore je tonula u nezadrživu katastrofu. Mnogima nije poznato da je od svih republika bivše SFRJ, upravo Crna Gora imala najveću zavisnost svog društvenog bruto proizvoda od spoljnotrgovinske razmjene (uvoz i izvoz). Sankcije su, stoga, najteže djelovale upravo na njenu privredu.
U ekonomskom ratu koji je poveden protiv naše zemlje, uzvratili smo svojevrsnom ”ekonomskom gerilom”. Odlučili smo da naš državni buxet punimo na račun sredstava koja pripadaju buxetima onih država koje su donijele odluku da nam uvedu sankcije.
U donošenju ove državne i političke odluke, ne samo da sam učestvovao, već sam na nju presudno uticao. U to doba, moj politički autoritet je bio neprikosnoven, kako u Crnoj Gori, tako i na nivou federacije. Znam da to nije danas popularno (ili razumno) reći, ali ja ne želim da krijem da sam najodgovorniji (po meni, najzaslužniji) što je šverc cigaretama dobio podršku i zaštitu

Quote:JAVNOSTI je nedovoljno poznato da su prvi koraci u ovom prekomorskom ilegalnom poslu odavno napravljeni. Šverc cigareta brzim gliserima preko Jadrana, odvijao se još u vrijeme Titove Jugoslavije. Pokrovitelj su bile tada moćne savezne službe Državne i Vojne bezbjednosti, a putevi su išli preko Slovenije i Hrvatske. Radilo se, istina, o mnogo manjem obimu ”tranzita”, ali po istim pravilima. Gliseri su propuštani pored naših graničnih službi za fiksan iznos unaprijed plaćen u devizama. Sa italijanskim finansima i karabinjerima, tada nije bilo posebnih problema. Najčešće je dovoljno da se granica čuva samo sa jedne strane. A, bio je stvoren utisak o potpunoj nepropusnosti granica tadašnje SFRJ. Motiv ovih radnji sastojao se u potrebi da Službe raspolažu novcem koji nije podlijegao bilo kakvoj kontroli i kojim su mogli biti plaćeni ljudi za razne ”ugovore o djelu”.
Sve ovo je saopšteno od generala Nedeljka Boškovića i njegovih saradnika iz Vojne bezbjednosti VJ. Preko njega je ostvarena i prva veza sa osobom koja je konkretan posao uvela u Crnu Goru. Radilo se o čovjeku koji je bio u nekoj vrsti rodbinske veze sa Boškovićem, a čije ime je bilo Vanja Bokan. On se predstavljao kao biznismen, da bi kasnije stradao u nekom obračunu u Grčkoj.

Quote:Бивши начелник безбедности ЈНА. Недељко-Неђо Бошковић, je таст Вање Бокана.

PRVI KESTNEROV INTERVJU

Quote:NACIONAL: Otkuda vaše poznanstvo s pokojnim Vanjom Bokanom? Kako ste se s njim upustili u šverc cigareta?
- Od ožujka 1993. do ožujka 1994. živio sam u Skoplju. Tada je postojao embargo na uvoz i izvoz sve robe iz Jugoslavije, a glavni tranzitni poslovi obavljali su se preko Makedonije koja je bila tranzitno središte za promet cigaretama. Taj posao tada je u Makedoniji kontrolirao Danče Šuturkov, "legendarni" zamjenik direktora "Makedonija tabaka". Posao je bio podijeljen strogo po područjima. Jedna garnitura ljudi radila je s BiH. Taj dio posla kontrolirao je Mirko Vučurović, za koga se priča da je dugogodišnji suradnik srpskog SDB-a. U to vrijeme preko telefona sam upoznao Vanju Bokana

Quote:NACIONAL: Kako je nakon toga posao bio organiziran?
- Bokan i ja potpuno smo kontrolirali cigarete koje su uvožene i poslije preprodavane na područje Albanije, Kosova, Srbije i BiH. Bokan je tada preko svojih poslovnih veza jedini mogao ishoditi spuštanje transportnih zrakoplova "iljušin 76" u Podgoricu. To je sređivao preko jedne ukrajinske tvrtke, ali u suradnji s ciparskim vlastima. U svaki od tih zrakoplova stalo je po 3000 baksi cigareta, a znalo se događati da s različitih područja Europe, a najčešće s Cipra, tijekom jedne noći u Podgoricu slete i po četiri zrakoplova. Zarada po avionu bila je 250.000 dolara. Sveukupno su na podgorički aerodrom u kratkom vremenu sletjela 154 aviona.

Quote:NACIONAL: Što se dogodilo nakon što vas je na televiziji prozvao Momir Bulatović?
- Nakon toga se održao sastanak u tvrtki "Mia", koju su držala dva spomenuta Đukanovićeva kuma. Inače, njihova je službena uloga bila prikupljanje takse za Crnu Goru. Formalno, taksa je iznosila 20 dolara po "baksi" cigareta. No stvarna je taksa po "baksi" iznosila 36 dolara. Šest dolara išlo je za sport, 20 državi, a 10 Milu Đukanoviću. Nikada nije izričito rečeno da idu Đukanoviću nego se govorilo da idu "čoveku". Nema to tko drugi biti nego Milo Đukanović.

Quote:NACIONAL: Kako su vam plaćali trgovci cigaretama?
- Isključivo u gotovini. Novci su jedno vrijeme, dok je Bokan još bio u poslu, iznošeni helikopterima u Makedonija u Kreditnu banku Skopje. Nakon što je on napustio posao, novci su avionom prevoženi na Cipar. Tada smo u Beogradu od Vučurovića unajmili "cessnu citation 2" i plaćali mu 10-ak tisuća dolara po letu. Poslije smo kupili istu takvu za sebe. Novac se na Cipru uplaćivao na račune onih od kojih smo nabavljali robu.

Quote:ФАЈНЕНШЛ ТАЈМС" ОТКРИВА


Шверцот со цигари преку Црна Гора на ЕУ и нанел штета од 3,4 милијарди долари


Црногорските власти го толерирале овој "бизнис" бидејќи, според италијански проценки, 50 проценти од црногорскиот буџет се полнеле од шверцот со цигари

Британски "Фајненшл тајмс" пишува дека на Запад расте загриженоста од шверцот со цигари во Црна Гора кој во последниве две години ја чинел Европската Унија 3,4 милијарди долари, јави Ројтерс.

- Шверцот со цигари во Црна Гора почна како обид да се избегнат меѓународните економски санкции што и беа наметнати на Југославија во времето на Слободан Милошевиќ. Но, "бизнисот" процвета и се прошири кон Италија, а оттаму кон останатите членки на Европската Унија. Се повеќе луѓе се вклучуваат и земаат дел од шверцот со цигари, но Црна Гора ја задржува главната улога - пишува германското издание на "Фајненшл тајмс".

Според Гинтер Херман, царински инспектор на германската Влада, шверцот со цигари во Црна Гора почнал да се шири во 1992 година. Во тоа време Слободан Милошевиќ му дозволил на својот пријател Владимир Бокан да го преземе шверцот со цигари. Тој веднаш се здружил со Хрватот Среќко Кестнер. Бокан и Кестнер купувале цигари од "Филип Морис", "РЈ Рејнолдс" и "Бритиш Американ Тобако" преку своите оф шор компании. "SLUCHAJNO" E ZABORAVENA MAKEDONIJA -моја забелешка.

Цигарите наводно биле наменети за "слободна царинска зона во Југославија", како што пишува во еден од документите до кои дошол "Фајненшл тајмс". Под "слободна царинска зона" веројатно се мисли на Црна Гора, која иако има околу 600.000 жители увезувала цигари колку десет пати поголеми земји. Оттаму цигарите со глисери се префрлувале во Италија каде италијанската мафија ги продавала на улиците. Црногорските власти го толерирале овој "бизнис" бидејќи, според италијански проценки, 50 проценти од црногорскиот буџет се полнеле од шверцот со цигари.

Quote:Pušenje ubija


Petak, 19 Jun 2009 monitoring - Broj 974


Gdje je je početak i kraj priče o ,,duvanskoj aferi"? Nekoliko izvora je potvrdilo verziju po kojoj je ideju o tranzitu cigareta u Crnu Goru prvi predložio general Nedeljko Bošković, Crnogorac, 1992-1993. šef Uprave bezbjednosti (KOS) Vojske Jugoslavije. Momir Bulatović (u knjizi Pravila ćutanja), tadašnji crnogorski predsjednik, tvrdi kako je preko Boškovića ,,ostvarena i prva veza sa osobom koja je konkretan posao uvela u Crnu Goru". Bio je to Vladimir Bokan - Vanja, porijeklom Crnogorac, beogradski biznismen, 1992. izbjegao (nakon pokušaja atentata) u Atinu. Bokan je bio Boškovićev zet, znao je Stanka Subotića još iz 1980-ih. Srpska štampa, ne bez omalovažavanja, opisuje kako je Subotić, po zanimanju šnajder, u nekom od Bokanovih butika onomad bio kalfa. U jesen 1992. desio se jedan važan događaj - srpska tajna služba (RDB - Resor državne bezbjednosti) u Beogradu preuzima zgradu, dokumentaciju i ljude Saveznog sekretarijata za unutrašnje poslove koji je još od 1960-ih vodio poslove ,,tranzita" cigareta. Prva ,,duvanska afera", pod nazivom Morava, desila se 1966. kada je šverc cigareta pripisan Aleksandru Rankoviću i saradnicima. Ali, posao nije obustavljen, jer je ,,transfer cigareta (u SFRJ) obavljan preko dvije lokacije, ostrva Lastovo i Vis, pod strogom kontrolom organa ondašnje UDBE", kazao je Bošković koji je na čelo KOS-a, nakon što je reaktiviran kao pukovnik u penziji, doveden uz podršku Jovice Stanišića, šefa RDB-a. Razrađujući ,,probijanje ničim izazvanih međunarodnih ekonomskih sankcija", RDB, KOS i crnogorska SDB, uz političku saglasnost svih ondašnjih SRJ vlasti, organizovali su lukrativne netvorke ,,tranzita" cigareta.
Bokan je, preko svojih veza u Ukrajini i na Kipru, obezbijedio 1994. da na aerodrom Podgorica slijeću avioni Iljušin 76 s tovarima cigareta koje se skladište u magacinima Zetatransa, zatim prodaju italijanskim mafijašima s bazama na Crnogorskom primorju koji ih gliserima prebacuju u svoju domovinu.
Poput Italijana, Bokan je za svoj monopol plaćao Vladi Crne Gore. Sistem je 2001. objasnio važan insajder, Srećko Kestner, najprije Bokanov saradnik a onda ,,glavni Subotićev pomoćnik". U jesen 1994. Bokan je, tvrdi Kestner, pozvan na jedan važan sastanak s Milom Đukanovićem na kojem mu je saopšteno kako mu je ,,monopol oduzet nakon što su Milorad Vučelić, Stanišić i pokojni Radovan Stojičić Badža uvidjeli profitabilnost tog posla i u posao ubacili Subotića". Kestner je jasno locirao kako se preko luka Zelenika, Bijela i Bar u to vrijeme odvijao posao i „pod kontrolom savezne carine" na čijem je čelu bio Mihalj Kertes.

Ова Јордане како “Алиса во земјата на чудата“, кај е крајот на зајаковата дупка... она за пучот што Мамула го спремал со ликовите од Опера Ориентис ме насмеа. Мислам, јака му душа на оној што ќе им се придружи на тие ликови. Па ни помалку ни повеќе туку од Лондон... хехехе...
Туку пропушти да ги зголемиш буквите на последниот ред, за Вања Бокан што страдал во пресметка во Грција. Таа зајакова дупка би можела да има многу интересен крај.

Quote:На 21 февруари беше склучен договорот Глигоров-Аџиќ за повлекување на ЈНА од Македонија, кое заврши на 27 март.

Quote:Глигоров не го сакаше оружјето на ЈНА

За Ружиновски постојат доста контроверзии поврзани со настаните непосредно пред прогласувањето на независноста на 8 септември 1991 година. Високи функционери од владата на Никола Кљусев го обвинувале него дека планирал да ги апси. Генералот во тој период сметал дека Македонија треба малку да почека со прогласувањето независност, за да се создадат подобри услови за тоа, за што напишал и текст во тогашна „Нова Македонија“.

- Јас останав во ГШ на ЈНА по барање на Глигоров, бидејќи на него му требаше човек таму за комуникација со Аџиќ. Јас сум тој што го убедуваше Аџиќ да се сретне со Глигоров, по што дојде и до познатиот договор Глигоров - Аџиќ за повлекување на ЈНА од Македонија. На ЈНА не и требаше оружјето што беше во Македонија, бидејќи веќе имаше доволно. Од друга страна, пренесувањето на тоа оружје на друга локација подразбираше изградба на нови капацитети за да се смести. Аџиќ му го понуди на Глигоров оружјето на ЈНА што беше на македонска територија, но Глигоров рече дека не сака македонска војска. Оружјето од Македонија беше пренесено во Србија и во најголема мера уништено - се сеќава Ружиновски.

По овој договор, ЈНА од Македонија однесе опрема од неколку милијарди долари, односно 350 борбени возила (тенкови, оклопни транспортери и борбени возила на пешадијата), 400 артилериски орудија (топови и хаубици), 35 борбени и школски авиони, пет хеликоптери, 410 различни противавионски орудија, 284 ракетни системи за противвоздушна опрема и 1.692 ракети. Понатаму ги демонтира радарите од Битола, Фурка кај Валандово и Голак кај Делчево, однесе 109.000 парчиња различно пешадиско оружје (пушки, пушкомитралези, митралези, пиштоли, разни фрлачи, минофрлачи и друго), три моторни патролни чамци, 160 инженериски машини (ровокопачи, дозери и сл.), 637 минополагачи и миноистражувачи, 113.000 кг експлозив, околу 450.000 различни противпешадиски мини, 4.200 средства за врски (радиоуреди, телефонски централи, возила за врски и друго), 223.000 средства за АБХО (заштитни маски, дозиметри, прибори за деконтаминација), 160.000 парчиња интендантски средства (пералници, шатори, одела, прибори за јадење), 1.800 различни неборбени возила, 1.424 патнички, интендантски и други моторни возила, 310.000 парчиња конзервиран оброк, резервите на нафтени деривати, прехранбени артикли, лекови, муниција, експлозивни и други убиствени средства и дел од добитокот од фармите во Петровец и Криволак.
Извор

Со повлекувањето на ЈНА односно со отстапувањето на целокупниот имот на ЈНА во Македонија на Србија, Глигоров си го "купи" местото на заштитник на Српските интереси.
Одстапувањето на сето оружје беше всашност порака ние сме дел од Србија вие ке не браните и штитите.

Со повлекувањето на ЈНА, Сојузот на Комунистите -Движење за Јуославија се "исчисти од југословенството".

ОН носат резолуција со која воведуваат саккции кон СРЈ

Глигоров треба да даде уште еден доказ дека расчистил со кадрите на КОС и пројугословенската опција во македонската влада. Треба да се избере нова влада. Влада која ке застане на страната на Србија во војната во Хрватска и Босна.

Колку било битно да се избере влада по мерка зборува фактот што Глигоров повторно го крши уставот. Вратениот мандат од СДСМ-Гошев- Глигоров повторно го доделува на истата партија. Наместо да го додели на следната партија по број на пратеници. Тоа покажува дека Глигоров се плашел од Стојан Андов кој по се останал верен на југословенската концепција односно КОС. До каде се одело со кршење на Уставот односно колкаво било самоволието на Глигоров зборува одлуката на Уставниот Суд по поднесокот нод стана на ВМРО ДПМНЕ. Дека тоа не е пропис по кој Уставниот Суд е надлежен да постапува поради што се оградува.
Вториот пример е иницијативата за оценување на уставноста на одлуката заизглаување на недоверба на владата на премиерот Кљусев што собранието ја донело на седницата од 07.07. 1992 година се отфрла со образложение дека членот 10 на кој се повикува подносителот Е ЧИСТО ДЕКЛАРАТИВНА ОДРЕБА ВО КОЈА НЕ ТРЕБА МНОГУ ДА "СИТНИЧАРИ"

Добро бе Јордане, имал ли некој од тогашната македонска комунистичка елита кој бил за самостојна и демократска Македонија? Изгледа дека за таа опција бил, тогаш младиот, Љубчо Георгиевски и...НАРОДОТ. Се друго било за Југославија

(10-02-2011 06:15 AM)МрачниотКоњаник Wrote:  Ова Јордане како “Алиса во земјата на чудата“, кај е крајот на зајаковата дупка... она за пучот што Мамула го спремал со ликовите од Опера Ориентис ме насмеа. Мислам, јака му душа на оној што ќе им се придружи на тие ликови. Па ни помалку ни повеќе туку од Лондон... хехехе...
Туку пропушти да ги зголемиш буквите на последниот ред, за Вања Бокан што страдал во пресметка во Грција. Таа зајакова дупка би можела да има многу интересен крај.

Quote:Moskovski mamurluk


Miloš Vasić
28.10.2007.

Veljko Kadijević, general i savezni sekretar za narodnu odbranu u penziji, pojavio se odjednom kao čupavac iz kutije. Nestao ka Floridi, a izronio iz ilegalnosti u Moskvi, što je ponašanje neuobičajeno za gospodina u njegovim godinama. To moskovsko ukazanje izazvalo je donekle histeričnu reakciju hrvatskih vlasti, koje su zatražile trenutno izručenje generala po njihovoj interpolskoj poternici. E, sad: to nije baš sigurno, jer u Rusiji Interpol bivajet kao meso u kasapnici u doba dijalektičkog materijalizma. Eto, onaj radikal Milan Mandić pao po hrvatskoj poternici na Šeremetjevu, a začuđeni Rusi pitali ga je li znao da je na poternici. Kaže znao je, ali je mislio da to u Rusiji ne važi... E, pa kako za koga.

Nego da se vratimo generalu: povod ukazanja bila je njegova memoarska knjiga "Kontraudar", izmenjena i dopunjena verzija one prethodne, "Moje viđenje raspada". Da ne gnjavimo, gen. Kadijević pokušava da objasni raspad Jugoslavije teorijama zavere i raznim špijunima. To što je knjiga dosadna nije sprečilo polemike, ali ih je opredelilo: i one su dosadne. Sve u svemu, bura u čaši izvetrele votke ili još jedan slučaj naknadne pameti.

Ako se, međutim, vratimo na početak kobne 1991. godine i prisetimo se nekih stvari, Kadijević ostaje čitaocu dužan. Pustimo sad teorije zavere: Kadijević i njegova ekipa tada su grčevito pokušavali da spasu naučni socijalizam u Jugoslaviji, uvereni da je Milošević pravi izbor za spasitelja. Zar nije Sloba Milošević Miši Gorbačovu držao predavanja o socijalizmu, od čega se ovaj užasnuo, mada se pravio fin? Još konkretnije: na dan 25. januara 1991, kada je prikazan onaj nesrećni film o naoružavanju Hrvatske u produkciji KOS, Organizacija SK za JNA naredila je svim partijskim ćelijama u vojsci da se ima pročitati nekakva "analiza" Političke uprave. Taj dokument, jedan od značajnijih za raspad Jugoslavije, objavila je "Borba" Staše Marinkovića 30. januara.

To je bilo čudo od dokumenta. Kad se prevede sa vojnodržavnog na srpski jezik, tu se, ukratko, mrtvo-ozbiljno objašnjava kako je socijalizam "samo privremeno na kolenima", kao i veliki Sovjetski Savez; da će se uskoro i jedno i drugo "dići sa kolena", pa valja sačekati; a onda će se videti čija nana crnu vunu prede. Taj period "privremenosti" trebalo je prebroditi masovnim učlanjivanjem u SKPJ, stranku one gđe Marković, pak je to bilo izričito i naređeno aktivnim vojnim licima i "grlicama" (građanska lica u JNA). Naređenje masovno nije bilo poslušano, mada su oficiri dan za danom nalazili pristupnice za SKPJ na stolovima (i uporno ih bacali u đubre). Danas Kadijević priznaje (donekle kiselo) da to nije bio najsrećniji potez. Još nesrećniji potez bilo je oslanjanje i uzdanje u sovjetsku braću i drugove iz KPSS. Danas znamo - a 1991. smo slutili - da su se Kadijević, Adžić, Mamula i ekipa njuškali sa zaverenicima u Moskvi: sa maršalom Jazovim, sa predsednikom KGB Krjučkovim i takvima. Čekala se, dakle, kontrarevolucija u Moskvi, pa da krene vojnodržavni udar u Jugoslaviji. Što god danas Kadijević pričao i kako god se vadio, to je bila osnovna ideja i strategijski plan, tako da nemojte sad... Dok se kontrarevolucija u Moskvi kuvala, ovdašnji igrači nisu čekali: Franjo je radio svoje, a Slobo svoje. Došlo je do 9. marta 1991. kada su Kadijević i Adžić izveli tenkove na ulice u dogovoru sa Miloševićem, čime se sada Kadijević neukusno hvališe. Tada, marta 1991, međutim, nije mu bilo do hvalisanja; bilo mu je jasno da ga je Milošević izradio. Dvanaestog marta 1991. Kadijević krišom leti u Moskvu da pita svoje drugove Jazova i Krjučkova "šta sad?" Oni mu kažu da sačeka dok oni ne svrgnu tog izdajnika Gorbačova. Pa je tako Kadijević čekao, a Milošević i Tuđman radili svako svoje. Onda je došao ključni datum: 21. avgust 1991, kada su prijatelji, braća i drugovi Jazov i Krjučkov izveli pokušaj vojnog puča u Moskvi. Ceo svet je na tu blesavu avanturu gledao sa hladnim neodobravanjem, a jedini koji su - preuranjeno, nažalost - odmah čestitali pučistima bili su drugovi iz Socijalističke partije Srbije. Milošević se, međutim, izmakao i tu sumnjivu čast prepustio Mihajlu Markoviću, filozofu. Moskovski pobednik Boris Jeljcin to nikada nije zaboravio, kao što će se videti iz njegovih memoara čim budu ovde objavljeni, jer je ovde Kadijević važniji. Posle moskovskog fijaska, Kadijević je ostao na suvom; hteo on to ili ne, JNA je od "jugokomunističke" postala "srbočetnička", da upotrebimo hrvatske pakosne etikete, koje su u ovom slučaju preciznije. Ostalo je istorija.

Treba podsetiti, istorije radi, i na planove SKPJ iz tog vremena. Tadašnja strateška procena bila je amputacija Slovenije i manjeg dela Hrvatske. "Granica buduće države" (Slobodan Milošević) išla je Šešeljevom linijom: Karlobag-Ogulin-Karlovac-Virovitica, s tim što je od Karlovca do Virovitice bila povučena ravna linija koja je u "granice buduće države" uvukla i naftonosna polja oko Kutine. Tu kartu je "Vreme" bilo objavilo 1991. Politički sadržaj "buduće države" po zamisli SKPJ, za razliku od "Velike Srbije" Voje Šešelja, bio je drugačiji: socijalističko samoupravljanje i bratstvo i jedinstvo. Ispalo je drugačije.

Najnovije ukazanje generala Veljka Kadijevića palo je baš nekako u vreme kad se ovde naglo revidira stav vladajuće narodnjačke koalicije o Rusiji (ali i o SSSR). Još samo da neko kroz zube procedi da ni taj Jeljcin nije bio baš takav izdajnik. Jeste da su Rusi bili komunisti, ali ipak su to Rusi, pa ćemo im oprostiti - za razliku od svih drugih komunista kojima oproštaja nema, osim Fidelu Kastru (on je naš). Oprošteno im je čak i to što su Titu pomogli da oslobodi (ne više "okupira") Beograd i posle probije Sremski front. Tako se ovde rehabilituju Rusi-komunisti, ali samo oni nama "idejno bliski", kao Jazov, Krjučkov i ona cirkuska ekipa iz Dume; Rusi-liberali i demokrati ostaju "izdajnici".

Usred te tužne zbrke, kao čupavac iz kutije pojavljuje se gen. puk. Veljko Kadijević, trenutno u Moskvi, koga su zaboravili svi osim hrvatskog pravosuđa. Šta nam poručuje Veljko Kadijević? Da su Jugoslaviju upropastili "špijuni", da Bora Jović ovakav, a Miroslav Lazanski onakav i sve to dobija ogroman publicitet. Dobro, u redu, ne pravimo pitanje; ovo je slobodna zemlja i svako može da piše šta mu padne na pamet. Pitanje je samo ima li to neki korelat u stvarnosti; odnosi li se to na nešto?

Danas, 29.10.07.