(26-02-2010, 05:18 PM)Пеницилин Wrote: ПАРАДОКСИ СО ИЗЈАВИТЕ ЗА ДОПОЛНИТЕЛЕН УСЛОВ
Лустрацијата дефектна, ама ќе „улови“ 169 судии?

Жанета Ќосе

Дури 169 судии, обвинители, правобранители и јавни службеници од Канцеларијата на народниот правобранител, кои уште не доставиле изјава за лустрација, ризикуваат да ги загубат функциите. Според правните експерти, и покрај тоа што Комисијата ја запре лустрацијата по одлуката на Уставниот суд за привремено замрзнување на четирите членови од Законот, постапката мора да тече. Тие што нема да достават изјави до денес, кога завршува рокот, треба сами да се повлечат од јавните функции, тврдат експертите. - Сите судии, обвинители, правобранители и јавни службеници од Канцеларијата на народниот правобранител, кои нема да поднесат изјави, ќе се смета дека го прекршиле Законот за лустрација. Комисијата, во согласност со Законот, потоа е должна да ги извести институциите што ги избрале, меѓу кои се Судскиот совет, Советот на јавните обвинители, Собранието или Владата, ако таа ги именувала на функција, дека не го исполниле законскиот услов и ќе им предложи да ги преземат предвидените мерки - ги објаснува следните чекори Бајрам Положани, професор на Универзитетот ФОН. Според него, сите што не поднеле изјави за лустрација треба да бидат разрешени од должноста од институциите или да им прекине мандатот, а ако јавните службеници и функционерите се спротивстават, единствено што им преостанува е да поведат судска постапка. Експертите тоа го објаснуваат со претпоставени ситуации во кои ако Комисијата по проверката на изјавата што ја дал функционерот утврди и ги информира работодавците дека тој, сепак, соработувал со тајните служби и нивните информации ги злоупотребил за сопствена корист, а ако тој и натаму негира и тврди дека не бил доушник и дека е направена грешка, јавниот функционер ќе може тоа да го докажува на суд. Од Комисијата велат дека до вчера кај нив стигнале изјавите на 753 судии, обвинители, правобранители и јавни службеници од Канцеларијата на народниот правобранител. - Единствено што ја забавува постапката на лустрација е тоа што Комисијата до конечното изјаснување на уставните судии нема да може да ја провери веродостојноста на изјавите - вели Шпенди Винца, член и претходен претседател на Комисијата. Тој потсетува дека засега нема да се објавуваат во Службен весник ни имињата на судиите што не дале изјава за лустрација.

http://www.vreme.com.mk/DesktopDefault.a...eID=134819

Spored mene treba da se objavat iminjata na tie sudii sto ne podnele izjava, od slednive pricini;
1.So davanjeto na takva izjava tie sudii ke pokazaat deka go pocituvaat zakonot i vlasta na pravoto.
2.Istotaka ke pokazaat deka se spremni i smeli da ja prifatat odgovornosta za nivnite dela ako se dokaze deka bile kodoshi na SDB.
3.So nivnoto davanje na izjavi sudiite ke demonstriraat deka sme zrela drzava i deka pravosudnata vlast vo RM treba da se ima doverba.

Quote:Македонските фунционерите ќе се лустрираат само до 1991 година


Македонскиот Уставен Суд на денешната седница ги укина спорните 4 членови од законот за лустрација, односно ќе се лустрира до 1991година. Со укинувањето на овие членови, Комисијата за лустрација може да продолжи со проверката дали функционерите соработувале со органите за безбедност.

Колку ме држи сеќавањето Груевски формираше комисија, на чие чело беше Преседателот на собранието Трајко Вељановски, која му "укажа" на Уставниот суд на пропустите. Битно за Грујо, "купи" еден месец....

Quote:ИСТОРИЈАТА СЕ ПОВТОРУВА
Ги читам и слушам изјавите - ветувањата на Премиерот Никола Груевски и морам да признам дека му се восхитувам во неговата убеденост дека може да лаже до бескрај. А дека лагите не трајат вечно и како поминуваат тие што го лажат народот нека му послужи примерот со Бранко Црвенковски. Деновиве Груевски излезе во јавноста со порака дека ќе се залагал да се спроведе лустрацијата.

Quote:Бонева: Уставниот суд и нанесе силен удар на македонската демократија


Автор: Бојана Димитријевска 16:02 | 24 март 2010



Пратеничката Силвана Бонева во името на владеачката ВМРО-ДПМНЕ денеска изрази револт против новата одлука на Уставниот суд со која лустрација ќе се врши од 1945 до 1991 година



„Убедени сме дека Уставниот суд сака македонската демократија и понатаму да биде зауздана и таа понатаму да биде заложник на пајаковата мрежа која што ја сплетоа околу општеството соработниците на тајните служби“, истакна Бонева.
Според ВМРО-ДПМНЕ новата одлука на Уставен суд е повратен удар на соработниците на тајните служби, кои како што рече Бонева: „кодошеа, кршеа човекови права, уништуваа човечки судбини и на тој начин се пресметуваа со политичкиот противник“.
Одлуката на Уставниот суд Бонева рече дека е штетна за Ребублика Македонија со образложение дека Законот за лустрација не се однесувал на поранешниот систем, туку само на оние кои кршеле човекови права од идеолошки причини.
Од ВМРО-ДПМНЕ тврдат дека и по 1991 година имало многу афери од луѓе кои кршеле човекови права од идеолошки причини, а сеуште не се расчистени.
Уставниот суд укина делови од членот 2 и членот 8 и со новата одлука која ја донесе во периодот по 1991 година во земјата важат демократски вредности и постојат правни механизми со кои може да се утврди одговорноста на лицата што соработувале со безбедносните служби.

Да се "исправи" одлуката на Уставниот Суд, партијата на госпоѓа Бонева која го има мнозинството а со тоа и власта има две можности:

1. Собранието како највисок законодавен дом во Македонија да донесе одлука за разрешување на Уставните судии заради свесно кршење на Уставот.
За тоа дека Уставниот Суд носел пристрасна одлука има на располагање докази: "ДУВЛО", "ЦРНИ"-моето досие и аферата "ГОЛЕМО УВО".

2. Министерството за правда-министерот е ВМРО-вец, да побара одговорност кој ги опструира квичните пријави за "ДУВЛО" и "ЦРНИ"...

Но по се маката е на друго место. Од лустрација се плашат повеке Грујо & ВМРО С.С.С.С.

(24-03-2010, 07:12 PM)ЈорданПетровски-ЦРНИ Wrote:

Quote:Бонева: Уставниот суд и нанесе силен удар на македонската демократија


Автор: Бојана Димитријевска 16:02 | 24 март 2010



Пратеничката Силвана Бонева во името на владеачката ВМРО-ДПМНЕ денеска изрази револт против новата одлука на Уставниот суд со која лустрација ќе се врши од 1945 до 1991 година



„Убедени сме дека Уставниот суд сака македонската демократија и понатаму да биде зауздана и таа понатаму да биде заложник на пајаковата мрежа која што ја сплетоа околу општеството соработниците на тајните служби“, истакна Бонева.
Според ВМРО-ДПМНЕ новата одлука на Уставен суд е повратен удар на соработниците на тајните служби, кои како што рече Бонева: „кодошеа, кршеа човекови права, уништуваа човечки судбини и на тој начин се пресметуваа со политичкиот противник“.
Одлуката на Уставниот суд Бонева рече дека е штетна за Ребублика Македонија со образложение дека Законот за лустрација не се однесувал на поранешниот систем, туку само на оние кои кршеле човекови права од идеолошки причини.
Од ВМРО-ДПМНЕ тврдат дека и по 1991 година имало многу афери од луѓе кои кршеле човекови права од идеолошки причини, а сеуште не се расчистени.
Уставниот суд укина делови од членот 2 и членот 8 и со новата одлука која ја донесе во периодот по 1991 година во земјата важат демократски вредности и постојат правни механизми со кои може да се утврди одговорноста на лицата што соработувале со безбедносните служби.

Да се "исправи" одлуката на Уставниот Суд, партијата на госпоѓа Бонева која го има мнозинството а со тоа и власта има две можности:

1. Собранието како највисок законодавен дом во Македонија да донесе одлука за разрешување на Уставните судии заради свесно кршење на Уставот.
За тоа дека Уставниот Суд носел пристрасна одлука има на располагање докази: "ДУВЛО", "ЦРНИ"-моето досие и аферата "ГОЛЕМО УВО".

2. Министерството за правда-министерот е ВМРО-вец, да побара одговорност кој ги опструира квичните пријави за "ДУВЛО" и "ЦРНИ"...

Но по се маката е на друго место. Од лустрација се плашат повеке Грујо & ВМРО - С.С.С.С.

Да не се залажуваме за отфрлање на делот на законот за лустрација ВИНАТА Е ИСКЛУЧИВО кај владеачкото мнозинство и Груевски.

Quote: Притоа, уште тогаш му укажав дека Групацијата ке помага само десничарски влади и партии и дека Уставниот суд ке ја укине лустрацијата од 1991 година наваму и со тоа ке фрли голема дамка врз Македонија која ќе биде прикажувана како земја што сеуште не расчистила со комунистичкото минато. Расчистувањето со комунизмот, пак,.......
..... Не преземањето ништо од крајот на август 2009 година до денеска, скоро договорената официјална посета, нашите пријатели од опкружувањето на председателот на таа држава ја одложија постата за некои подобри времиња и по се' изгледа за друг премиер на Македонија. Премиер кој конечно ке собере сила и ке покаже на демократскиот свет дека Македонија се обидува да се извлече од канџите на комунизмот.
Во оваа насока да појаснам дека јас и тогаш на моите средби со Груевски во Канада, и сега, укажувам дека мојот азилантски случај го експонира Групацијата, бидејки е единствен докажан на овие простори и заради тоа се служиме со него. Тој едноставно е показател дали дошло до промени во Македонија. Му посочив на Груевски дека не мора да чека на лустрацијата - таа нема да се спроведе бидејќи познато е дека кога комунистите треба нешто да се забошотат, се формира Комисија. За да ми покаже дека е заинтересиран за моите укажувања Груевски ми го препорача Љубен Тевдовски од неговата придружба да поразговараме поопширно за можните решенија кои ние како Групација сме ги согледале и за кои мислиме дека ќе придонесат лустрацијата најпосле да почне да се спроведува.
Но, наспроти договореното во Канада, од август 2009 година до денеска ниту трага ниту глас од Груевски и од Тевдовски. За волја на вистината во октомври минатата година имаше еден обид за контакт за да поразговараме за организирање на посета на Груевски на државата посочнена во мојот разговор со него. По извршените консултации со дел од Групацијата таквата средба ја одбив и притоа бев обвинет, дека не е чесно да „уценуваме„ со нашето организирање на посета и дека е потребно да бидеме патриоти и да му овозможиме на Груевски да ја оствари таа посета. Очигледно е дека Груевски пребрзо беше заборавил на она што го разговаравме во Њу Џерси и во Торонто.
Имено, на македонската јавност а и на Груевски им е познато дека до истражниот оддел на Основниот суд Скопје 1 уште на 20 февруари 2008 година имам поднесено предлог за давање согласност за подигање на обвинителен акт (откако беше отфрлена мојата кривична пријава поради наводна застареност) без да се спроведува истрага против девет лица поранешни и сегашни функционери и вработени во МВР и македонската тајна полиција (Љубомир Фрчковски, Томислав Чокревски, Слободан Богоевски, Зоран Верушевски, Сиљан Аврамовски, Кузман Јовановски, Горан Станковски, Зоран Поповиќ, Тодор Димковски).
Овие лица во периодот од 1992 до 1998 година отвориле и воделе полициско досие против мене од политички и идеолошки причини притоа подведувајќи ме на невиден полициски прогон со тешки последици за мене и моето семејство на личен и деловен план заради што бев принуден во 2000 година да емигрирам во Канада каде добив политички азил. На прв поглед изгледа чудно, но ете морав да емигрирам и да се спасувам од злоупотребите на тајната полиција токму во демократска Македонија....

Не навлегувајќи во мотивацијата на Туфеџгиќ да ги штити пријавените, сакам да го потенцирам фактот дека тој со ваквото свое однесување силно влијае да не се расчистат некои матни процеси во државата, и пред се врз демократскиот развој на Македонија, со што не само што трпи демократијата, туку е нарушен и имиџот на Македонија пред меѓународната заедница. Особено кога се разоткрива дека една ваква личност под основано сомнение додека работел како адвокат е инволвиран во криминални активности, дополнително беше предложен и избран за судија во скопскиот кривичен суд и веднаш по изборот го добива мојот случај ????
Оттука логично ми се наметнува прашањето дали тогашната претседателка на скопскиот кривичен суд Добрила Кацарска од 20 фебруари 2008 година барала подобен судија на кого ке му го додели предметот, па кога не нашла во редовите на постојните судии, морале да примат ПРОВЕРЕН И ДОКАЖАН кадар во ликот на новоизбраниот Туфегџиќ: (се до неговиот избор за судија мојот предмет стои како нераспореден) на кого му го доделуваат предметот

Quote:A l e x a n d r o
Лустрацијата е мртва. Да живее УДБА! Сосе кодошите…

Уставниот суд на денешната седница донесе одлука со која се укинуваат 4 клучни членови од фамозниот закон за лустрација со несмасно и проблематично име „Закон за определување на дополнителен услов за вршење на јавна функција“ (Сл.весник 14/08 од 29.01.2008). членот 2 став 1 во делот „до денот на влегување во сила на овој закон“, членот 8 во делот „и го објавува во `Службен весник на РМ`“ и членовите 13 и 34 од Законот за лустрација.
За појаснување – оневозможено е спроведувањето на лустрацијата после 1991 година, објавувањето на имињата на кодошите во Службен весник, како и спроведувањето на лустрација во верските заедници, религиозните групи и невладините организации. Со тоа Уставниот суд ја запечати судбината на лустрацијата уште пред таа асолно да почне. И тоа со право!



Не, не ја спорам во основа оваа одлука. Ако нешто му забележувам на Уставниот суд е тоа што не собра доволно сила да го укине целиот закон како неуставен (за што има доволно аргументи) и со тоа овозможи започнување на нов правичен, праведен, транспарентен и демократски процес со кој еднаш засекогаш ќе беше затворен овој процес. Тоа претполага донесување на еден сосема нов закон и нова демократска постапка по примерот на таквите процеси во Бугарија, Чешка, Полска, Источна Германија и некои други посткомунистички земји. Со ваквата одлука, практично се легализира една квази постапка на тобожна лустрација и оневзоможи нив процес со што Македонија заедно со Албанија (таму дури во два наврати е донесен закон кој поради силната исполитизираност никако да се спроведе) се единствените земји кои сеуште не расчистиле со рецидивите на минатиот систем.

Да бидам искрен, оваа одлука воопшто не ме изненади, а уште помалку ваквата разврска. Уште кога се појави Законот оценив дека е обична циркуска претстава за замајување на јавноста промашена уште во старт.
За една таква тврда негативна оценка основата ја црпев од предлагачот (Стојан Андов) кој и самиот би требало да биде опфатен со неа ако за ништо друго (неговите потврдени релации со Сојузните служби за безбедност) туку како неизбежен корисник на информациите на тајните служби кои ги користел ef officio (по службена должност) како носител на повеќе јавни функции!

Вториот извор за сомневање беше главниот подготвувач на Законот Звонимир Јанкуловски кој замислете без око да му трепне јавно изјавува дека се’ до 1999 година незнаел за аферите и дека опозиционата ВМРО ДПМНЕ постојано била под третман на СДБ/ДБК??? Знам дека Јанкуловски провидно одработува некои стари долгови кон Доста Бугарката како нејзин некогашен протеже’ (преку неа и кон Фрчкоски), но во најмала рака неумесно е дрско и безобразно (при толку многу докази и живи непосредни сведоци) да се прави „на удрен“ дека не слушнал или не прочитал за аферите „Дувло“, „Сина птица“ (обелоденети уште 1992 година), „Темел“, „База“, „Павароти“… за многубројните политички досиеја на речиси сите членови од раковосните структури на тогаш опозиционата ВМРО ДПМНЕ! Кај ли бил чоеков сите овие транзициони години???

И на крај секако контроверзниот закон кој уште со насловот самиот се класифицира како закон од сферата на работните односи, а не како основ за правно – политички процес со кој на конкретен и симболичен начин едно демократско општество ќе раскрсти со своето недемократско минато. Токму тука лежи основот за неуставност на целиот закон: никој надвор од уставните одредби не може да определува некој друг услов без оглед на оправданоста се’ додека тоа не биде вметнато во него со амандман! Згора на тоа токму овој член генерира селективност и неправичност дури и да се спроведе во дело: на удар на лустрацијата можат да се најдат само оние лица кои се актуелни носители на јавни функции или оние кои ќе претендираат во наредните 2 – 3 години (до денот на важењето на законот) додека сите други остануваат нечепнати без оглед на нивната улога во репресивните процеси на тајните служби во изминатиот период. Се разбира за некои постапки на тајните служби не е доволно само оневзоможување на доаѓање до одредени функции туку неизбежни се и судски процеси, за што (верувале или не) се залага и самиот Фрчкоски во една негова неодамнешна колумна!

Она што ме насмеа во целата оваа ситуација е образложението на Уставниот суд за ваквата одлука дека после 1991 година во Македонија бил воспоставен демократски систем на власт (!) и затоа лустрацијата не можела да се однесува на транзициониот период! По кој тоа критериуми оценил и од каде се појавија оние илјадници досиеја на политичките опоненти и многубројни афери токму во овој „демократски период“ веројатно знае само судот.

Планирав да се осврнам и на некои други аспекти на овој процес (валидноста на документацијата, налогодавачите, корисниците на информациите, и секако некои конкретни случаеви), но после ова сметам дека е излишно.

Нема пруга натаму, па тоа ти е…

Лустрацијата е дефинитивни мртва…

Да живее УДБА! Сосе кодошите…

Александар Диневски

Quote: Кој е кодошот во Уставниот суд?




Лустрацијата започна од врвот

Со најавеното преиспитување на Законот за лустрација во Уставниот суд се промовира сериозен собраниско-судски уставен судир во кој некој можен “кодош” меѓу уставобранителите како да си ја ишка мувата не од капата, туку од главата. Но, за тоа го тресе целиот уставен поредок

Пишува: Илија МАКСИМОВСКИ
Фото: Андон ДАВЧЕВ

Дали Законот за лустрација ги скратува човековите права и слободи? Ова е официјалното објаснување на Уставниот суд за да отвори расправа на подготвителна седница, а потоа и да одлучува дали ќе го укине Законот за определување на дополнителен услов за вршење јавна функција.
Но, кога попедантно ќе се погледнат поднесените иницијативи од тројца граѓани (редовни “соработници” на Уставниот суд) и Фондацијата “Сорос” кои во општата декларативност дека се работи за иницијативата за заштита на човековите права, како да се затскрива прашањето: Дали и уставните судии и Претседателот на Републиката треба да бидат подложни на лустрација?
Тоа и се конкретизира со рефератите под број У.бр. 42/2008 и У.бр. 77/2008 кои се однесуваат на член 5 и член 10, токму на делот за Претседателот на Република Македонија во Законот за лустрација.

ИМА ЛИ “КОДОШ” ВО УСТАВНИОТ СУД?

Леснотијата за прифаќањето на иницијативата за уставно преиспитување на Законот за лустрацијата, а со тоа да се отвори можност тој и да биде укинат, отвора едно суштинско прашање: Дали навистина станува збор за заштита на уставноста во делот на човековите права или се работи за манипулација за заштита и воспоставување уставен исклучок кога се однесува за позицијата на само две државни институции? Има и трето: Дали не се работи и за тоа под покритие на нивната заштита да се остави во живот темната страна на македонската политика и држава во злоупотребите на тајните служби од 1944 до 2008 г. направени на штета на граѓанските и политички слободи и права, па дури и за затскривање сериозни кривични дела кои не застаруваат?
Со цела почит кон Уставниот суд како институција и неговите членови, но со прифаќањето на иницијативата се поставуваат неколку суштински дилеми:
1. Дали воопшто уставните судии имаат правна и морална основа да расправаат и одлучуваат за уставност на важечки закон кој самите не го спроведуваат. Имено, Законот за лустрација предвидува и самите уставни судии да бидат подложени на лустрација, односно да дадат изјава дека во периодот кој го опфаќа Законот не биле соработници на тајните служби. Иако Комисијата за верификација на факти не функционира, зошто уставните судии не се дрзнат и постапат како некои пратеници кои пред и по последните парламентарни избори, во времето на нивното кандидирање доставија изјави за лустрација до Државната изборна комисија, како преодна форма до создавање услови за примена на Законот за лустрација.
Овде се наметнува и прашањето за групната просудба на уставните судии, бидејќи нивните засебни биографии со кои и дошле во врвот на македонската правда и држава се движат од интелектуални авторитети до политички скандал-мајстори. Зошто досега ниту еден уставен судија не се појави јавно да ја изнесе својата професионална и лична дилема за лустрацијата која е и законска, но и лична обврска, туку тоа го иницираа личности на кои уставобранителството им е забава и здружение на граѓани (Сорос) кое е длабоко заглавено токму во лустрациониот материјал?
Ова наметнува сериозна и тешка јавна дилема дали и меѓу уставните судии се крие некој “кодош”, односно соработник на тајните полиции.
2. Дали на најавената подготвителна расправа Уставниот суд ќе ги повика истите оние експерти кои впрочем и го напишаа Законот за лустрација? Дали не е премногу наивно да се очекува истите луѓе да застанат против својот труд? Секако, реална е можноста во уставната сала да бидат собрани некои од “кодошите” од интелектуалните средини кои сесрдно се обидуваат лустрацијата да пропадне. Едноставно, луѓето си се штитат себеси за да си ја задржат “работата” и моќта со која располагале последните шеесетина години.

Трета и најголема дилема: Дали уставните судии воопшто го погледнале Законот за лустрација, за да дефинираат дали зборуваат за човековите права на сите граѓани на Македонија, или за “човекови права” на потенцијалните криминалци скриени во безбедносните структури на државата? Македонската лустрација од самиот почеток, сè до сегашната фаза на уставно преиспитување ја следи сенка на погрешна јавна презентација. Во иста категорија се ставаат професионалците кои работеле и соработувале со безбедносните служби кои народно се нарекуваат тајни полиции со поединци кои со злоупотреба создавале лична корист. Најкратко речено, Законот за лустрација се однесува токму на овие вториве.

ИНГИЛИЗОВА КАКО ПРИМЕР

Лилјана Ристова-Ингилизова е особено податна за конкретнава анализа. Од времето кога како претседател на ДИК се прослави со тврдењето “не се важни гласачите, туку се важни бројачите”, до нејзиниот придонес како Претседател на Уставниот суд кој по налог на држалникот Б.Ц. го укина Законот за пратеници со објаснување “не е време”, па сè до присуството за време на запечатувањето на кабинетот на починатиот Претседател на Република Македонија, Борис Трајковски, по авионската несреќа кај Мостар, Ингилизова сосема разбирливо се наметнува како еден од најсилните катализатори на уставната дилема ќе има или не лустрација во Македонија. Ова со цел да бидат изземени од одговорноста за следење, прислушување и кодошење на граѓаните, уставните судии и Претседателот на Републиката, со што влегуваат во категорија граѓани за кои уставната определба дека пред законите сите граѓани на Република Македонија се рамноправни - нема да важи.

УСТАВНО-СОБРАНИСКА КРИЗА!

Со самата најава за можно поништување на Законот за лустрација, без разлика на крајниот резултат, Уставниот суд од пратениците во Собранието на Македонија прави политички дилетанти кои, всушност, и не знаеле што гласаат, туку изгласале антиуставен закон. Но, ако се има предвид дека како во ретко која прилика, ако не и единствена, во Собранието на Македонија за овој закон беше постигнат консензус, прашање е: кој, всушност, е бранител на државата? Овде се наметнува и прашањето за политичкиот опортунитет и политичка зависност на уставните судии од времето на нивното именување, односно кој ги поставил сегашните уставни судии на позицијата на највисока судска власт и дали истите центри на политичка моќ не се надвор од Собранието како најмоќна, иако нелегална власт во државата.
Олеснителната алтернатива на уставното минирање на лустрацијата е еден од последните грчеви на корумпираната бирократија во Македонија како одговор на најавената реформа на македонското судство, каде според сите проценки се наоѓаат како центрите на организиран криминал, така и главните кочници на реформите на државата.


Лустрацијата ќе предизвика земјотрес во судовите
Иако јавната расправа за лустрацијата беше сведена на ниво на маалски муабет, добрите познавачи на лустрациониот материјал очекуваат суштински промени во македонската држава. Со спроведувањето на Законот за лустрација, покрај малите кодошки подлости ќе се отворат и законски постапки за одговорност за македонските историски петна како стрелањето на 52-ца велешани, преспанските и кумановските ликвидации, побуната на штипскиот гарнизон, македонците на Голи Оток, кражбите на денационализациите и сл. Законот за лустрација дава реална основа за отворање судски постапки за кривични дела кои не застаруваат согласно со други закони на Република Македонија.




http://forum.com.mk/#_tools/article/3778/view

Quote:Фрчкоски може да се најде во ситуацијата на Доста Димовска

На претседателскиот кандидат на СДСМ Љубомир Фрчкоски не му е сигурна претседателската функција дури и кога би победил во вториот круг, на 5 април. Поранешниот финансиер на ВМРО-ДПМНЕ Јордан Петровски, кој тврди дека бил прислушуван по наредба на Фрчкоски, е сигурен дека познатиот професор нема шанси ниту да стане ниту да остане претседател.

- Јас сум следен и прислушуван во 1990-тите години, кога Љубомир Фрчкоски беше министер за внатрешни работи. На документите се пречкртани имињата на сите функционери што давале наредба за прислушување на моите телефони, но јас сепак од МВР ги добив написмено имињата на началниците од СДБ. Потписот на Фрчкоски го нема, ама тој беше министер тогаш - вели Петровски, кој денес е политички азилант во Канада.

На прашање што ако Фрчкоски ја префрли одговорноста на пониските структури од тој период, Петровски вели:

- Тогаш зошто беше прогонувана Доста Димовска? Таа беше првообвинета во аферата „Големото уво на власта“, кога биле прислушувани повеќе новинари. Токму поради тоа тогашниот претседател Борис Трајковски ја аболицира. Не може за Фрчкоски да важат други правила. Министерот за внатрешни работи е тој што ги потпишува налозите за следење на комуникациите. Единствено што може, делумно, да оди во негова полза е една шпекулација што стигна до мене. Наводно во тој период, 1993 година, на ниво на Влада се носеле одлуки за тоа кога и кој треба полициски да се обработува од идеолошки и политички причини. Јас се обидувам да го најдам тој документ ако воопшто постои, но сепак Фрчкоски пак ја има одговорноста според новиот закон - вели Петровски.

Овој некогашен кумановски бизнисмен, во 2000 година го добил своето полициско досие од МВР, каде што стои дека бил следен и прислушуван бидејќи соработувал со бугарската тајна служба, а со цел да обезбеди финансиски средства за ВМРО-ДПМНЕ. Тој поднесе иницијатива до комисијата за верификација на факти, бидејќи Фрчкоски, како и другите кандидати за претседател, потпиша нотарски заверена изјава дека кога бил функционер не учествувал и не издавал наредби за прислушување граѓани од политички и идеолошки причини. Бидејќи оваа независна комисија с? уште не ги решила просторните проблеми во МРТВ, каде што треба да биде сместена, не може да постапува по ваквите иницијативи. Затоа Петровски јавно ја објави својата иницијатива.

Quote:Да бевте црвен кмер, ќе имаше логика...


Многу Ви благодарам на Вашето разјаснување. Тотално го разбирам предизвикот што ви го претставува вашиот оптоварен распоред и дека заради тоа не можете на секоја индивидуална поплака да и посветите внимание

Драги г. Фуере,
Многу Ви благодарам на Вашето разјаснување. Тотално го разбирам предизвикот што ви го претставува вашиот оптоварен распоред и дека заради тоа не можете на секоја индивидуална поплака да и посветите внимание. Мојата одлука да ви се обратам на Вас за да ви обрнам внимание кон отворениот потсмев на Резолуцијата за осуда на комунизмот и неговите злодела беше поттикната токму од Вашето постојано посочување на демократските недостатоци во македонското општество, а особено за спроведувањето на изборите.

Затоа мислам дека со тоа што една од главните политички партии во Македонија реши да кандидира еден поранешен министер за внатрешни работи, и тоа од времето на црните денови на злоупотреба на полициската машинерија, се прекрши ако не буквално, тогаш морално изборниот закон.

Во писмото ми обрнувате внимание дека не коментирате поединечни случаи. Мојот поединечен случај е пред правосудните органи на Република Македонија. Јас за тоа ниту ви пишав ниту ви се жалев, а па ни на крај на умот не ми беше да барам ваша помош.

Почитуван Евроамбасадоре, кандидатурата на господинот Фрчкоски и неговиот потпис на изјавата дадена пред нотар дека не издавал налози и не користел информации не е мој личен проблем. Господин Фрчкоски се кандидираше ако не сте знаеле за претседател на Република Македонија и со тоа тој е проблем за демократијата во Македонија која вие треба да ја помогнете да се спроведе и заживее. Значи проблем и на мисијата за која сте дојдени.

Тоа што само јас понесов иницијатива за негово лустрирање не значи дека јас сум единствената жртва на систематскиот прогон од МВР од времето на министерувањето на г. Фрчкоски. Секако мораме да ги споменеме О.А. (Оперативна акција) „Павароти“, О.А. „Дувло“, О.А. „Темел“, О.А. „База“, О.А. „Журналисти“: П.О. (Полициска обработка на лица) „Книга“, П.О. „Лејди“, П.О. „Валенса“ и уште многу други. Знам, ќе прашате: „Зошто и тие поединци не постапуваат како Јордан Петровски?&рдљуо;. Одговорот е многу едноставен: од креаторите и извршителите на прогонот кој започна во септември 1992, само еден е починат, сите други се живи и со влијание и моќ во своите раце. До каде досега моќта, одредени министри на актуелнава власт обзнанувањето на досиеата го сметаат за чин на предавство. Од примерите кои ги наведов во мојата поплака, на г-ѓа Котеска и г-дин Шишков лесно може да се увиди како реагираат творците на старите досиеја, отворани до 1992година. Творци од кои заради годините нема многумина живи, и покрај тоа, оние кои ќе се осмелат да проговорат се изложени на секакви пресии и морални тортури. Па што тогаш очекувате да речат оние чии досие се отворени во времето на министерот Фрчкоски.

Во Вашата реплика велите дека во Вашиот, да Ве потсетам единствен одговор (на мојот прв контакт со Вас, на второто писмо во кое Ви укажав на нецелосноста на одговорот не ми ни одговоривте) од 3 април 2009 сте ми дале соодветен и добро осмислен одговор. Искрено, се шокирав кога го прочитав овој ваш арогантен став. Моето изненадување е поттикнато од тоа дека вие доаѓате од Ирска и сте претставник на ЕУ, а не од Камбоџа како инструктор на Црвените кмери. Но, да бевте црвен кмер ќе имаше логика во вашето однесување со тоа што вашите дела ќе се совпаѓаат со вашата мисија и со поддршката на оние на кои денеска им ја давате.
0За вашиот наследник да не ја повтори Вашата грешка во изборот на вистинските демократи и антикомунисти во Македонија ќе ви обрнам внимание на најлесно воочливата идентификација.

Комунизмот кон своите вистински противници секогаш бил немилосрден: ликвидации, прогон, затвори, атентати на кариери, економско уништување, бришење на секаква трага за постоење на такви луѓе. И затоа тие луѓе вие не сте ни можеле да ги сретнете во Македонија. Тие луѓе денеска се или душевно или буквално умртвени.

„Демократите“ кои сте ги сретнале и се ваше весело друштво се едни други „дисиденти“ што протестираа против Тито и „црвените буржуи“, не за демократија и човекови слободи, туку заради Титовото „скршнување“ од комунистичкиот пат. Значи тие беа комунистички радикали. А превејаниот манипулант Тито им даде звучно име, „Либерали“, а со името и титули: професори, режисери, писатели, глумци. Тие денеска се чувари на комунистичкиот Свет Грал.

Така во 1990 година на Македонија и се случија предвесници на демократијата, „борци“ против комунизмот да бидат професори по марксизам и „либералите“ на кои Тито им го остави аманетот да го сочуваат комунизмот.
Со почит,
Јордан Петровски, Канада

Нова Македонија

Quote:Јордан Петровски некогаш успешен бизнисмен од Куманово денес ужива статус на политички азилант во Канада благодарение на полициското досие полнето за време на Владата на Црвенковски. Сепак, човекот што ја подржувал ВМРО-ДПМНЕ ќе замине од овде кога премиер е Љубчо Георгиевски. Неговиот обид судски да се “ справи“ со оние кои му го загорчаа животот, што временски се поклопува со ерава на Груевски, е со слични депримирачки ефекти. Најпрвин обвинителството ја одби неговата кривична пријава поради застареност и тоа само за 12 дена. Потоа неговиот предлог до судот 9 месеци ке биде затурен , за на крај деновиве истражниот судија да побара да ги наведе точните адреси на деветмина полициски функционери кои ги тужи. И тоа да го стори во законскиот рок од 15 дена. Жртвата од “ џенем“ треба да ги лоцира живеалиштата на своите овдешни “ џелати“.
Јордан Петровски успеал да ги добие своите 5 минути со премиерот. Кусата средба, онака од нога што би се рекло, биднала во септември оваа година во Њу Џерси. Откако претходно му реферирал на Мартин Протоѓер кој е и што му е целта , пристигнал до Груевски кога излегувал од црквата. За содржината на разговорот Петровски се присетува за ФОКУС:

На Груевски му се претставив и го запрашав дали знае нешто за мојот случај: за политичкиот азил, за кривичната пријава, за одбивањето на истата. Беше категоричен во тврдењето дека неслушнал за такво нешто. Му посочив дека имало неколку написи во ФОКУС и ВРЕМЕ. Ми одговори дека не чита такви работи.
Продолжив дека покрај другото , разрешницата на мојот случај ( преку обид на ДБК да мамести доказ дека ВМРО-ДПМНЕ е финансирано од Бугарија) ке ја симне пробугарската анатема која се фрла врз партијата и ке ја започне лустрацијата. При тоа, со кривичниот прогон на извршиотелите( Фрчкоски, Чокревски, Аврамовски, Верушевски...) ке се дојде до налогодавачот. Имам сознанија дека една од првите одлуки на Владата на Црвенковски во 1992 г. е одлука за политички прогон на лица по основ на македонски национализам и врховизам. Потписник на таа одлука е тогашниот премиер Црвенковски, значи тој е налогодавачот.
Премиерот Груевски ми одговори дека е донесен законот за лустрација и дека ке почне да се применува. На мојата забелешка дека од тоа ке нема ништо бидејки луѓе кои носат најголема одговорност и се творци на плановите за прогон као Силјан Аврамовски, на пр., се високи функционери во власта. МИ рече дека не е точно, а кога му посочив дека Аврамовски е заменик на Мијалков во УБК, одговорот беше дека не е и дека е некој службеник.
Ми стана јасно дека понатамошниот разговор ке е безпредметен и затоа за крај му се заблагодарив за времето одвоено за овој разговор со сугестија ако не сака да го снајде судбината на Љ. Георгиевски треба да ја растури службата- раскажува Петровски некогаш симпатизер и финансиер на БМРО-ДПМНЕ, а денес со статус-политички азилант во Канада.
02.09. 2008

Во скоро сите посткомунистички држави се спроведе лустрација (освен Македонија и Србија) бидејки таму се лустрираа носителите на комунизмот-значи идеолошка борба, борба помеѓу леви и десни.
Лустрацијата во Македонија треба да зафати многу подлабоко.
Во Македонија не е вршен прогон само на идеолошки неистомисленици туку најголем дел (околу 90%) е по НАЦИОНАЛНА основа. Прогонувани се Македонци. Македонци кои биле за САМОСТОЈНА И ОБЕДИНЕТА МАКЕДОНИЈА.
Затоа денешната одлука на Уставниот Суд не треба да не чуди . Таа е доказ дека Македонија уште не е слободна држава. Со лустрацијата или судската разрешница ке се откријат ИНСАТАЛАЦИИТЕ од север. За кој зборува дури и Андов.

Quote:ПОЛИТИЧКИОТ АЗИЛАНТ ПЕТРОВСКИ ПОКРЕНА ПРИЈАВА ПРОТИВ НЕКОГАШНОТО РАКОВОДСТВО НА МВР И ДБК


Пријава против Фрчкоски, Чокревски, Верушевски, Богоевски, Аврамовски...
Цветин Чилиманов



Јордан Петровски, поранешен бизнисмен од Куманово и финансиер на партијата ВМРО-ДПМНЕ, а сега политички азилант во Канада, вчера поднесе кривична пријава против неколку поранешни министри за внатрешни работи, шефот на службата за Државна безбедност и контраразузнавање, како и оперативци на ДБК, поради нарушување на човековите права. Во тужбата, против вкупно девет лица, првообвинет е поранешниот министер Љубомир Фрчкоски, а следуваат поранешниот министер Томислав Чокревски, поранешниот потсекретар на ДБК Слободан Богоевски, поранешниот директор на ДБК Зоран Верушевски, поранешниот министер за внатрешни работи Сиљан Аврамовски и оперативците Кузман Јовановски, Горан Станковски, Зоран Поповиќ и Тодор Димковски. На неговото досие работел и сега покојниот Добри Величковски.
- Ова не го правам за одмазда кон луѓето што ми го уништија бизнисот и животот. Сметам дека е неопходно расчистување со овие служби што го попречуваат демократскиот развој на Република Македонија и не дозволуваат таа да се развива како држава. Ова е првпат службата да е соочена со ваква директна атака - изјави Петровски за „Време“.
Во пријавата, во која деветтемина се обвинети за злоупотреба на службената положба, не е наведено отштетно побарување. Аврамовски, Станковски, Јовановски, Поповиќ и Димковски се посочени како лица кои директно работеле на досието на Петровски. Фрчкоски, Чокревски, Верушевски и Богоевски се обвинети како лица кои, како раководители на МВР и на ДБК во времето кога се водело досието, требале да знаат што прават нивните потчинети, и да ги спречат во кршењето на човековите права и слободи. Јордан Петровски тврди дека противуставно бил следен и сниман, дека му биле отворани писма, слушани разговори, а потоа со собраните информации се вршело „планско, систематско, организирано и смислено дискредитирање на мојата личност и семејство, како и уништување на мојот бизнис“. Според него, дури и да имало некаква причина за негово гонење, како што се криминални врски, тие требало да бидат истражени и тој требало да биде суден, а не „вечно“ да биде држен во обработка.
Петровски, за чија приказна „Време“ пишуваше во октомври, се повикува на своето досие од ДБК, од кое може да се види дека службата најмалку од 1992 до 1998 година водела досие против него, под шифрата „Црни“. Притоа му биле снимани неколку телефонски линии, при што биле пресретнати разговори со тогашното раководство на ВМРО-ДПМНЕ, меѓу кои Љубчо Георгиевски, актуелниот претседател на Собранието Љубиша Георгиевски, пратеникот Томислав Стојановски и други. Во досието може да се види дека ДБК дури до 1998 година делела идеолошки карактеристики за Јордан Петровски, од типот: „потекнува од семејство што не зело учество во НОБ“, „потекнува од непријателско семејство“, „особено претседателот Киро Глигоров не можел да го смисли“, „за себе вели дека е окорели опозиционер, не ги сакал комунистите“. Во досието, во службена белешка од 1998 година дури е наведено и колку пари Јордан Петровски давал за финансирање на партиите ВМРО-ДПМНЕ, Либералната партија и МААК. На прашањето зошто чекал толку долго за да ја побара правдата на суд, Петровски вели:
- Првин сакав да ја добијам пресудата од судот Стразбур, каде што веќе водам постапка. Но, се плашам дека мојот случај ќе застари, поради што се решив да покренам процес и во Македонија. Не сум само јас со вакво досие. Во Македонија има уште многу досиеја. Се надевам дека уште некој друг ќе се осмели да покрене ваков судски процес, бидејќи една ластовичка не ја чини пролетта. Очекувам дека ќе има обиди за мое дискредитирање, има луѓе кои службата ги негувала, луѓе со интегритет, кои ќе се обидат сега да ме извалкаат пред јавноста. Но, никој нема го демантира ова што го тврдам - вели Петровски, кој бил гонет по линијата „македонски екстремизам и врховизам“, која според упатените, била гранка на ДБК насочена исклучиво кон разбивање и контролирање на тогаш најголемата опозициска партија ВМРО-ДПМНЕ. Оваа гранка била преименувана во денешната Втора управа за заштита на уставното уредување и тероризам дури во 1998 година, пред победата на ВМРО-ДПМНЕ на изборите.
Во неговото досие, особено загрижувачка е забелешката дека ќе се испитуваат неговите „евентуални повластувања“ во бизнисот и дека „зависно од тоа ќе зависи и нашиот однос и став спрема истиот во наредниот период“, што укажува дека ДБК се мешала во приватните бизниси на лица блиски до ВМРО-ДПМНЕ. Петровски тврди дека неговиот успешен семеен бизнис, во кој имал и стотина вработени во конфекција, ресторан и трговска фирма, страдал поради неговата политичка определба. Според Петровски, ДБК намерно сакала да му го уништи бизнисот, затоа што ја помагал опозициската ВМРО-ДПМНЕ. Тој најавува дека, доколку вишото јавно обвинителство во Скопје не ја прифати неговата пријава, ќе поднесе приватна тужба против деветтемина. Петровски со семејството во 2005 година добил канадски политички азил. Според него, канадските власти темелно го прочешлале неговото досие и заклучиле дека тој навистина бил прогонуван од македонските власти и затоа заслужува политичка заштита.
Јанко Бачев, претседател на Народното движење за Македонија и поранешен началник во ДБК, оцени дека случајот на Јордан Петровски е „класичен пример за злоупотребите што биле вршени од страна на тајната полиција, дури и по формирањето на демократска Република Македонија“.
- Точно е дека до денешен ден се прават вакви злоупотреби на Службата. Тоа се врши преку тајни центри надвор од ДБК, кои користат вработени во Службата кои се под нивна контрола, а не под контрола на официјалното раководство. Тие работат да ја урнат Владата - смета Бачев. Според Бачев потсетува дека при изборите 2006 година, како дел од коалицијата „За подобра Македонија“, неговата партија барала сериозни реформи или целосно распуштање на тајната полиција во Македонија.
- Потребно е целосно ја реформирање на тајната полиција,за да не се случи тајната полиција повторно да не „реформира“ нас. Но, распуштањето на службата за Државна безбедност не се случи и сега останува спасот да го бараме во долгонајавуваната лустрација - додава Бачев.

Чокревски: Можеби службите правеле такво нешто, јас не знам

Поранешниот министер Томислав Чокревски вчера за „Време“ изјави дека не знае за конкретниот случај.
- Јас ништо не знам за тоа. Можеби службите правеле нешто такво. Треба да видите кој ги водел службите во тоа време. Јас како министер не сум можел да знам дали има ваква или онаква акција. Службениците ги водат акциите, а министерот не се занимава со тоа - изјави Чокревски.
ВРЕМЕ

Еве ја кривичната пријава:

Quote:ДО ВИШОТО ЈАВНО ОБВИНИТЕЛСТВО СКОПЈЕ





Врз основа на член 142 од Законот за кривичната постапка, поднесувам






КРИВИЧНА ПРИЈАВА



против:



1.Љубомир Фрчковски поранешен министер во МВР, вработен како професор на Правниот факултет во Скопје со непозната адреса на живеење;
2. Томислав Чокревски поранешен министер во МВР, вработен како професор на Правниот факултет во Скопје и Претседател на Комисијата на Претседателот на Република Македонија за помилување на осудени лица со непозната адреса на живеење;
3. Слободан Богоевски поранешен потсекретар на Службата за државна безбедност со непозната адреса на живеење;
4. Зоран Верушевски поранешен Директор на Дирекцијата за безбедност и контраразузнавање (ДБК) вработен како полициски аташе во Амбасадата на РМ во Италија со непозната адреса на живеење;
5. Сиљан Аврамовски заменик директор на Дирекцијата за безбедност и контраразузнавање со непозната адреса на живеење;
6. Кузман Јовановски од Куманово вработен во ДБК-Куманово со непозната адреса на живеење;
7. Горан Станковски од Куманово вработен во ДБК-Куманово со непозната адреса на живеење;
8. Зоран Попвик' од Куманово вработен во ДБК-Куманово со непозната адреса на живеење;
9. Тодор Димковски од Куманово вработен во ДБК-Куманово со непозната адреса на живеење;
поради постоење сомнение дека:
во периодот од 1992 до 1998 година со намера да ми нанесат штета од идеолошки и политички причини поради мојата опозициска политичка определба во тоа време како припадник и главен финансиер на политичката партија ВМРО ДПМНЕ, пријавените како функционери и вработени во МВР и ДБК при МВР со искористување на својата службена положба и овластување и пречекорување на границата на своето службено овластување неосновано во рамките на една од формите на оперативна работа на ДБК-претходна оперативна обработка, ми отвориле лично досие под псевдоним "ЦРНИ" и на тој начин повеќе години противуставно и незаконски прибирале сознанија за мојот приватен и деловен живот со примена на оперативно-технички средства и мерки како што се тајно следење и набљудување, тајно фото визуелно снимање и документирање, тајна контрола на писма и други пратки, прислушкување и контрола на телефон, и притоа добиените сознанија ги користеле за планско, систематско, организирано и смислено дискредитирање на мојата личност и семејство како и уништување на мојот бизнис, со што е извршено кривично дело Злоупотреба на службена положба и овластување од член 353 став 3 во врска со став 1 од од Кривичниот законик на Република Македонија.

Доказите од кои произлегува сомневањето дека пријавените го извршиле ова кривично дело се недвосмислени.



Образложение:
Во периодот од 1992 до 1998 година, најпрвин прво пријавениот како министер во МВР од септември 1992 до февруари 1996, а потоа и второ пријавениот како негов наследник на функцијата министер во МВР од февруари 1996 до ноември 1998 година спротивно на Уставот и законите во Република Македонија одобриле отворање на мое лично досие под псевдоним "ЦРНИ", а врз основа на писмен предлог од трето пријавениот како потсекретар на Службата за државна безбедност (СДБ) од април 1991 до септември 1995 година кој продолжил да важи и во периодот кога четврто пријавениот е директор на ДБК (правен наследник на СДБ) од јануари 1998 до ноември 1998 година. На личното досие тековно работеле петто, шесто,седмо,осмо и девето пријавениот како тогашни оперативни работници во СДБ, односно ДБК при МВР, "полнејќи" го досието со наводни безбедносно-интересни сознанија за мое наводно противуставно дејствување.

Според наводните оперативни сознанија јас во тоа време како т.н. македонски екстремист и врховист сум преземал активности за рушење на уставниот поредок на Република Македонија и наводно сум соработувал со Бугарската национална разузнавачка служба (БНРС), иако од доказите се гледа дека никогаш не сум презел ниту едно дејствие за рушење на уставниот поредок на РМ или пак сум соработувал со БНРС. Што е поинтересно, пријавените за целиот период на т.н. оперативно покривање нема да документираат ниту една моја противуставна активост. Напротив, сите добиени сознанија на ДБК од моето долгогодишното полициско тајно следење и шпионирање се од политичка и идеолошка природа и единствено служеле за мое дискредитирање и рушење на мојот бизнис поради тогашната моја опозициска определба.

Инаку, согласно тогашните Правила за работа на ДБК претходна оперативна обработка како форма на работа на ДБК временски можела да трае најмногу до една година од заведувањето. Значи, ДБК во рок од 1 година имала обврска да ги документира наводните мои противуставни активности и случајот да го процесуира пред надлежен суд, или пак, да ги отфрли сознанијата доколку не се потврдат и да изврши моја т.н. дерегистрација. Но, од доказите се гледа дека пријавените не само што не постапиле согласно правилата на ДБК, туку ме држеле под оперативен третман повеќе години, односно првата службена белешка е под ев.бр. 829 од 09.10.1992 година, а "последната" службена белешка барем според она што го поседувам како доказен материјал е под ев. број 348 од 03.06.1998 година.

Настрана фактот што и напред наведените правила за работа на ДБК не се во согласност со Уставот на РМ бидејќи ја повредуваат слободата на тајноста на писмата и на сите други облици на општење, приватноста, сигурноста и тајноста на личните податоци, достоинството и угледот и слично гарантирано со член 17, 18 и 25 од Уставот. Значи, Уставот во тоа време не дозволува спрема било кое лице да се врши тајно следење и набљудување, тајно фото визуелно снимање и документирање, тајна контрола на писма и други пратки и прислушкување и контрола на телефон.

Со повеќегодишниот невиден полициски прогон кој постапно се заоструваше со истовремено менување и на методите на работа, пријавените успеаа од почетни опструкции во мојот приватен бизнис да продуцираат целосно мое уништување на деловен план, се со цел психофизички да ме скршат и да станам нивен соработник за да ме користат за свои потреби и цели во функција на целосна дискредитација на ВМРО ДПМНЕ во тоа време за да ја прикажат како пробугарска партија. Во овој контекст, колку биле перфидни нивните методи може да се види на примерот кога одненадеж ДБК, која дотогаш работеше да ме банкротира, ми понуди да ми го реши спорот и да ми помогне да си наплатам еден долг од мој деловен партнер. Инаку, ДБК во моето досие самата пишува дека, бидејќи веќе сум финансиски слаб и исцрпен наводно сум подготвен за соработка. Така, во службената белешка под ев. бр.348 од 03.06.1998 и буквално пишуваат: "западнал во финансиска криза, која беше искористена како посебен момент за вршење и прифаќање на разговор од истиот, како и побарување заштита и помош во расветлување на граѓанскиот спор со неговите поранешни деловни пријатели Драган Даравелски и Предраг Димковски од Куманово, од кои физички бил нападнат и претепан на улица". Значи, во службата веќе сметаат дека сум подготвен за соработка со нив. Со месеци ме викаа да отидам кај нив, си дозволуваа и најнедолични контакти со моето семејство, но јас не сакав да одам. На крајот ми се заканија дека ќе ме приведат, и јас отидов во полициската станица во Куманово. Инспекторите ме подучуваа што да правам, да одам кај бугарскиот амбасадор во Скопје Ангел Димитров и да поднесам барање амбасадата да ми помогне да ми се вратат парите од мој деловен партнер од Бугарија што се гледа од Службената белешка под ев број 1119 од 28.10.1997 година и Службената белешка под ев. број 1176 од 18.11.1997 година, се со цел на излегување од амбасадата да ме приведат со парите од наплатен долг и да прикажат дека ВМРО ДПМНЕ е пробугарска партија која се финансира со пари од Бугарија.

Напред наведеното севкупно произведе многу сериозни последици и по моето здравје. Така, од успешен и ситуиран човек ме доведоа во банкрот ситуација и инфарктна состојба и денес сум лице со прележан инфаркт. По ова, а имајќи ги во предвид секојдневните малтретирања и дискредитирања со тенденциозните информативни разговори во полициската станица во Куманово, или пак доаѓања на агенти на ДБК во мојата кафеана "Баба Цана" во Куманово со цел компромитирање на мојата личност пред пријателите што се гледа од службената белешка под ев.бр. 1254 од 23.12.1996 година, а сето тоа да финишира со упатување и на отворени закани, дополнително придонесе кај мене да се појави голем страв за безбедноста моја и на семејството, по што заедно со семејството бев принуден да ја напуштив државата и да побарам политички азил во Канада кој во меѓувреме ми е одобрен.

Дека нелегалните активности на пријавените побудуваат серизно сомнение говори и фактот што токму еден дел од писмениот доказен материјал на кој се темели и оваа кривична пријава послужи како валидна основа за позитивна одлука на канадските власти за одобрување на политички азил.РПД фаил бр.ТА1-13165,ТА2-13166,ТА2- 03588 и ТА2-03589. Овие документи непогрешливо докажуваат дека пријавените ја злоупотребиле службената положба со прекршување на гарантираните права на приватност и семеен живот меѓу другите. Во овие документи, СДБ отворено признава на прислушкување на мојот телефон-Решение број 120 од 08.07.1993, Решение број 207 од 17.10.1994, и ев.број 931 од 13.12-21.12 1993 година, па, следење на моите активности-План за оперативни и оперативно-технички мерки број 309 од 08.04.1993 година, и План број 218 од 28. 03 1994 година, како и испрашување на мои пријатели , колеги и вработени кај мене: службена белешка под ев. број 830 од 15.10.1992 година, службена белешка под ев. број 480 од 21.06.1993 година, службена белешка под ев. број 687 од 29.08.1993 година, службена белешка под ев. број 688 од 28.09.1993 година, службена белешка под ев. број 363 од 19.04.1995 година, службена белешка под ев. број 1668 од 23.11.1995година, службена белешка под ев. број 1730 од 12.12.1995 година, како и чести упади во мојот живот и копромитација пред пријателите, со истовремено развивање на соработничка мрежа со цел да соберат информации за мене и моето семејство, а сето тоа поради мојата политичка определба во тоа време на страната на ВМРО ДПМНЕ.

Quote:За доказ на моите наводи го предлагам следното:


-Службена белешка број 829 од 09.10.1992година
-Службена белешка број 830 од 15.10.1992година
-Службена белешка број 259 од 31.03.1993година
-План број 309 од 08.04.1993година
-Предлог. број 308 од 13.04.1993година
-Предлог број 325 од 13.04 1993 година
- Решение број 95 од 26.05.1993година
-Службена белешка број 412 од 02.06.1993година
-Службена белешка број 480 од 21.06.1993година
-Решение број 120 од 08. 07 .1993година
-Службена белешка број 687 од 29.08.1993 година
-Службена белешка број 688 од 28.09.1993 година
- број 931од 13.12-21.12.1993година
-План број 218 од 28 .03.1994година
-Службена белешка број 363 од 19. 04.1195година
-Службена белешка број 672 од 13. 09.1994година
-:Предлог број 671 од 14. 09.1994година
- Решение број 206 од 17. 10. 1994година
- Решение број 207 од 17.10.1994година
-Службена белешка број 363 од 19. 04.1195година
-Службена белешка број 1668 од 23,11.1195година
-Службена белешка број 1730 од 12.12.1195година
-Службена белешка број 954 од 06. 12. 1994година
-Службена белешка број 63 од 16 .01.1995година
-План број 327 од 26 .03.1996година
-Предлог број 328 од 26 .03.1996година
-Службена белешка број 1254 од 23. 12..1996година
-Службена белешка број 1119 од 28. 10. 1997година
-Службена белешка број 1176 од 18 .11.1997година
-Службена белешка број 348 од 03. 06. 1998година
-Известие број 921 од 04.07.2000година
-Отпусна листа 461/95 од 27.02.1195 година
-Известие за одлука за азил бр ТА1-13165,ТА1-13166,ТА2-03588,ТА2-03589 од 28.01.2005година;
Текст од весникот .Денес” текст “Полиција и политика” од 28.05.1998година .
Текстови во весникот "Време" ."Интервју на оштетениот во "Време"од 16,17,18,19,20 и 21 октомври 2007 година.

Предлагам против овие лица да се поведе кривична постапка, кон која и се приклучувам со барање тие лица да ми ја надоместат штетата причинета со долгогодишниот неоснован и незаконски оперативен третман од ДБК.

Оштетен

------------------------------------
Јордан Петровски од Куманово,
со престојувалиште во Канада со стаус на
лице со одобрен политички азил

Датум:

22.11.2007

За лице за прием го назначувам мојот татко Душан Петровски од Куманово, со стан на ул.Питу Гули број 17.

Од приложените докази јасно се гледа дека е приложена и Службена белешка број 348 од 03. 06. 1998година. Значи ЗАСТАРЕНОСТА на случајот настапува на 03.06.2008 година.





Но Јавната Обвинителка Драгица Михајловска вели дека случајот е застарен. Таа одмерила дека последна службена белешка е од 17.11.1997 година. Такво флагрантно кршење на законот и крајно дрско однесување на Јавната Обвинителка Драгица Михајловска не е санкционирано.

Постапив по правниот лек кој ми беше посочен во решението и поднесов:
"ПРЕДЛОГ ЗА ДАВАЊЕ СОГЛАСНОСТ ЗА ПОДИГАЊЕ НА ОБВИНИТЕЛЕН АКТ БЕЗ ДА СЕ СПРОВЕДЕ ИСТРАГА"










Предметот од поднесувањето на 22.02 2008 година, па се до моја интервенција на 26. 09. 2008година е нераспореден. Првичниот одговор беше дека таков предмет нема заведено во судот. Кога го дадов бројот под кој е заведен по неколку дена го најдоа. И го распоредиа на Истражниот судија Владимир Туфегџиќ....






Од постапката на судиите јасно се гледа дека се прават опструкции, со ова го запознав Груевски. но кај него ниту постои желба ниту подгпотвеност да ги открие и осуди НАЛОГОДАВАЧИТЕ. Ама по се уште е поголема желбата на Груевски да не се осознае за чии интереси е правено сето тоа.

AKO NIKOLA GRUEVSKI premier na RM ne isprae ova so lustracija za rok od 10 dena da se lustrira i od 1991 do 2008 licno ke smetam a i ke go stavam u tabor na BRANKO i FRCE i potoa se znae nema nisto da e isto kako denes , razbira se ke dojde utre de

Za zal vo Makedonija so odlukata na Ustavniot sud gi zastiti tie koi go prekrsuvaat ustavot po 91 godina. No bi se soglasil so novinarot Aleksandar Damovski deka zakonot za Lustracija treba da se proglasi za neustaven i deka treba nov zakon koj ke gi opfati site tie sto rabotele vo SDB,KOS i OZNA.
Vo mnogute zemji vo istocnaevropa zakonite za Lustracija gi opfatija i tie sto ne drzea javna funkcija, vo Makedonija zakonot za Lustracija vazi samo dodeka nekoj saka da bide nositel na JAVNA FUNKCIJA, i toa mu e dopolnitelen uslov. Sto znaci deka i samiot predlagac so umisla go uskratil krugot na tie sto treba da bidat Lustrirani, dali od strav da ne se kazat prlavite alista na nekogo ili pak da se sprovede kako osudata na Isus, koga Pontius Pilat go prasa narodot kogo da go razrpnat, a so toa Pontius Pilat samo si gi izbrisa racete od losoto delo koe mu go nametnaa Farisejcite.

(25-03-2010, 02:18 AM)ЈорданПетровски-ЦРНИ Wrote: Во скоро сите посткомунистички држави се спроведе лустрација (освен Македонија и Србија) бидејки таму се лустрираа носителите на комунизмот-значи идеолошка борба, борба помеѓу леви и десни.
Лустрацијата во Македонија треба да зафати многу подлабоко.
Во Македонија не е вршен прогон само на идеолошки неистомисленици туку најголем дел (околу 90%) е по НАЦИОНАЛНА основа. Прогонувани се Македонци. Македонци кои биле за САМОСТОЈНА И ОБЕДИНЕТА МАКЕДОНИЈА.
Затоа денешната одлука на Уставниот Суд не треба да не чуди . Таа е доказ дека Македонија уште не е слободна држава.  Со лустрацијата или судската разрешница ке се откријат ИНСАТАЛАЦИИТЕ од север. За кој зборува дури и Андов.

Континуитетот на интересите се гледа најубаво низ кариерите на  СИЉАН АВРАМОВСКИ, СЛОБОДАН БОГОЕВСКИ, ИВАН БАБАНОВСКИ. А со тоа и потврда на горе изнесеното мое мислење кое наоѓа потврда во досието на Александар Рунтев

Quote:ПОЛИЦИСКИ МЕ ОБРАБОТУВАЛЕ СИЉАН АВРАМОВСКИ И СЛОБОДАН БОГОЕВСКИ

Седумнаесет годишниот гимназијалец Александар Рунтев лежел во Идризово од 1948 до 1951 година поради идетите на ВМРО за самостојна и обединета Македонија, а пред тоа, и потоа за време од над 50 години, неговите блиски роднини и пријатели систематски го кодошеле, составувајќи му илустрирано поллициско досие од 760 страници?

Полициското досие на инженер Александар Рунтев има точно 760 страници и бездруго е меѓу најголемите, ако не и најголемото полициско досие водено за некој Македонец во Македонија од 1946 до 1998 година. Овој, денес седумдесет и седум годишен штипјанец бил осуден ‘за идеите на ВМРО за автономна Македонија под протекторат на Америка и Англија’. Одлежувајќи ја тригодишната затворска казна, од ‘Идризово’ излегол во 1951 година. За жал, со тоа не завршува тортурата што власта ја спроведува не само врз него, туку врз сите што не се согласувале со политиката на Комунистичката партија во врска со македонското прашање. Се разбира, и во следните децении полицијата продолжила ревносно да се ‘грижи’ за неговото ‘здравје’, пишувајќи му биографија без да го праша. Кога по над педесет години, во 2000 година,  добил можност да си го земе сопственото досие, односно својата ‘полициска биографија’, папката тежела речиси колку ‘Војна и мир’ на Толстој, во тврди корици. Службениците во МВР кои му го предале досието се шегувале дека за да го однесе дома ќе му треба приколка.

Според она што може да се види во досието, во макотрпната и долгогодишна полициско-шпионска работа против Рунтев официјално учествувале тринаесет професионалци и петнаесет аматери-доушници и кодоши. Меѓутоа освен нив, Рунтев, како инженер по хемиска технологија, со својата специјална техника дополнително успеал да ги прочита и пречкртаните имиња на уште точно 73 заштитени кодоши, кои, вообичаено, во сите досиеја на политичките затвореници, редовно се прекриени со боја од темен фломастер. Меѓу “заштитените” кодоши “подвлечени со црно” ги открил имињата на многу луѓе со кои бил близок, но и многу роднини и пријатели, за кои мислел дека се патриоти. Додека не ги видел напишани и потпишани, во досието, не можел ниту да сонува дека со години токму најблиските луѓе систематски го шпионирале, протоа често дури и измислувајќи разни работи за да се додворат. Читајќи го обемното досие, заедно со пречкртаните имиња на шпионите кои мислеле дека засекогаш ќе бидат заштитени, Рунтев успел да ги состави сите детали на мрежата што била сплетена околу него уште од времето кога немал ниту полни седумнаесет години.

ШПИОНИ ВО СЕМЕЈСТВОТО




Само што го отворив досието, веднаш наидов на големо разочарување. Ми падна многу тешко на душата кога видов кога видов дека некој од моите најдобри пријатели, кои се кажуваа големи вмровци, и кои на цел глас зборуваа за независна Македонија, всушност биле главни доушници против мене во ОЗНА, односно во УДБА. Нема да ми беше мака да беа просрби, пробугари или прогрци. За жал беа, македонски патриоти, или барем мислев дека се македонски патриоти. Според досието, кодошлакот продолжил и во периодот кога ние, македонските “државни непријатели”, преминавме во надлежност на нашата државна безбедност. Во списокот професионалци кои работеле на моето досие, како Снежана Санева, Слободан Јованов, Тасе Стојанов, Перо Самарџиски, Мијалче Наумов, Васил Танев, Ванчо Перунковски, Силјан Аврамовски, Зоран Ефремов, Слободан Богоевски, Станче Велинов, Добре Величковски, Ѓорѓи Николов, Ванчо Стоилов, и Ц. Трифуновски. Тројца од овие професионални “шпиони” стигнаа до самиот врв на македонската полиција, што значи дека добро си ја вршеле работата. Сепак, за нив дури и би можел да имам некакво разбирање – тоа им е професија. Меѓутоа никако не можам да ги оправдам, а уште помалку да им простам, на оние што им помагале во работата како “аматери”. Тие кои ни доаѓаа дома затоа што ни беа куќни пријатели и роднини. Меѓу нив на пример, се мојот братучед Михалче Рунтев, потоа Љупка Стефчева, наша најдобра пријателка од Радовиш, Славе Кангалов, прв сосед, кој освен што давал информации, правел и фотографии од прозорецот. Во досието има цел албум фотографии на кои сум јас и некои од моите гости, кои по разни поводи доаѓале кај нас дома. Сликани сме како излегуваме или влегуваме во куќата. Дежурниот “фотограф” овековечил многу мои пријатели и многу гости, а со нив и мене. Во списокот на кодоши пријатели се и Ѓорѓи Џаџов, поп од Штип, кој доаѓаше еден период и кај Борис Змејковски, уште пред да биде формирана ВМРО-ДПМНЕ, потоа Орце Трајанковски, кој секој ден доаѓаше дома, па дури и му помагав да замине во Америка, каде што и сега живее. Кога се видов со него во Америка, му се заблагодарив за кодошењето, а тој ми рече: “Извини Ацо, морав да го правам тоа”. Не ми кажа зошто морал да го прави. Истото “морале” да го прават и Станимир Станков поп од Штип, Ана Петрова, Ангел Георгиев, Николче Јанев, Драги Илиевски, Љупчо Георгиев и многу други, како Видој Атанасов, Серсем Тодоров и Радослав Стојанов, кои ни доаѓаа дома како блиски пријатели, пред кои не сме имале никакви тајни, вели Александар Рунтев, кој како “државен непријател”, по излегувањето од затвор не можел да се запише на ниту еден факултет во Македонија, па морал да замине во Словенија.

Како седумнаесетгодишно момче во затворот “Идризово”, Рунтев бил во иста ќелија со Ченто,  со Никола Карајанов, потоа со Ѓорѓи Карев, братот на Никола Карев, со кавадарчанецот Глигор Чулев, како и со поп Методија Гогов, кој подоцна со монашкото име Михаил беше и поглавар на Македонската првославна црква.

МЕ СПАСИ ПОЛИЦАЕЦОТ ШЕФКИ



Еден затворски чувар од Свети Николе секојдневно се иживуваше со поп Методи, корнејќи му влакно по влакно од брадата. Му реков: “Оди избричи го не мачи го така”. Се разбира, за тоа добив добар ќотек, а тој продолжи уште пожестоко да го малтретира поп Гогов. Многу маки издржа тој во затворот “Идризово”. Според досието, мене ОЗНА ме следела уште од 1946-та, но ме уапсија дури на 18 декември 1948 година. Бев во седми клас гимназија. Излегов од дома за да одам на училиште, а пред портата го гледам стои Љупчо Стоименов, заедно со уште двајца кои не ги познавав. Без да ми дозволат да кажам дома, ми рекоа дека треба да ме однесат кај Лазо Кокошкаров, тогашен претседател на градот. Не знаев дека се веќе притворени Александар Попов и Јаќим Поцев, кои живееа кај нас како кираџии. Кај претседателот ме чекаше некој поручник со вперен пиштол во мене. Ми ги грабнаа рацете, ми стави лисици и ми нареди да одам пред него. До затворот, каде што сега е основното училиште “Ванчо Прќе” во Штип, ме спроведе со лисици на рацете. Ме фрлија во ќелијата број осумнаесет и во неа останав седум дена без никој да ме праша кој сум, зошто сум тука или барем да ми каже до кога ќе бидам таму. Кога еден ден прашав зошто сум во притвор, со молив ми нацртаа една точка на ѕидот, ми наредија да се доближам на десетина сантиметри од точката и да гледам право во неа. Гледајќи постојано во истата точка, почна да ми се врти во главата, изгубив рамнотежа, но пред да паднам, поручникот што ме спроведе во затворот ме фати за коса, а Перо Самарџиски, управникот на штипскиот затвор, дојде до мене и ми ја тресна главата од ѕидот. Тој беше многу суров човек, речиси неписмен, некаков поранешен неуспешен штипски шивач. Единствен добар човек во затворот беше милиционерот Шефки, Турчин по националност, кој буквално ме спаси да не умрам уште во штипскиот затвор. Тој на раце ме носеше од канцеларијата на Самарџиски до ќелијата. По близу два месеци истрага, на 21 февруари 1949 година, ме изведоа пред судот и ме осудија како “член на издајничката и терористичка организација ВМРО на Ванчо Михајлов”, односно како “како главен организатор и духовен лидер на групата”, се сеќава Рунтев на трагичните денови што му се случиле пред педесет и осум години.

Тој е единствен од 14.500 сопственици на политички досиеја во Македонија кој има пронајдено начин да ги чита имињата на заштитените кодоши, пречкртани со црн фломастер. Благодарејќи на тоа, во оние 23.000 македонски кодоши, кои работеле на полициските досиеја, сега со име и презиме се знаат 88–те лични кодоши на инж. Александар Рунтев.

ВО ИСТ ЗАТВОР СО ТАТКО МИ!



Од Штип ме однесоа во “Идризово”, во третото одделение, соба број 12. Во таа соба не можеше да се спие на грб, туку под команда се лежеше на лева или десна страна. Една ноќ падна целиот таван врз нас, но за среќа никој не загина. Во “Идризово” само еден единствен пат се видов со татко ми Петар, кој исто така беше затворен за ВМРО и идејата за самостојна Македонија. Според истражувањето што го има направено Васил Хаџикимов, кој полни десет години од својот живот минал во затворот Идризово, од 1945 до 1980 година во Македонија се спроведени над 700 судски процеси, со стотици смртни пресуди. Притоа низ затворот на Скопското Кале и во Идризово поминале над 12.000 политички затвореници, меѓу кои, во меѓувреме, додека ја издржувале казната, биле убиени или без трага исчезнале 23 души. Токму поради несогласувањето со комунистичката власт во истиот тој период државата ја имаат напуштено над 180.000 Македонци. Податоците сами за себе говорат со каква жестина комунистите се справуваа со оние што не мислеа исто како нив, односно како нивната единствена КПЈ. Ако се споредад бројките, ќе се види дека истовремено дека со 12-те илјади политички затвореници, Македонија имала и дури 23.000 кодоши, што значи дека секој “државен непријател” имал барем по двајца лични “државни кодоши”. Од “проклетите кодоши” како што вели песната, не можев да куртулам ни во “Идризово”. Во третото одделение имаше еден наш штипјанец, Ацо Патраклиев, кој беше кодош број еден, поради кој одлежав десет дена карцер. Истиот тој по излегување од затворот на втори Јануари 1952-та година, го продолжи своето хоби, продолжи да ме кодоши во полицијата. Поради постојаните тормозења од страна на полицијата, имав чувство дека сум во куќен притвор. Татко ми беше во затвор; дома бевме јас брат ми Борис и мајка ми. Јас бев без работа. Мајка ми Ратка беше чистачка во печатницата “Илинден”. Освен што се мачеше некако да преживееме со мизерната платичка, таа, којзнае како, барем два пати годишно успеваше да му однесе и пакет на татко ми во Идризово. По извесно време се вработив како молер, потоа во едно откупно претпријатие, па во Електродистрибуција и на крајот во ДООЗ – осигурителното друштво – како референт по каско и пожар. Оттука заминав на студии по хемиска технологија во Љубљана. А зошто морав да заминам во Словенија?

РАСПИТУВАН И ЗА АТЕНТАТОТ НА ГЛИГОРОВ



Неколку години по издржаната казна, Рунтев се запишува на медицинскиот факултет во Скопје. Како и останатите студенти, и тој е присутен на свеченоста за врачување на индексите на новите студенти. Сите бруцоши ги добиваат своите индекси, освен тој, се разбира. По свеченоста, деканот му дека тој не може да студира на ниту еден факултет во Македонија, затоа што е осудуван како државен непријател. Тогаш одлучува да замине во Словенија, каде со највисоки оценки го завршува престижниот факултет за хемиска технологија. Знаењата од областа на хемијата, подоцна, во 2000-та година, меѓудругото, ќе му помогнат да ги прочита дури и заштитените, односно пречкртаните имиња на кодошите. Својата технологија за читање на пречкртаните имиња им ја пренел на уште двајца поллитички затвореници, па сега само тие тројца од 14.500-те сопственици на политички досиеја ги знаат сите свои кодоши и шпиони. Како и да е, по завршувањето на факултетот, Рунтев останува на работа во Словенија, каде што брзо напредува до технички директор на “Плетенина” од Љубљана. Меѓутоа во 1963 година, по повикот до дефицитарните кадри да се вратат во своите републики, за да помогнат во нивниот развој, инж. Рунтев се враќа во Македонија – право во мрежата на своите стари и нови кодоши. Повторно почнуваат интензивно да го следат, а со тоа полека да расте и неговото полициско досие.

И пред да заминам во Словенија, но и кога се вратив, доаѓаше полиција дома, ќе ме прибереа во џип или камион и ќе ме однесеа на Плачковица. Таму беше логорот за “државни непријатели”. Се разбира, ние не знаевме зошто ни го прават тоа, а не им кажувале ниту на домашните каде и зошто не водат. На Плачковица имаше и по некој добар полицаец па од нив дознавме зошто не носат таму. Не носеа затоа што Тито доаѓал во Македонија, па затоа сите бивши затвореници, додека трае посетата, мора да се на едно место, за да бидат под контрола. Во логорот Плачковица сечевме и редевме дрва, а штом ќе си отидеше другарот Тито, веднаш не враќаа дома. За Колишевски не не носеа на Плачковица, меѓутоа постојано бевме следени, постојано бевме под контрола. Така, на пример ме сослушуваа и за атентатот на Глигоров. Во Штип дојдоа инспектори од Скопје специјално за мене. Меѓу нив беше и еден со 23 години стаж во службата. Детално ме распитаа и си заминаа, но атентаторот на Глигоров еве уште не е најден. Инаку, кога бев на чело на Здружението на политичките затвореници, во една прилика на претседателот отворено му реков да не го употребува она негово “оаза на мирот” за Македонија, како алиби, како и да не се обидува со некаква “платформа Глигоров-Изетбеговиќ” да ја спасува Југославија. Тој се заблагодари, а потоа колку што јас следев весници навистина веќе не ја спомна ниту “оазата”, ниту Изетбеговиќ. Јас бев во затвор за идејата за самостојна и обединета Македонија. Сега имаме своја држава на дел од Македонија но тоа не значи дека треба да се откажеме од сонот за обединета Македонија, особено сега кога за тоа не се оди во затвор. Горделивите и достојните живеат за да не коленичат, а полтроните и предавниците коленичат за да живеат, вели Рунтев, испраќајки не до портата од својата куќа.

Дури се поздравуваме некој можеби и сега не фотографира, низ прозорецот од соседството. Еден ден можеби ќе ги видиме и тие фотографии, се разбира педантно подредени и “стручно” објаснети, како фотографиите во полициското досие на Александар Рунтев.

Догледање, кодоши!

Блаже Миневски – Фокус

ИЗВОР

Quote:Досиејата „Интимист“ и „Табакера“ и натаму мистерија

До каде е процесот на лустрација во случаите на актерот Ристо Шишков и на поетот Јован Котески, највпечатливите примери за тоа како биле уништувани судбините на истакнати уметници поради кариеристички или политички мотиви




Дали нашата неспособност да се соочиме со сопственото минато, и во позитивна и во негативна смисла, нé прави немоќни и во однос на сегашноста и во однос на иднината?

Ова прашање го поставува Јасна Котеска, авторка на книгата „Комунистичка интима“, во која таа се осмели на еден до потресност искрен, убедлив и продлабочен начин да зборува за премрежињата низ кои минувало нејзиното семејство за време на систематскиот прогон на нејзиниот татко, поетот Јован Котески.

Таа сé уште нема одговор на ова прашање, но откако е усвоен концептот на лустрација според кој јавноста нема да има директен контакт со досиејата, туку тоа ќе се прави посредно преку комисија, сигурна е во едно - дека навистина сме неспособни да се соочиме со минатото.

До каде е процесот на лустрација во случаите на Ристо Шишков, кому завчеравечер му беше одбележана 70-годишнина од раѓањето, и на поетот Јован Котески, највпечатливите примери за тоа како биле уништувани судбините на истакнати уметници поради тесни кариеристички или политички мотиви на мала група соработници или приврзаници на комунистичкиот режим?


ЦЕЛОТО ДОСИЕ ВО 2032-ТА


Досието на татко ми подлежи на истите правила на кои подлежат и другите досиеја од времето на комунизмот, од 1945 до 1991 година, значи тие се практично затворени за целосен увид, вели Јасна Котеска, професорка по книжевност на Филолошкиот факултет.

- Тој статус нема да се промени со Законот за лустрација. Ќе има само комисија, која ќе има целосен увид, но сите досиеја нема да им бидат достапни на сите. Моите напори последниве години беа токму за тоа да се добие увид во комплетните досиеја, тие да бидат транспарентни, секој истражувач и секој заинтересиран да има пристап до нив. Тоа ми беше примарно, пристапот до досиејата, а не Законот - вели Котеска.

Кога во 2000 година се отвори можноста да се добијат делумни содржини од досиејата, нејзиниот татко Јован Котески си го подигнал своето досие, односно дел од него.

- Му рекоа дека целокупната содржина ќе може да ја види на стогодишнината од неговото раѓање, значи во 2032 година, всушност му кажаа дека нема никогаш да го види, бидејќи кој доживува сто години? Го имавме тоа делумно досие, но татко ми мораше да потпише дека не смее да се изнесе во јавност ниту едно име, во спротивно ќе биде кривично гонет. Затоа според мене не е важен Законот на лустрација, бидејќи не ми е важно да забранам некому нешто, туку само да знам што се случувало. Зошто да не бидат транспарентни досиејата? Разбирам дека луѓето се плашат од транспарентноста на минатото, но секој има право на своето минато - вели Котеска.

Вака како што е сега, смета таа, повторно некој ќе контролира, што ќе биде објавено, а што не. Овој пат комисија.

Котеска бара гласност од сите оние што имале можност да ги видат своите досиеја, на истиот начин на кој таа отворено проговори за „Интимист“ - кодното име под кое е следен татко и.


ПРЕДАВНИЦИТЕ МОЛЧАТ


Со прикажувањето на 39-минутниот документарен филм „Духот на татко ми“, самостоен проект на режисерот Горан Тренчовски, завчеравечер во Струмица, градот на раната младост на Ристо Шишков, беше одбележана 70-годишнината од раѓањето на бардот на македонското актерство. Јубилејот уште еднаш ја отвори помалку подзаборавената тема за судбината на прогонетите уметници и културни дејци.

Иако својата кариера ја заврши на 46 години, Шишков остана впечатлив театарски глумец и толкувач на разни филмски улоги, но ембаргата на кои беше подложен, до денес останаа нерасветлени.

- Случајот не поминал низ процес на лустрација. Јас ги зедов досиејата и сé уште ги чувам кај мене. Во нив има многу работи што сега не треба да се отвораат. Тоа е Пандорина кутија, но можам само да кажам дека сите предавници во Македонија ќе бидат откриени. А досието „Шишков“ ќе се отвори кога нашето семејство ќе одлучи да го стори тоа - вели Васил Шишков, синот на актерот.

Досието на Шишков носи наслов „Табакера“ и има 600 страници. Ристо Шишков остана запаметен како контроверзна личност против која се водеа судски спорови. Во еден спор на Шишков му се судеше поради пцост во која го спомнал Јосип Броз-Тито.

- Верувам дека тука има многу интересна теми, не само за нас туку и за целиот Балкан, во смисла на тоа кој што и зошто бил. Сепак, работата е деликатна, па не би сакал многу да зборувам за тоа. Ќе дојде време и за тоа. Во моментов верувам дека македонскиот народ треба да има достоинство и респект кон оние вредности што се загубени. Тие вредности треба да се вратат. Треба да бидеме малку погорди на она што го носиме како име и презиме - вели синот Шишков, задоволен со начинот на кој беше одбележан јубилејот на неговиот татко.

Автор: Весна Дамчевска
Нова Македонија

Досието-случајот на поетот Котески е класична констукција на службите. Пат службите да инфилтрираат свои луѓе во редовите на македонската емиграција. Поетскиот опус и антикомунизмот на поетот Ј.Котески е причина за неговиот избор од страна на Службата. Со изборот на Ј. Котески службата сакала да и даде тежина на групата а со наводната поврзаност на Ј.Котески со групата "бомбаши" и негова елиминација. Со процесирањето на неговото досие ке се открие соработничката мрежа на Службата во Емиграцијата. А тоа ИНСТАЛАЦИИТЕ несмеат и неможат да си го дозволат.

BRAVO JORDANE kakvi fakti davas to, i sekoja cest na ovoj gospodin RUNTEV , znaci se znae deka ima 12.000 dosiea i deka na nih sa rabotali 23.000 kodosa amateri pljus sluzbata so se funkcioneri , e pa taka a dole se gleda deka nekoi dosiea ke se otovrat vo 2032 so namera deka nie ke pomreme a nihni deca i fnuci ke uzivaat od plodove t.e od nasa krv e pa vaka ako MAKEDONIJA ja napustile 180.000 MAKEDONCI i se vo AMERIKA AVSTRALIJA KANADA i sekade niz sveta a ja go ja COVEKO ima si nacin da otkrie tie iminja koi se zatskrieni e pa sekoj da si kupe po eden BULIT od 9mm i da zamota po edno 3.000 do 5.000 dolari i edno ime od spisako da go trtnat abe ke ja bidva li MAKEDONIJA ili ne ej MAKEDONCI ne se kolebajte kako oni sa ne progonili taka treba da se i nagradat inace se ke e zaludno , to e zaradi mir u onaj svet koga ke si zamineme , ako ne e taka nema da imame mir i gore mora cistenje inace tie iako se i u dalecina ama tamo e kade kade poarnicko da go pustis niz voda a baska za gubre ne se sekira nikoj u demokratija ne sudove procesi i cekanje i trtljanje nego so cisti race i skrati go za GORNA i dolana glava a ne vamu ke mi palamudat i SLOBODAN BOOEVSKI i AVRAM SILJANOVSKI more more IMALI VE BRE MAKEDONCI i to onie koi vas ve ovie trtili ajde vreme e nema drug lek

Quote:ЖРТВИТЕ ПРОТЕСТИРААТ, ПОЛИТИЧАРИТЕ НАЈАВУВААТ НОВ ЗАКОН

Се снима „лустрација - втор дел“
Жанета Ќосе

„Лустрацијата е мртва“, викаа петнаесетината граѓани, кои вчера пред Уставниот суд протестираа поради одлуката да се укинат четирите членови од Законот. Групата граѓани, кои тврдат дека биле следени од службите и по 1991 година, велат дека најмногу ги погодила одлуката лустрацијата да не важи до 2008 година, како што предвидуваше Законот, туку само до донесувањето на првиот демократски Устав. Дел од нив вчера го читаа своето досие. Струмичанецот Митко Пецов, долгогодишен иселеник во Америка, кој во земјава се вратил пред една и пол година, рече дека под псевдонимот „Кит“ бил следен и по 1991 година во САД, и тоа, според него, затоа што службите се сомневале дека сакал да организира терористички групи и да го урне уставниот поредок во земјава. Тој тврдеше дека, всушност, причината за која бил предмет на следење на службите била неговата љубов кон татковината и тоа што учествувал во протестите против промена на знамето во 1995 година. - Во повеќепартиски систем ме следеа дури во Америка. Па, тоа е невиден срам! Сега да појдам кај Филип Рикер и да му го дадам ова досие, знаете ли што ќе каже - ова ли е демократија? - вели Пецов.

ВРЕМЕ

Досието на Господинот Пецов во моментот е голем адут за да се изврши притисок врз Груевски за тој да го ангажира македонското судство да ги процесуира предметите врзани со досиета после 1991 година а со тоа конечно да му се видат вистинските намери на Груевски околу неговата желба и подготвеност да ги "демонтира" ИНСТАЛАЦИИТЕ.
Ние се обидовме да поведеме таков процес во САД со досеата кои ни беа на располагање. Но сите досиеа беа или до 1990 година или исклучиво се работеше за следење во Македонија. Досието Пецов е онаа што докажува за ангажман на службите од Македонија врз граѓанин на САД.

E to ama kazva deka i tua uf SAD e bil sleden i od tuka 'nasite' sa prakale izvestie dole u RM , abe vaa bila ludorija so toa u RM samo e fakt deka ljuge za nisco sa naebale i sa maltretirani , razbiram za drugite deka e imalo seriozni aktivnosti za dejstvuvanje u taa bivsa drzava po TITA i togasno ureduvanje , ama voe so MAKEDONIJA e zaebalo vek , nema druga PECO koj gi dupit davaj da gi koleme tuka uf AMERIKA e za tova stojam na raspolaganje znaes JORDANE se sco ke zatreba ke barame ama vaka nasi uf AMERIKA i tuka da ne dupcat znaci toa e dokaz za sluzbite deka rabotat i tua , ja davaj od dosieto delove da pratam vecer na eden vozljubenik tuka od USA deka i sco mu rabotat SRBOKOMUNISTI u AMERIKA e imalo gospod daj da im trtneme onaka podebel i potvrd a i crn so inci a i podlg za ovie momacite junasi UDBASI i SRBOMAFIJASE lele kolku i iskam bre dal ke doziveam more mamata nihna mrsniceska ja kaci to delove kade e sleden u AMERIKA ako se moze de ako e sve OK ,ako ne tua sum cakam te da dojdes cakam jas so bujna strast